تغییر مقصد صادرات نفت ونزوئلا با تسهیل تحریم‌ها

کارشناسان می‌گویند معافیت از تحریم‌هایی که امریکا برای صادرات نفت ونزوئلا در نظر دارد، به افزایش تولید نفت این کشور منتهی نخواهد شد، بلکه باعث تغییر جریان صادرات نفت ونزوئلا و دور شدن آن از چین می‌شود. به گزارش ایسنا، یک مقام ارشد وزارت امور خارجه امریکا روز چهارشنبه در واکنش به توافق میان دولت ونزوئلا و مخالفانش در خصوص تضمین برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۲۴، به رویترز گفت: دولت جو بایدن - رییس‌جمهور امریکا - قصد دارد تقریبا فوری، شماری از تحریم‌های مرتبط با انرژی را برای بخش نفت و گاز ونزوئلا تسهیل کند.

همزمان با توافق میان دولت ونزوئلا و مخالفانش، ‌ترینیداد و توباگو اعلام کرد که امریکا با اصلاح مجوزی موافقت کرده است که راه را برای پروژه گازی مشترک با ونزوئلا هموار می‌کند. ونزوئلا در سال میلادی جاری تاکنون، به‌طور میانگین، ۷۸۰ هزار بشکه در روز نفت تولید کرده است که بالاتر از ۷۱۶ هزار بشکه در روز در سال ۲۰۲۲ است، اما هنوز با هدف رسمی ۱.۷ میلیون بشکه در روز برای سال ۲۰۲۴، فاصله دارد. دولت بایدن به دنبال راه‌هایی برای تقویت عرضه جهانی نفت برای کاهش قیمت‌های بالایی است که تحت تاثیر تحریم‌ها علیه صادرات روسیه و کاهش تولید اوپک پلاس بوده‌اند. اما کارشناسان می‌گویند بعید است صادرات ونزوئلا، افت عرضه نفت را جبران کند. دو دهه سوء مدیریت و سرمایه‌گذاری ناکافی به همراه تحریم‌های نفتی امریکا از سال ۲۰۱۹، توانایی شرکت نفتی دولتی PDVSA برای بازگشت سریع به بازارهای نفتی و عرضه نفت خود به قیمت‌ منصفانه را تضعیف کرده است. مهم‌ترین مجوز نفتی که واشنگتن تاکنون در راستای استراتژی کاهش تحریم‌ها اعطا کرده است، در نوامبر به شرکت شورون داده شد. این شرکت تولید مشترک با شرکت PDVSA را تقریبا دو برابر کرده و صادرات به امریکا که بازار اصلی سابق ونزوئلا بود را از سر گرفته است. با این حال، پروژه‌های تولیدی شورون با سهم حدود ۲۰ درصد از کل تولید ونزوئلا، نتوانسته‌اند صنعت این کشور را تغییر چندانی دهند. شرکت PDVSA به تلاش برای تامین سرمایه، واردات دکل، تعمیر پالایشگاه‌ها، پیشبرد پروژه‌ها و تضمین مشارکتهای مرتبط ادامه می‌دهد. تولید نفت ونزوئلا در مقایسه با میانگین تولید ۲.۴ میلیون بشکه در روز قبل از شروع تحریم‌های مالی و نفتی امریکا در سال ۲۰۱۷، اندک مانده است.

بر اساس آمار شرکت بیکر هیوز، تنها یک دکل حفاری در این کشور فعال است، در حالی که در سال ۲۰۱۴، ونزوئلا بیش از ۸۰ دکل نفتی فعال داشت. به گفته تحلیلگران، ونزوئلا برای تبدیل شدن به یک صادرکننده بزرگ نفت، به فهرست طولانی از آیتم‌ها شامل ده‌ها دکل حفاری، میلیاردها دلار زیرساخت جایگزین برای پالایشگاه‌ها، ایستگاه‌های جریان و آپگریدرهای نفت و شبکه برق مطمئن نیاز دارد. متحدان اوپک ونزوئلا، این کشور را از مشارکت در توافق محدودیت عرضه معاف کرده و فضای بیشتری برای تولید بیشتر داده‌اند اما کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که این کشور روند احیای کندی خواهد داشت زیرا واشنگتن به شرکای ونزوئلا، یک به یک گسترش فعالیت و صادرات نفت، اجازه می‌دهد. فرانسیسکو مونالدی از موسسه بیکر دانشگاه رایس اظهار کرد: اگر شرکت‌های شورون، انی و رپسول برنامه‌های توسعه که سال گذشته مورد موافقت امریکا قرار گرفت را حفظ کنند و اگر «مورل‌اند پروما» اجازه مشابهی برای دریافت طلب خود از طریق صادرات نفت خام ونزوئلا دریافت کند، انتظار می‌رود تولید نفت ونزوئلا بین ۱۷۰ تا ۲۰۰ هزار بشکه در روز در دو سال آینده افزایش پیدا کند اگر امریکا برای مذاکرات با‌ترینیداد برای پیشبرد پروژه‌های مشترک فراساحلی مجوز دهد، ونزوئلا همچنین می‌تواند صادرات گاز را آغاز کند. به گفته تحلیلگران، با توجه به اینکه مجوزهای امریکا به‌طور بالقوه راه را برای صادرات بیشتر به امریکا، اروپا و کاراییب هموار می‌کند، انتظار می‌رود ونزوئلا بخش بیشتری از نفت خود را که در حال حاضر به چین صادر می‌شود، به مناطق دیگر عرضه کند.

صادرات نفت ونزوئلا به چین به‌طور مستقیم و غیرمستقیم، از ۴۷۷ هزار بشکه در روز در سال ۲۰۲۲، به ۴۳۷ هزار بشکه در روز از ابتدای سال ۲۰۲۳ تاکنون کاهش یافته است. بر اساس گزارش رویترز، مونالدی افزود: اگر ونزوئلا و چین به توافقی برای از سرگیری پرداخت بدهی‌ها و توسعه پروژه‌های مشترک نفتی دست یابند، این کشور امریکای جنوبی می‌تواند حدود ۱۰۰ هزار بشکه در روز به تولید در مدت دو سال اضافه کند و صادرات به این مقصد را دوباره افزایش دهد اما با توجه به زمینه محدود کاهش تحریم‌ها و عدم اجازه سرمایه‌گذاری جدید در این مدت، دشوار است پیش‌بینی کرد که تولید این کشور در سال‌های آینده، بیش از ۱.۱ میلیون بشکه در روز خواهد بود.