اسراييل بدون برگ برنده

مناقشه اسراييل و حماس كه از 7 اكتبر آغاز شده بود، سرانجام وارد فاز آتش‌بس شد و نيروهاي صليب سرخ جهاني فرصت پيدا كردند تا با ورود به برخي مناطق غزه، روند بررسي وضعيت بحراني اين مردم مظلوم را آغاز كنند. بلافاصله پس از آغاز آتش‌بس، اين پرسش مطرح شد كه پس از اين مرحله وضعيت غزه، فلسطين اشغالي و نهايتا منطقه چه سمت و سويي پيدا مي‌كند؟ قبلا هم گفته شد كه شاخص‌هاي اقتصادي به عنوان ركن ركين ارزيابي‌هاي تحليلي هر مناقشه‌اي، نشان دادند كه مناقشه بلندمدت نخواهد بود و سرانجام صهيونيست‌ها ناچار به پذيرش آتش‌بس خواهند بود. البته نتانياهو همچنان به خوبي مي‌داند كه پايان كامل اين بحران، به معناي خروج دائمي او از صحنه سياست اسراييل خواهد بود. حتي برخي ارزيابي‌ها از احتمال باز شدن پرونده‌هاي قضايي عليه نتانياهو خبر مي‌دهند. با اين شرايط، نخست وزير افراطي اسراييل همه تلاش خود را مي‌كند كه يا برگ برنده‌اي در اين بحران به نفع خود رو كند و اگر نتوانست، بحران را تا حد امكان طولاني‌تر كرده و براي خود زمان بخرد.بر اين اساس، همزمان با آغاز آتش‌بس، حرف و حديث‌هاي بسياري درباره آن شكل گرفت، اساسا به دليل همين ابهامات بود كه آتش‌بس در چند برهه زماني به تاخير افتاد. اين آتش‌بس و مبادلات پيراموني آن نهايتا انجام شد. قرار براي مبادلات اسراي دو طرف هم برنامه‌ريزي شد. هرچند در جريان مبادله اسرا نمي‌توان يك طرف خاص را برنده و بازنده، معرفي كرد اما واقع آن است كه نهايتا صهيونيست‌ها بدون برگ برنده ناچار به پايان مناقشه خواهند بود. بر اساس اعلام قبلي، مبادله 50اسراييلي در برابر 150 فلسطيني نقطه آغاز خواهد بود. در مراحل بعدي عنوان شده اگر هر روز 10نفر مبادله شوند، آتش‌بس يك روز ديگر تداوم مي‌يابد! حتي اگر فرض بگيريم، غزه همه اسراي اسراييلي را تحويل دهد و اسراييل هم اسراي حماس را تحويل دهد، باز هم نمي‌توان به اسراييل براي پايبند بودن به آتش‌بس اعتماد داشت. نتانياهو شرايطي دارد كه كه براي بهبود آن ممكن است دست به هر اقدامي بزند. نتانياهو نمي‌داند با جمعيت 2ميليون و 200 هزار نفري فلسطيني‌هاي جنوب چه بايد بكند؟ هيچ كدام از كشورهاي عربي، نپذيرفته‌اند كه اين جمعيت را پناه بدهند، نتانياهو اما نمي‌داند با اين حجم انبوه از فلسطيني‌ها چه بايد بكند. اسراييل 4 نقطه را مشخص كرده تا صليب سرخ بتواند چادرهاي خود را برپا كرده و اسكان پيدا كنند. رژيم صهيونيستي اگر بخواهد حملاتش را در مناطق جنوبي تداوم بخشد، با تراكم بالاي جمعيتي در اين منطقه معلوم نيست چه شرايط در منطقه بروز مي‌كند. نتانياهو چاره‌اي ندارد جز اينكه مساله غزه را با به دست آوردن برگ برنده پايان بدهد، اگر نتواند امتيازي در غزه به دست بياورد كه با آن بر بحران 7 اكتبر سايه بيندازد، با سقوط كابينه و دادگاه و زندان مواجه مي‌شود. شكست 7 اكتبر براي اسراييل به اندازه‌اي سنگين است كه قرباني كردن چهره‌اي مانند نتانياهو كمترين خروجي براي التيام آلام اسراييلي‌ها مي‌تواند باشد. در اين ميان برخي اين پرسش را مطرح مي‌كنند كه آغاز آتش‌بس نسبي در غزه را بايد به معناي پايان هر نوع بحراني در منطقه فرض كرد؟ نبايد فراموش كرد، منطقه خاورميانه حدود 60 درصد انرژي جهان را تامين كند، براي جهان امنيت اين منطقه بسيار مهم است. از سوي ديگر، همه مي‌گويند، در منطقه انديشه‌ها از ميان نمي‌روند. اسراييل حتي اگر دست به بمباران گسترده و كشت و كشتار شديد هم بزند، باز هم نمي‌تواند انديشه حماس را از ميان ببرد. برخي مسوولان اسراييلي در يك تحليل عجيب به تجربه ببرهاي تاميل در شرق آسيا تاسي كرده و مي‌گويند، همانطور كه ببرهاي تاميل دچار تغيير شدند، ممكن است، بتواند انديشه حماس را هم در ميان توده‌هاي مردم از ميان ببرد! اين تصورات اما هرگز امكان تحقق پيدا نمي‌كند؛ چرا كه بنيان فكري حماس در اقشار مختلف فلسطيني ريشه دوانده و هرگز نمي‌توان اين انديشه را از ميان برد. در اين ميان تفكرات راست امريكا و اسراييل در برابر يك چالش جدي قرار گرفته‌اند. آنها تلاش مي‌كنند هم اندشه حماس را خدشه‌دار کند و هم ظرفيت‌هاي امنيتي و نظامي اين گروه را. اخيرا وزير دفاع امريكا اعلام كرده، حتي اگر سال‌ها زمان نياز باشد، امريكا پاي اسراييل ايستاده است! اين اظهارات بيانگر آن است كه طيف‌هاي افراطي در اسراييل و امريكا متوجه عمق بحران شده و تلاش مي‌كنند موضوع را از منظر ريشه‌اي حل و فصل كنند. هدفي كه تا به امروز دسترسي به آن مقدور نبوده است.