«آلودگي هوا» تنبلي و بيحالي را تشديد ميكند
نتيجه يك تحقيق جديد نشان ميدهد كه افزايش سطوح آلايندگي هوا با تنبلي، بيحالي و كمتحركي مرتبط است. به گزارش تسنيم، تحقيقات اخير موسسه ملي تحقيقات بهداشت و مراقبت امريكا (NIHR) نشان ميدهد كه آلودگي هوا علاوه بر عواقب مشهودي از جمله بيماري قلبي و تنفس، سرطانهاي مختلف و مرگ و مير زودرس موجب بيتحركي و تنبلي نيز ميشود. محققان در اين تحقيق فعاليت بدني و زمان بيتحركي 644 فرد در معرض خطر ديابت نوع 2 را در يك دوره سه ساله با با شتابسنج اندازهگيري كردند.
نتيجه يك تحقيق جديد نشان ميدهد كه افزايش سطوح آلايندگي هوا با تنبلي، بيحالي و كمتحركي مرتبط است. به گزارش تسنيم، تحقيقات اخير موسسه ملي تحقيقات بهداشت و مراقبت امريكا (NIHR) نشان ميدهد كه آلودگي هوا علاوه بر عواقب مشهودي از جمله بيماري قلبي و تنفس، سرطانهاي مختلف و مرگ و مير زودرس موجب بيتحركي و تنبلي نيز ميشود. محققان در اين تحقيق فعاليت بدني و زمان بيتحركي 644 فرد در معرض خطر ديابت نوع 2 را در يك دوره سه ساله با با شتابسنج اندازهگيري كردند. شركتكنندگان در اين مطالعه براي هفت روز متوالي در ساعات بيداري، شتابسنجها را دور كمر خود ميبستند و محققان دقايق روزانه فعاليت بدني متوسط تا شديد و زمان كمتحركي آنها را در سه نوبت در يك دوره سه ساله به دست آورده و سپس اين دادهها را با سطوح آلودگي هوا در سه سال گذشته، با تمركز بر ذرات معلق و دياكسيد نيتروژن و ديگر آلايندههاي رايج در تحقيقات بهداشتي، كنار هم قرار دادند. نتيجه اين تحقيقات نشان داد كه اگرچه سطوح آلاينده بر فعاليت بدني متوسط تا شديد يا تعداد قدمها تأثيري نداشت اما با افزايش زمان بيتحركي مرتبط بود. بهطور خاص، افزايش يك ميكروگر دياكسيد نيتروژن اتمسفر با 1.52 دقيقه زمان كمتحركي در روز در هر سال مرتبط بود كه اين عدد با افزايش سطوح آلايندگي به با بالاترين سطح، تا 22 دقيقه هم افزايش پيدا ميكرد.