اقتصادآنلاين| تامين مالي براي شركت‌ها جهت آغاز يا توسعه فعاليت‌شان سبب رشد اقتصادي كشورها مي‌شود. شايد بورس را بتوان بزرگ‌ترين بستر براي تامين مالي شركت‌ها دانست. با نگاهي به عملكرد ساير كشورها دريافتيم كه ۹۵ درصد تامين مالي مبتني بر بدهي است. اما نگاهي به ابزارهاي بازار سرمايه اين منطق را در دل سرمايه‌گذاران تقويت مي‌كند كه يا ابزارها محدود هستند يا خلاقيتي براي استفاده از آنها وجود ندارد.
احمد جانجان كارشناس بازار سرمايه عنوان كرد: درست است كه ابزارهاي محدودي در بازار داريم و استفاده از آنها با توجه به شرايط سياست‌گذاري اقتصادي كشور در خيلي از مواقع منطقي نيست، اما نيازي به اضافه كردن ابزار جديد هم وجود ندارد و تعميق ابزارهاي فعلي و ۲ طرفه كردن معاملات مي‌تواند پويايي بازار را بسيار تقويت ببخشد.
او ادامه داد: زماني كه از ابزارهاي موجود به نحو احسن استفاده نمي‌كنيم، اضافه كردن هر ابزاري بي‌معني خواهد شد. يك طرفه بودن بازار سبب مي‌شود در روندهاي نزولي سرمايه بسياري از بازار خارج شود و اگر اين روند نزولي يا اصلاحي به طول بينجامد، شاهد خروج پول بيشتري هم هستيم كه ماحصل آن كم عمق ماندن بازار سرمايه خواهد بود. اما در بازار دو طرفه خروج پول به صفر ميل خواهد كرد و انتظار تزريق سرمايه و به دنبال آن رشد بازار دور از ذهن نخواهد بود.
به واسطه عدم تحميل هزينه‌هاي گزاف به دولت، فاصله تا سررسيد اوراق دولتي در دو سال اخير به ۱.۵ سال و به علت شرايط تورمي كشور، فاصله تا سررسيد اوراق خصوصي به ۳.۵ سال افزايش پيدا كرده است. علت آن نيز واضحا نرخ بهره بوده كه جذابيت اين اوراق را به حداقل مي‌رساند. در همين رابطه احمد جانجان عنوان كرد: ما در سياست‌هاي پولي خيلي مشكل داريم. در سراسر دنيا نرخ بهره را دستكاري مي‌كنند تا نرخ خنثي را كشف كنند اما تنها سياست بانك مركزي كشور كنترل ترازنامه بانك‌ها از محل افزايش ذخيره قانوني است كه خروجي آن را هم در اين همه سال ديديم. اين كارشناس بازار سرمايه ادامه داد: ابزارها به چه فايده؟ وقتي رييس سازمان بورس به جاي تعميق دادن بازار بايد با ساير نهادهاي دولتي در خصوص نظرات و سياست‌هاي غلط آنها وارد بحث شود، اصلا زماني براي رشد بازار فراهم نيست. فلان مسوول عوارض آهن و فولاد را افزايش مي‌دهد، نرخ خوراك تغيير مي‌كند و پروژه حذف سيمان از بورس كالا كليد مي‌خورد قاعدتا تنوع بخشي هيچ كمكي به بازار نخواهد كرد. مادامي كه چشم‌انداز اقتصادي مشخص نباشد، سرمايه‌گذار ريسك ورود به بورس را نخواهد پذيرفت.
هيچ ابزاري نمي‌تواند به رشد بازار كمك كند!
تامين مالي براي شركت‌ها جهت آغاز يا توسعه فعاليت‌شان سبب رشد اقتصادي كشورها مي‌شود. شايد بورس را بتوان بزرگ‌ترين بستر براي تامين مالي شركت‌ها دانست. با نگاهي به عملكرد ساير كشورها دريافتيم كه ۹۵ درصد تامين مالي مبتني بر بدهي است. اما نگاهي به ابزارهاي بازار سرمايه اين منطق را در دل سرمايه‌گذاران تقويت مي‌كند كه يا ابزارها محدود هستند يا خلاقيتي براي استفاده از آنها وجود ندارد.
ارسال نظر
