هشدار روانشناسان در مورد خودكشي رزيدنت‌ها
پزشك شدن به خصوص در يكي از رشته‌هاي تخصصي آمال و آرزوي بسياري از كودكي است اما اكنون نارضايتي دستياران تخصصي پزشكي، ميزان بالاي افسردگي در ميان آنها و اخبار شوكه‌كننده خودكشي آنها نشان مي‌دهد كه نياز است براي رفع اين مساله چاره‌انديشي قانوني و درخور داشت.
پزشك شدن به خصوص در يكي از رشته‌هاي تخصصي آمال و آرزوي بسياري از كودكي است اما اكنون نارضايتي دستياران تخصصي پزشكي، ميزان بالاي افسردگي در ميان آنها و اخبار شوكه‌كننده خودكشي آنها نشان مي‌دهد كه نياز است براي رفع اين مساله چاره‌انديشي قانوني و درخور داشت. همچنين مطالعات نشان مي‌دهد حدود ۳۰ درصد دستياران تخصصي پزشكي به خودكشي فكر كرده‌اند. دستياران پزشكي در يكي از رشته‌هاي ۲۷ گانه تخصصي شامل تخصص‌هاي كودكان، پاتولوژي، ارولوژي، ارتوپدي، زنان و زايمان، مغز و اعصاب، داخلي، بيماري‌هاي عفوني، قلب و عروق، پوست، بيهوشي، جراحي عمومي، جراحي مغز و اعصاب، چشم پزشكي، آنكولوژي، راديولوژي، روانپزشكي، گوش، حلق و بيني، پزشكي هسته‌اي، طب كار، طب فيزيكي و توانبخشي، طب اورژانس، پزشكي ورزشي، جراحي قلب و عروق، جراحي قفسه صدري، پزشكي قانوني و پزشكي اجتماعي تحصيل مي‌كنند تا آينده سلامت كشور را به دست بگيرند. اما واقعيت‌هاي جامعه نشان مي‌دهد گروهي كه بايد سكان آينده نظام سلامت ايران را به دست گيرند، خود دچار مشكلات متعدد از جمله
نا اميدي و افسردگي هستند. آينده روشني را پيش روي خود نمي‌بينند و اين ناراحتي را به اشكال مختلف مانند مهاجرت، تغيير شغل، بي‌انگيزگي در خدمت و در نهايت اقدام خودكشي بروز مي‌دهند.
۳۰ درصد دستياران پزشكي
به خودكشي فكر مي‌كنند
«دكتر وحيد شريعت» رييس انجمن علمي روانپزشكان ايران در اين مورد به ايرنا گفت: مشاهدات ميداني نشان مي‌دهد ميزان خودكشي به‌طور كلي در كل جمعيت كشور افزايش پيدا كرده اما به‌طور خاص در بين دستياران پزشكي اين افزايش بسيار بيشتر از جمعيت عمومي است. اين موضوع را آمارهاي خودكشي دستياران پزشكي كه رسانه‌اي شده و مطالعاتي كه در بين خود دستياران پزشكي در مورد فكر خودكشي انجام شده ثابت مي‌كند و قابل انكار نيست. او افزود: نتايج تحقيقي كه خانم دكتر فهميه سعيد استاديار گروه روانپزشكي دانشگاه علوم توانبخشي و سلامت اجتماعي در سال ۱۴۰۱ بر روي تعدادي از رزيدنت‌ها انجام داد، نشان داد حدود ۳۰ درصد دستياران پزشكي به خودكشي فكر كرده‌اند. اين آمار حتي اگر قابل تعميم نباشد به هر حال تخميني از وضعيت موجود را نشان مي‌دهد.
