هر چند روزگذشته بالاخره وزیر بهداشت تلویحا کمبود دارو را تایید کرد و گفت که از دانش بنیان‌های برای رفع این مشکل کمک می‌گیرد اما ماجرای کمبود دارو برخلاف آن چیزی که وزارت بهداشت و درمان همیشه سعی در تکذیب آن داشته است وقتی به تشریح وضعیت از سوی تولیدکنندگان و واردکنندگان دارو می‌رسد کاملا هشدار‌دهنده می‌شود. در واقع مدت طولانی است که بسیاری از تولیدکنندگان و واردکنندگان دارو در مورد کمبود دارویی کشور هشدار می‌دهند و هر بار پاسخی که از سوی وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو به این اظهارات داده می‌شود چیزی جز تکذیب نیست. این پارادوکس بخش دولتی و خصوصی نمونه‌ای از دیگر پارادوکس هایی است که در زمینه مدیریت کشور وجود دارد. اینکه وزیر بهداشت و درمان از هر فرصتی استفاده می‌کند در مورد خودکفایی دارو در کشور داد سخن می‌دهد در حالی که تولیدکنندگان دارو با مشکلات عمده‌ای مانند تهیه مواد اولیه، قیمت‌گذاری دستوری و... مواجهند و همین مساله باعث شده است تا بسیاری از آنها با محدود کردن خط تولید خود مانع از ورشکستگی شوند و برخی دیگر به‌طور کلی دست از کار کشیده‌اند. از سوی دیگر وضعیت برای واردکنندگان دارو هم با نوسانات ارزی تعریف چندانی ندارد و ماجرا به شکل کاملا پیچیده‌ای در حال بغرنج شدن است. در این بین اما بیش از همه این بیماران هستند که هم افزایش قیمت داروها در این شرایط اقتصادی وضعیت را برای آنها دشوار کرده و هم کمبود دارو باعث سرگردانی آنها شده است. واقعیتی که افزایش قیمت دارو باعث شده تا برخی از بیماران از چرخه درمان خارج شوند هم واقعیت تلخی است که گویا مسوولان وزارت بهداشت و درمان و سازمان غذا و دارو به هیچ عنوان حاضر به پذیرش آن نیستند. به گفته بسیاری از تولیدکنندگان دارو مشکل اصلی از آنجایی شروع شده است که وزارت بهداشت و درمان دیگر هیچ نشست مشورتی با این افراد برگزار نکرده است.
درحالی که سال‌های گذشته حداقل کاری که وزیر بهداشت و معاونان آن انجام می‌دادند برگزاری نشست‌های مشورتی در مورد مشکلات حوزه دارو با متخصصان این حوزه و افرادی بود که در تولید و واردات دارو نقش عمده‌ای داشتند. حالا اما همه چیز در سایه تکذیب‌های وزارت بهداشت و درمان رنگ باخته است. واقعیت تلخی که در جامعه جریان دارد را می توان در ازدحام داروخانه‌ها و سرگردانی بیماران برای تهیه داروهای خاص دید و از سوی دیگر افزایش قیمت داروها که در شرایط کنونی در برخی موارد با فاصله کمتر از یک ماه اتفاق می‌افتد و اعتراض بیمارانی که هیچ وقت مورد توجه مسوولان قرار نمی‌گیرد. گویا مسوولان وزارت بهداشت و درمان فراموش کرده‌اند که مساله دارو با جان انسان‌ها سر و کار دارد و هر گونه نقصی در چرخه تولید و واردات آن می‌تواند به قیمت جان انسان‌ها تمام شود.
