مصرف بنزين نصف شود؛ يك‌دوم فروش نفت درآمد كسب مي‌كنيم
دبير كل فدراسيون صنعت نفت گفت: اگر ما ظرفيت مصرف بنزين را در روز ۱۱۰ ميليون ليتر در نظر بگيريم با بهينه‌سازي خودروها مي‌توانيم روزي ۵۰ ميليون ليتر صرفه‌جويي كنيم كه با احتساب ليتري ۸۰ سنت مي‌توانيم سالانه يك‌سوم تا يك‌دوم درآمد حاصل از فروش نفت از صادرات بنزين درآمد كسب كنيم
دبير كل فدراسيون صنعت نفت گفت: اگر ما ظرفيت مصرف بنزين را در روز ۱۱۰ ميليون ليتر در نظر بگيريم با بهينه‌سازي خودروها مي‌توانيم روزي ۵۰ ميليون ليتر صرفه‌جويي كنيم كه با احتساب ليتري ۸۰ سنت مي‌توانيم سالانه يك‌سوم تا يك‌دوم درآمد حاصل از فروش نفت از صادرات بنزين درآمد كسب كنيم
عرفان افاضلي در گفت‌وگو با ايلنا، درباره ناترازي بنزين و راهكارهاي پيشنهادي عبور از اين شرايط اظهار داشت: مطالعات در حوزه بنزين نشان مي‌دهد در حال حاضر ظرفيت فرآورده‌هاي پالايشي در دنيا ۹۳ ميليون بشكه در روز است كه ۳۴ درصد اين عدد گازوئيل و ۲۸ درصد بنزين است يعني مصرف روزانه بنزين در كل دنيا ۲۶ ميليون بشكه (۴ ميليارد ليتر) استكه در اين بين آمريكا در صدر اين جدول قرار دارد يعني بزرگترين توليدكننده و مصرف‌كننده بنزين است. وي با بيان اينكه سرانه مصرف بنزين در ايران به ازاي هر نفر ۱.۳ ليتر در روز است، افزود: اين ميزان مصرف بسيار بالاست و بخشي از دليل اينكه به ازاي مصرف مشخص بنزين؛ درآمد دلاري و سهم ما از جي‌دي‌پي كم است به بدمصرفي برمي‌گردد و بخشي از اين بدمصرفي نيز متوجه اين است كه ما در كشور نفت‌خيز زندگي مي‌كنيم و انتظارات مردم اين است كه چون منابع نفت و گاز زيادي داريم؛ مي‌توانيم بنزين زيادي مصرف كنيم، به همين دليل هم سرانه مصرف بنزين در كشور بالا است و عمده سفرهاي درون‌شهري و برون‌شهري ما با وسيله نقليه شخصي انجام مي‌شود، اين در حالي است كه مصرف سرانه اروپا ۰.۶ ليتر در روز به ازاي هر نفر است، يعني ما تقريبا دو برابر اروپا سرانه مصرف داريم. دبير كل فدراسيون صنعت نفت گفت: موضوع ديگر عدم بهينه بودن مصرف سوخت خودروها است مصرف بنزين خودرو در ايران در هر ۱۰۰ كيلومتر ۱۱ ليتر يعني تقريبا دو برابر متوسط مصرف جهاني است، اگر ما ظرفيت مصرف بنزين را در روز ۱۱۰ ميليون ليتر در نظر بگيريم با بهينه‌سازي خودروها مي‌توانيم روزي ۵۰ ميليون ليتر صرفه‌جويي كنيم كه با احتساب ليتري ۸۰ سنت مي‌توانيم سالانه يك‌سوم تا يك‌دوم درآمد حاصل از فروش نفت از صادرات بنزين درآمد كسب كنيم، بنابراين بخشي متوجه نوع نگاه مصرف‌كننده و بخشي به فرآيندهاي توليد بنزين برمي‌گردد، بسياري از پالايشگاه‌هاي كشور بهينه‌سازي و بروزآوري نشده‌اند و به ميزاني كه انتظار مي‌رود توليد بنزين ندارند و لازم است سرمايه‌گذاري بيشتري در بخش توليد و بهسازي پالايشگاه‌ها صورت گيرد.
