ايران در ماه‌هاي گذشته و بعد از شروع جنگ روسيه و اوكراين به عنوان يكي از بزرگ‌ترين دارندگان ذخاير نفت و گاز جهان مي‌توانست از اين فرصت براي افزايش توليد استفاده كند؛ به‌خصوص در حوزه گاز مي‌بينيم كه كشورهاي اروپايي با مشكلات جدي براي تامين گاز روبه‌رو شده‌اند و اين يك ظرفيت بسيار بالا محسوب مي‌شود اما ما نتوانستيم بر عكس كشوري مانند قطر كه ميدان گازي مشترك با ايران دارد از اين موقيعت استفاده كنيم زيرا ما در سال‌هاي گذشته براي توسعه و بهره‌برداري بيشتر از ميدان‌هاي نفتي و گازي كشورمان با ضعف جذب سرمايه‌گذار خارجي روبه‌رو بوده‌ايم و چالش اصلي در اين بين به مسائل بين‌الملل و تحريم‌ها بازمي‌گردد. متاسفانه مسوولان و مقامات اجرايي در كشور ما ديد چنداني به اهميت توسعه حوزه صنعت گاز ندارند و شاهديم كه در همه اين سال‌ها بيشتر توجه‌ها به حوزه صنعت نفت بوده است. علاوه بر اين در حوزه صنعت گاز هم تمركز اصلي معمولا محدود بوده است به «نشنال گس» و گاز شهري در حالي كه گاز مشتقات بسيار زياد ديگري دارد كه ما اصلا نتوانسته‌ايم از آنها استفاده كنيم. قطر در چند سال گذشته با شناخت اين نكته كه ميدان مشترك پارس جنوبي داراي ذخاير گاز هليوم است و همچنين تمركز روي موضوع بهره گرفتن از گاز ال‌ان‌جي؛ توانست فعاليت‌هاي گسترده‌اي را انجام دهد، سرمايه‌گذاران خارجي را جذب كند و درآمدهاي بسيار، بسيار زيادي داشته باشد. ضعف تكنولوژي، نبود سرمايه‌گذاري خارجي، عدم حضور شركت‌هاي تراز اول بين‌المللي در ايران مانند شل و... به دليل تحريم‌ها و نكات ديگر باعث شده است كه كشورمان در حوزه صنعت نفت و گاز از بسياري از كشورها عقب بيفتد و در اين بين نكته مهم اين است كه بخش مهمي از ذخاير گاز و نفت ايران مشترك است و در دوره‌اي كه ما با ضعف روبه‌رو هستيم كشورهاي ديگر همچون قطر به سرعت درحال برداشت هستند. مثلا در صورتي كه قطر به يكي از اصلي‌ترين شركاي اروپا در تامين گاز بدل شود در واقع بخشي از ذخاير مشترك با كشور ما را به اين كشورها صادر مي‌كند و علاوه براين گفتم ويژگي بارز ميدان مشترك پارس جنوبي اين است كه درصد بالايي گاز هليوم داخل آن است و قطر اين تكنولوژي را دارد كه از اين ظرفيت استفاده كند ولي ما اين امكان را نداريم. هليوم يكي از گران‌ترين گازهاي موجود در دنياست كه در آزمايشگاه‌ها، مراكز پزشكي مثلا براي ام‌آر‌اي و... خيلي كاربرد دارد و در ميدان گاز پارس جنوبي اين گاز وجود دارد اما بسيار عجيب است كه بگويم ايران وارد‌كننده اين گاز از كشورهاي ديگر محسوب مي‌شود چون امكان جداسازي اين گاز را در كشور نداريم.
فرصت‌سوزي در صادرات گاز
ايران در ماه‌هاي گذشته و بعد از شروع جنگ روسيه و اوكراين به عنوان يكي از بزرگ‌ترين دارندگان ذخاير نفت و گاز جهان مي‌توانست از اين فرصت براي افزايش توليد استفاده كند؛ به‌خصوص در حوزه گاز مي‌بينيم كه كشورهاي اروپايي با مشكلات جدي براي تامين گاز روبه‌رو شده‌اند و اين يك ظرفيت بسيار بالا محسوب مي‌شود اما ما نتوانستيم بر عكس كشوري مانند قطر كه ميدان گازي مشترك با ايران دارد از اين موقيعت استفاده كنيم زيرا ما در سال‌هاي گذشته براي توسعه و بهره‌برداري بيشتر از ميدان‌هاي نفتي و گازي كشورمان با ضعف جذب سرمايه‌گذار خارجي روبه‌رو بوده‌ايم و چالش اصلي در اين بين به مسائل بين‌الملل و تحريم‌ها بازمي‌گردد.
ارسال نظر
