دستمزد فعلی کفاف غذای کارگران هم نمیدهد!
عضو کمیته دستمزد شورای عالی کار گفت: ساختار دستمزدها باید بهصورت اساسی اصلاح شود. هدف از اجرای تعیین مزد این است که مزد تعیین شده بتواند معاش خانواده کارگر را پوشش دهد، درصورتی که دستمزد فعلی نمی تواند اقلام خوراکی خانوار کارگران را هم پوشش دهد.
محمدرضا تاجیک، نماینده کارگران در شورایعالی کا با اشاره به اینکه رئیس سازمان برنامه و بودجه ارتباط بین دستمزد و تورم را بیان کرده بود گفت:همیشه حقوق کارگران نسبت به تورم یکسال عقبتر است . در تعیین دستمزد، تورم انتظاری سال مورد نظر لحاظ نمیشود، مبلغ واقعی دستمزد کارگران ،عددی نیست که بهعنوان دستمزد تعیین و به کارگر پرداخت میشود . در واقع حقوق کارگران همیشه یک سال نسبت به تورم عقبتر است.
به گزارش تسنیم، عضو کمیته دستمزد شورایعالی کار گفت : ساختار دستمزدها باید بهصورت اساسی اصلاح شود. هدف از اجرای تعیین مزد این است که مزد تعیین شده بتواند معاش خانواده کارگر را پوشش دهد درصورتی که دستمزد فعلی نمیتواند اقلام خوراکی خانوار کارگران را پوشش دهد و روش تعیین فعلی دستمزد می بایست تغییر یابد.
این فعال کارگری ادامه داد: به نظر می رسد در سال های اخیر در کمیته دستمزد شرکای اجتماعی بدنبال کوچک کردن سفره کارگران و کم کردن جمع هزینه های زندگی هستند نه اینکه برای یک زندگی استاندارد و مطلوب ، نظر کارشناسی ارائه یا به جمع بندی مناسب برسند.
تاجیک با تأکید براینکه نمایندگان کارگران به دنبال افزایش درصدی مزد نیستند گفت: مبلغ دستمزد 5میلیون و 300هزارتومان و بسیار کوچک است. حتی اگر حقوق 100درصد هم افزایش یابد, باز هم نمی تواند تأمین کننده هزینه ها و نیازهای جامعه کارگری باشد. به همین دلیل به دنبال این هستیم در راستای ماده 41قانون کار,دستمزد بتواند هزینه های سبد معیشت را تأمین کند.
وی با اشاره به اینکه میانگین یک خانوار کارگری 3.3 است گفت: دریافتی 7میلیون تومان شاید تنها هزینههای خوراکی را پوشش بدهد ولی در بحث مسکن کارگر با مشکل مواجه میشود، چون هزینههای مسکن و اجارهبها بالاست و در کنار آن هزینههای آموزش و تحصیل و بهداشت و درمان هم هست. بنابر این از شرکای اجتماعی توقع داریم هر عددی که برای دستمزد مدنظرشان است چارچوب هزینهکرد هم برایش داشته باشند.
نماینده کارگران در شورای عالی کار اظهار داشت: برای آنکه چرخ تولید در کشور به گردش درآید باید توان کارگر بالا برود زیرا کارگری که نتواند نیازهای اولیه زندگی را برطرف کند، قادر به استفاده از محصولات تولید دست خود یا دیگر کارگران هم نخواهد بود.