وي ادامه داد: بخش بزرگتري كه نگران‌كننده است عدم سرمايه‌گذاري و توجه به بخش حمل و نقل عمومي است، طبق گزارش مركز پژوهش‌هاي مجلس در شهر تهران از دهه ۹۰ تاكنون تعداد اتوبوس‌ها و وسايل حمل و نقل عمومي بزرگ نصف شده و عمر ناوگان كشور به عدد ۳۰ تا ۳۵ سال رسيده است، بنابراين اگر مصرف‌كننده تصميم بگيرد كه فرهنگ مصرف را تغيير بدهد و به جاي تردد روزانه با وسيله نقليه شخصي؛ با اتوبوس و يا مترو تردد كند به دليل كمبودي كه وجود دارد؛ پاسخگوي نياز نيست اين امكان وجود ندارد و مجددا به سمت استفاده از وسايل نقليه شخصي و بنزين مي‌رود.
افاضلي با بيان اينكه راه‌حل اوضاع مصرف بنزين افزايش قيمت نيست و در واقع اقدام يك مسكن است، خاطرنشان كرد: افزايش قيمت بنزين درواقع همه فرايند ناكارآمد را متوجه مردم و مصرف‌كننده نهايي مي‌كند يعني عدم توليد كافي، عدم بهسازي پالايشگاه‌ها، عدم توسعه وسايل حمل و نقل عمومي و عدم توليد خودروهاي بروز كه مصرف‌شان نصف مصرف فعلي با پيمايش ۱۰۰ كيلومتر است؛ متوجه مصرف‌كننده نهايي مي‌شود.
وي بيان داشت: طبق آمار موجود از ابتداي انقلاب تاكنون ۱۶ بار قيمت بنزين اصلاح شده ولي تابه‌حال روي مصرف تاثير جدي نداشته است هرچند در مقاطعي موثر بوده اما باز هم به ميزان قبلي برگشته است. دبير كل فدراسيون صنعت نفت با اشاره به راهكارهاي حل ناترازي بنزين گفت: راه‌حل قطعي در دو موضوع است يكي توليد خودروهاي با مصرف بنزين كمتر و نزديك استاندارد جهاني است كه در درازمدت به اقتصاد كشور، صادرات و بهينه‌سازي و كاهش سرانه مصرف كمك مي‌كند و دوم توسعه ناوگان حمل و نقل عمومي و مترو و سرمايه‌گذاري در اين بخش است، اگر بنا داريم كار اساسي انجام دهيم ناچار هستيم از اين دو مسير حركت كنيم و افزايش قيمت بنزين راهكار نيست.
به گفته وي؛ طبق آمار ميانگين نرخ فروش بنزين در پالايشگاه‌هاي موجود در كدال ۱۷ هزار تومان در هر ليتر است ولي عددي كه دولت در اختيار مردم قرار مي‌دهد ۱۵۰۰ تا ۳ هزار تومان است و اين باعث شده به خاطر سوءمصرف و عدم مديريت؛ بخش پالايشگاهي كشور عدد بسيار زيادي را از دولت طلبكار باشد و قادر نباشد خود را به‌روزرساني كند و از طرفي به دليل كمبود سرمايه‌گذاري خارجي و همچنين اعمال قيمت دستوري دولت و عدم تمايل بخش خصوصي براي سرمايه‌گذاري در بخش پالايشگاهي باعث شده پالايشگاه‌هاي جديد را نداشته باشيم و زمان طولاني شاهد باشيم كه يك پالايشگاه تاسيس شود، بنابراين به نظر مي‌رسد كه ما تنها از طريق بهينه‌سازي مصرف در خودروها و توليد خودروهاي بروز و توسعه ناوگان حمل و نقل عمومي كه وضعيت فاجعه‌باري دارند؛ مي‌توانيم بخشي عمده ناترازي را رفع كنيم و علاوه بر رفع مشكل توليد؛ مازاد و صادرات هم داشته باشيم و براي كشور ارزآوري كنيم.
