خطآهن بستانآباد مسافری است نه ترانزیتی
راهآهن میانه- بستان آباد به طول ۱۳۲ کیلومتر بخشی از خط میانه به تبریز است که از ایستگاه موجود راهآهن میانه شروع شده و با گذر از مسیری کوهستانی از شهرهای ترکمانچای و تیکمه داش عبور کرده و به ایستگاه راهآهن بستانآباد متصل میشود.
مسوولان شرکت ساخت و توسعه زیربناهای کشور میگویند این خطآهن، نقطه اتصال استان آذربایجان شرقی از مسیر میانبر و جدید به شبکه ریلی محسوب میشود. اما کارشناسان معتقد هستند که این خط ریلی برای ترانزیت صرفه اقتصادی ندارد و بهتر است 300 میلیون دلار اعتبار لازم برای تکمیل این خط به پروژههای اولویتدار اختصاص یابد.
علی ضیایی، کارشناس حمل و نقل درخصوص خط ریلی بستان به مهر گفت: این مسیر از زمان گذشته بوده است و این راه ریلی برای نزدیک شدن راه است اما باید دید این خط ریلی برای ترانزیت به صرفه است یا خیر. وی افزود: محور ریلی غرب کشور دارای اهمیت است و اگر ترانزیت را در نظر بگیریم کریدور شرق به غرب و کریدور شمال به جنوب را تقویت کنیم بهصرفهتر خواهد بود چرا که این پروژه هزینه سنگینی را دارد و صرفه اقتصادی ندارد. از سوی دیگر این خط ریلی یک خط مسافربری است و هنوز آماده حمل کالا نیست. این کارشناس حمل و نقل افزود: برای این خط ریلی ۲۲ سال طول کشیده است و این همه سال طول کشیدن برای راهاندازی یک خط ریلی منطقی نیست در حال حاضر نیز حدود ۲۷ کیلومتر از این خط ریلی مانده است که حدود ۴ همت (۳۰۰ میلیون دلار) هزینه دارد و این پول را دولت میتواند برای پروژههای اولویتدار بگذارد و کریدورهایی سهل وصول وجود دارد مانند کریدور شمال به جنوب که بسترهای اقتصادی- سیاسی آن آماده است و میتوان آن را ارتقا داد؛ چین و اروپا از ایران عبور نمیکنند که برای ما این کریدور اهمیت داشته باشد.
وی بیان کرد: این هزینه را میتوان برای کریدورهایی منتهی به چابهار هزینه کرد چرا که حداقل راه ترانزیتی بندر چابهار آماده است از سوی دیگر محور سرخس – بافق را میتوان به روز کرد تا از ترافیکهای ترانزیتی جلوگیری کرد در حال حاضر این خط ریلی ظرفیت بالایی دارد اما به دلیل کهن بودن ترافیک بالایی دارد که با هزینه ساخت بستان آباد میتوان این خط ریلی را به روز کرد. علی ضیایی افزود: برای راهاندازی این خط ریلی نیاز به بسترسازی اقتصادی و سیاسی است اما پروژههای قدیمی همانند کریدور شرق به غرب و خط شمال به جنوب نیازی به بسترسازی نیست چرا که بسترها آماده است و ۳۰۰ میلیون دلار بهتر است که صرف پروژههای اولویتدار شود؛ با این حال این پروژه آغاز شده است.