خودكشي ۱۶ دستيار تخصصي
در يك سال گذشته
دكتر شريعت ادامه داد: مهم‌تر از نتايج اين تحقيق تعداد دستياران پزشكي هستند كه خودكشي موفق داشته‌اند. آماري كه سازمان نظام پزشكي اعلام كرده نشان مي‌دهد در يكسال گذشته ۱۶ دستيار تخصصي خودكشي كرده‌اند البته وزارت بهداشت حتما آمار دقيق‌تر و بيشتري دارد اما متاسفانه اين آمار را محرمانه مي‌دانند و اعلام نمي‌كنند. اشكال مهمي كه در كشور وجود دارد اين است كه هر زمان مشكلي پيش مي‌آيد قبل از هر كاري آمارها را محرمانه مي‌كنند يا سريع تكذيب مي‌كنند. رييس انجمن علمي روانپزشكان افزود: شاخص آمار خودكشي بر مبناي تعداد در صدهزار نفر در سال است. اگر آمار ۱۶ خودكشي موفق رزيدنت‌ها را در يكسال اخير مبنا قرار دهيم. با توجه به جمعيت حدود ۱۵ هزار نفري رزيدنت‌هاي كشور آمار خودكشي رزيدنت‌ها در ايران حدود ۱۰۰ در صدهزار نفر مي‌شود. اين آمار در جمعيت عمومي بر اساس آمار رسمي پزشكي قانوني ۶.۵ در صد هزار نفر است البته تخمين‌هاي غير رسمي اين ميزان را حدود ۱۰ در صدهزار نفر نشان مي‌دهد.
مهم‌ترين دليل خودكشي نااميدي است
رييس انجمن علمي روانپزشكان ايران گفت: افزايش خودكشي در بين رزيدنت‌ها عوامل مختلفي دارد اما به نظر من مهم‌ترين مساله نااميدي است. واقعيت‌هاي جامعه نشان مي‌دهد يك فضاي نااميدي به چشم مي‌خورد. اين موضوع در بين پزشكان جوان هم وجود دارد. بسياري از پزشكان بعد از سال‌ها تحصيل و سختي‌هاي زياد، آينده روشني را پيش روي خود نمي‌بينند. علاوه بر مشكلات اقتصادي و اجتماعي، جامعه پزشكي با هجمه‌ها و تصميمات عجيب و غريب و غير كارشناسي از سوي نهادهاي سياست‌گذار از جمله شوراي عالي انقلاب فرهنگي مواجه مي‌شوند. تصميماتي مانند افزايش غيركارشناسي و دو برابري ظرفيت پذيرش رشته‌هاي پزشكي يا پذيرش دانشجوي تخصصي پزشكي از مقطع ديپلم كه با وجود مشكلات شغلي پزشكان باعث نااميدي بيشتر آنها مي‌شود. دكتر شريعت ادامه داد: اين تصميمات نشان‌دهنده بي‌تدبيري است و در عين حال برخي از مسوولان درك درستي از مشكلات پزشكان ندارند. اين تصميمات همزمان با سختي‌هاي شغلي رزيدنت‌ها و حقوق و درآمد بسيار پايين آنها، باعث مي‌شود كه آينده روشني پيش رو نداشته باشند و به سمت نااميدي و خودكشي سوق داده شوند. او گفت: در اين شرايط تصور كنيد يك دستيار پزشكي درگير يكسري مشكلات شخصي، اقتصادي، عاطفي و افسردگي هم قرار بگيرد، در اين صورت احتمال اينكه به خودكشي فكر كند و دست به خودكشي بزند بيشتر مي‌شود. در مقابل اين واقعيت نگران‌كننده، مشكل ديگر اين است كه در وزارت بهداشت و نهادهاي مسوول با جو انكار و تكذيب مواجه هستيم. در جلسات و كميته‌هايي كه براي بررسي اين موضوع تشكيل شده، شاهد اين هستيم كه مسوولان وزارت بهداشت اين مساله را انكار مي‌كنند و آن را زاييده فضاي مجازي مي‌دانند و به جاي ارايه راهكار به فضاي مجازي حمله مي‌كنند.
رييس انجمن علمي روانپزشكان ايران افزود: بعد از اين همه سر و صدا در رسانه‌ها درباره خودكشي رزيدنت‌ها بالاخره يك جلسه كارشناسي گذاشتند و از انجمن علمي روانپزشكان هم دعوت كردند اما در اين جلسه از بين مسوولان ارشد وزارت بهداشت فقط معاون آموزشي شركت كرد و از معاونت‌هاي درمان، بهداشت و دانشجويي حتي در حد مديركل هم كسي شركت نكرد كه نشان مي‌دهد اصلا اين موضوع براي آنها اهميتي ندارد. مسوولان وزارت بهداشت حتي حاضر نيستند از واژه «خودكشي» استفاده كنند يا در اين زمينه صحبت كنند. به جاي خودكشي مي‌گويند رفتارهاي خود آسيب‌رسان.
