اگر به اتفاقات بازار و اقتصاد نگاهي داشته باشيم خيلي واضح و شفاف بايد بيان كرد، اين دولت به دنبال رونق بورس نيست و اصلا برايش مهم هم نيست و صرفا شعارهاي انتخاباتي وعده بوده و نبايد دلخوش به اين بازار بود. سياست‌هاي انقباضي به شديد‌ترين شكل ممكن پيشروي مي‌كند .
تا زماني كه شفافيت در بورس وجود نداشته باشد، اين بازار نسبت به تورم كمترين بازدهي را خواهد داشت و نگاه دولت به بازار سرمايه به گونه‌اي است كه مي‌تواند از طريق يك قلك كه در اختيار دارد هزينه‌هاي خود را پوشش دهد و سرمايه‌گذاران بهتر است وارد هر سهمي نشوند، چراكه عواقب وخيمي در پي خواهد داشت و به جرات مي‌توان بيان كرد 90 درصد بازار ارزنده است ولي نه با اين تفكر.
در حال حاضر نرخ بهره در حال بالا رفتن است و اين سياست در كوتاه‌مدت شايد اثربخش باشد، اما توليد را با مشكل جدي مواجه مي‌كند و زمين خوردن توليد يعني زمين خوردن مردم. اگر چه سياست‌هاي انقباضي بانك مركزي توانسته قيمت ارز را كنترل كند، اما اين مسكن اثرش را از دست خواهد داد و با توجه به انتظارات تورمي كه امسال داريم يك فنر به سرعت آزاد خواهد شد.
زماني كه ما از بازار سرمايه صحبت مي‌كنيم اصولا مردم فكر مي‌كنند بازار سرمايه صرفا بازار سهام است، اما بازار سرمايه كلي است و سرمايه‌گذاران مي‌توانند سبد خود را به صندوق‌هاي كالايي هم اختصاص دهند كه عمدتا نوساناتي متناسب با تورم دارند و قطعا مي‌تواند سبد جذابي راپيش روي قرار دهد.
در حال حاضر چه براي افراد كوتاه‌مدت، چه ميان‌مدت و بلندمدت اگر ريسك سيستماتيكي وجود نداشته باشد فرصت مناسب در بسياري از صنايع جذاب است و اينكه با توجه به چالش‌هاي قبلي و فرصت‌هاي پيش رو وضعيت چندان قابل توجهي را نمي‌توان ديگر پيش‌بيني كرد.
دولت دلار نيما را هم تكان نمي‌دهد، چون سياست انقباضي است. بورسي‌ها در نظر دارند كه دلار نيما عددهاي پايين‌تري به خود ببيند و احتمالا رقم‌هاي مورد انتظار محقق نشود. ايجاد رانت و زيانده شدن صنايع و شركت‌هاي صادراتي از مهم‌ترين آسيب‌هاي سركوب دلار نيماست. گفته مي‌شود افزايش نرخ دلار آزاد و سركوب نرخ دلار نيمايي در سال‌هاي اخير منجر به افزايش فاصله اين دو نرخ شده است.
