هر دم از اين باغ بري مي‌رسد...
اتفاقات روزهاي اخير در حوزه آموزش و پرورش هر كدام به تنهايي مي‌تواند مثنوي هفتاد من شود. از نصب دوربين در سرويس بهداشتي يك مدرسه دخترانه تا كمبود معلم در مدارس و اظهارات معاون آموزش و پرورش در مورد اينكه دانش‌آموزان بايد از نماز خواندن خود فيلم بگيرند و براي مدرسه بفرستند تا روز گذشته كه در يك مدرسه مسوولان آن با استفاده از تجهيزات الكترونيكي موبايل ياب در يك مدرسه دخترانه براي پيدا كردن دانش‌آموزاني كه موبايل به همراه دارند. همه و همه نشان از رويكردي تازه در مدارس دارد.
اتفاقات روزهاي اخير در حوزه آموزش و پرورش هر كدام به تنهايي مي‌تواند مثنوي هفتاد من شود. از نصب دوربين در سرويس بهداشتي يك مدرسه دخترانه تا كمبود معلم در مدارس و اظهارات معاون آموزش و پرورش در مورد اينكه دانش‌آموزان بايد از نماز خواندن خود فيلم بگيرند و براي مدرسه بفرستند تا روز گذشته كه در يك مدرسه مسوولان آن با استفاده از تجهيزات الكترونيكي موبايل ياب در يك مدرسه دخترانه براي پيدا كردن دانش‌آموزاني كه موبايل به همراه دارند. همه و همه نشان از رويكردي تازه در مدارس دارد. رويكردي كه باعث شده تا اوليای دانش‌آموزان با ابراز نگراني از آن خواهان پاسخگويي مسوولان آموزش و پرورش شوند. اين درست است كه از نظر قانوني بردن موبايل به مدرسه ممنوع است اما چنين برخوردهاي قهري با دانش‌آموزان تا كجا و كي مي‌تواند ادامه داشته باشد. مدرسه صحن دادگاه يا پاسگاه پليس نيست كه با استفاده از وسايل الكترونيكي موبايل ياب دانش‌آموزان را مورد تفتيش قرار بدهند. سوال اينجاست كه چه رويكردي بر مدارس حاكم شده كه مسوولان و مديران مدارس به خود اين اجازه را مي‌دهند تا در اين حد با دانش‌آموزان برخورد قهري داشته باشند. چه كسي به آنها مجوز تفتيش دانش‌آموزان را داده است. مساله ديگر اين است كه اگر همراه بردن موبايل در مدرسه باعث اختلال در روند درسي دانش‌آموزان نشود لزومي براي تفتيش و گرفتن موبايل‌ها وجود ندارد. اينكه چنين بدعت‌هاي تازه آن هم در حوزه آموزش و پرورش كه قرار است آينده‌سازان اين سرزمين را آموزش دهند قرار است تا كجا و كي ادامه داشته باشد.
آيا مسوولان از خود سوال كرده‌اند كه چنين رفتارهاي دور از منطقي چقدر مي‌تواند به ترك مدرسه از سوي دانش‌آموزان منجر شود. همين حالا هم بيش از ۳ ميليون دانش‌آموز به دلايل اقتصادي و... از تحصيل بازمانده‌اند و گويا قرار است تعداد بيشتري هم به دليل اشتباه گرفتن مدرسه با بازداشتگاه موقت قيد رفتن به مدرسه و تحصيل را بزنند. چطور ممكن است يك مدير مدرسه چنين اختياري داشته باشد و بخواهد با چنين برخوردهايي در دانش‌آموزان ايجاد رعب و وحشت كند. بهتر نيست وزير تازه بر سر كار آمده اين وزارتخانه مهم كه روزي برترين‌ها بر صندلي آن تكيه مي‌زدند به جاي شعار و وعده قدري هم به اين اتفاقات نظارت داشته باشد. او كه در مورد اظهارنظر معاون خود گفته بود هيچ اجباري براي ضبط نماز نيست و تنها پيشنهادي بوده براي اينكه بتوانيم نماز بچه‌ها را تصحيح كنيم حالا چه توجيهي براي اين اتفاق دارد. چقدر پيگير اتفاقي كه در مدرسه دخترانه ديگري رخ داد و مدير مدرسه در سرويس بهداشتي دوربين نصب كرده بود شده است. سرانجام آن به كجا رسيد چرا وزير آموزش و پرورش نبايد در اين موارد مداخله كرده و نتيجه نهايي را به مردم اعلام كند. وقتي به ناگاه در كمتر از يك ماه مانده به بازگشايي مدارس ۲۰ هزار مدير مدرسه به دلايلي نا معلوم از كار بركنار شده و افرادي تازه جايگزين آنها مي‌شوند نشان از اين دارد كه قرار است مدارس هم به نوعي تبديل به مراكز اصلاح و تربيت شوند. به اين ترتيب ديگر دانش‌آموزان نه خلاقيتي بايد از خود بروز دهند و نه حق اظهارنظر دارند. آنها فقط بايد بيايند در چارچوب قوانين سر كلاس حاضر شوند و نسبت به هيچ كدام از رفتارهاي غيرمتعارف مديران و معلمان خود اعتراض نكنند و در نهايت هم بعد از به صدا درآمدن زنگ به خانه‌هايشان بروند. يك روتين غيرقانوني كه مي‌تواند دانش‌آموزان را از افرادي پويا و پر تلاش به ربات‌هايي سرخورده و غمگين تبديل كند.
