اختلاف وزارت کشور و شهرداری بر سر واردات مترو
آنگونه که سید جعفر تشکری هاشمی، ريیس کمیسیون عمران و حملونقل شورای شهر اعلام کرده، وزارت کشور و شهرداری تهران بر سر واردات مترو با هم اختلاف سلیقه دارند.
آنگونه که سید جعفر تشکری هاشمی، ريیس کمیسیون عمران و حملونقل شورای شهر اعلام کرده، وزارت کشور و شهرداری تهران بر سر واردات مترو با هم اختلاف سلیقه دارند. همزمان، به نظر میرسد که درباره روش انجام آزمونها و نحوه صدور تاییدیههای فنی قطار ملی مترو توسط دو شرکت اروپایی ابهاماتی وجود دارد که باید مورد بررسی بیشتر قرار بگیرد.ريیس کمیسیون عمران و حملونقل شورای شهر در پاسخ به این که چرا در هفتههای اخیر، وزارت کشور و مدیریت شهری پایتخت در موضوع تایید فنی واگنهای وارداتی مترو که قرارداد خرید ۷۹۱ دستگاه از آنها در سال گذشته میان شهرداری تهران و طرفهای چینی منعقد شد، با چالش مواجه شده اند؟ توضیح داد: به نظر میرسد نوعی اختلاف سلیقهای بین وزارت کشور و شهرداری تهران درباره نحوه دخالتها و تصمیمگیریهای پیرامون موضوع واردات واگن مترو از چین ایجاد شده است و این اختلافات بیش از آن که به مساله تایید فنی ارتباط داشته باشد، به موضوعات ساختاری و نوع تعامل بین وزارت کشور و مدیریت شهری پایتخت ارتباط دارد. وی در گفتوگو با ایلنا افزود: با ورود مقامات ارشد دستگاههای ذیربط یعنی وزیر محترم کشور و ريیس محترم شورای شهر تهران، اختلافنظر ایجادشده قابل حل است، اگرچه در حال حاضر این اختلاف سلیقه باعث شده است که تایید فنی واگنهای مربوط به قرارداد شهرداری با شرکت چینی با ابهام مواجه شود.او تصریح کرد: مسالهای که پیش آمده است، یک موضوع فنی غیرقابل رفع نیست، بلکه نوعی اختلاف سیلقه است که بخشی از آن به ساختار اداری مربوط به عملی شدن این قرارداد بازمیگردد؛ با این حال، با توجه به این که در روزهای گذشته رئیس شورای شهر تهران پیگیریهایی را در این زمینه انجام دادهاند، امیدواریم این اختلاف سلیقه هرچه زودتر حل شود و به مدیران ارشد نیز توصیه میکنیم که اجازه ندهند اختلاف نظرهای کاری، باعث وارد شدن آسیب به خدمات مورد نیاز شهروندان شود.
تداوم فرآیند تایید فنی قطار ملی مترو
تشکری هاشمی همچنین در پاسخ به این که چرا برخلاف وعده مسئولان شهرداری، سال گذشته قطار ملی مترو وارد خطوط راهآهن شهری تهران نشد، اظهار داشت: اصل این مساله که پیشرفت فناوری در کشورمان به حدی رسیده است که میتوانیم بسیاری از قطعات واگنهای مترو را در داخل کشور تولید کنیم، ستودنی است؛ رسیدن به این سطح از پیشرفت به صورت ناگهانی به دست نیامده و حدود دو دهه است که تلاشهایی در زمینه بومیسازی قطعات مترو انجام شده و شرکتهای داخلی در سالهای اخیر توانستهاند که یکی پس از دیگری قطعات مورد نیاز برای ساخت واگنهای مترو را تولید کنند؛ بنابراین باید از صنعتگران، متخصصان و شرکتهای دانشبنیان که زحمات زیادی را برای بومیسازی صنعت تولید واگن مترو کشیدهاند، تشکر کرد. ريیس کمیسیون عمران و حملونقل شورای تهران ادامه داد: خوشبختانه تا امروز توانستهایم بیش از ۶۰درصد قطعات مورد نیاز برای ساخت واگنهای مترو را در داخل کشور به تولید انبوه برسانیم. البته فرآیند کنار هم قرار دادن قطعات تولیدشده و ساخت قطار ملی مد نظر از آنها، زمانبر است و اساسا برای تولید یک ابزار صنعتی، آن هم یک قطار مترو که وسیله حملونقل انبوهبر محسوب میشود، باید آزمونهای فنی زیادی طی شود. وی ادامه داد: البته مدیران شهرداری تهران گفتهاند که آنچه به عنوان قطار ملی مترو تولید شده، توانسته است آزمونهای فنی دو شرکت اروپایی را پشت سر بگذارد، اما به نظر میرسد که درباره روش انجام آزمونها و نحوه صدور تاییدیههای فنی توسط شرکتهای مذکور ابهاماتی وجود دارد که باید مورد بررسی بیشتر قرار بگیرد. او اظهار کرد: باید توجه داشت که نحوه تایید فنی یک قطار مترو با یک خودروی سواری بسیار متفاوت است، زیرا حداکثر چهار تا پنج نفر با یک خودرو جابهجا میشوند، اما در برخی مواقع، بیش از ۲ هزار نفر با یک قطار مترو جابهجا میشوند؛ به همین دلیل در فرآیند بررسی فنی و انجام آزمایشهای لازم پیش از ورود یک قطار مترو به خط، باید مسائل فنی و به خصوص موضوعات ایمنی چندین برابر تولید یک خودرو مدنظر قرار گیرد و باید تستهای دقیقی را انجام دهیم که تاییدکننده تمام شرایط یک قطار تولیدشده باشد. بنابراین با وجود این که برخی آزمونها برای قطار ملی مترو برگزار شده است، اما هنوز فرآیند تایید فنی این قطار به پایان نرسیده است.
نیاز به واردات برخی قطعات قطار قابل انکار نیست
تشکری هاشمی با بیان این که هنوز تولید انبوه واگنهای ملی مترو شروع نشده است، عنوان کرد: در حال حاضر بخش زیادی از قطعات مورد نیاز قطار ملی مترو در داخل کشور تولید میشود، اما نمیتوان انکار کرد که نیاز به واردات برخی قطعات وجود دارد، زیرا برای تولید بعضی قطعات قطار مترو، هنوز دانش فنی لازم در کشورمان وجود ندارد و در برخی موارد نیز تولید قطعه مربوطه از نظر اقتصادی بهصرفه نیست.