چند درصد دستیاران پزشکی در ایران در فکر خودکشی هستند؟
اخیراً مقاله‌ای کوتاه در مورد موضوع خودکشی دستیاران تخصصی پزشکی (رزیدنت‌ها) در ایران در مجله لنست منتشر شده که در آن با اشاره به شیوع ۳۴درصدی افکار خودکشی در رزیدنت‌ها، به برخی راهکارهای خروج از بحران دوره رزیدنتی اشاره شده است.
اخیراً مقاله‌ای کوتاه در مورد مسئله "خودکشی دستیاران تخصصی پزشکی" (رزیدنت‌ها) در ایران در مجله "لنست" منتشر شده است.
به گزارش تسنیم، در این مقاله که توسط یک پژوهشگر ایرانی نوشته شده است، به دلایل خودکشی رزیدنت‌ها در کشورمان پرداخته شده است.
براساس این گزارش، خودکشی یک نگرانی جدی بهداشتی اما قابل پیشگیری در سراسر جهان است؛ پزشکان در مقایسه با جمعیت عمومی، نرخی نگران‌کننده‌تر در خودکشی دارند.
خودکشی دستیاران پزشکی در ایران نیز به یک مشکل جدی تبدیل شده است؛ یک بررسی مقطعی نشان داده است که حدود 34 درصد از دستیاران پزشکی در ایران افکار خودکشی را تجربه کرده‌اند!
گزارشی در The Lancet ادعا می‌کند که به‌طور متوسط سالانه 13 مرگ بر اثر خودکشی میان دستیاران پزشکی وجود دارد.
دلایل خودکشی رزیدنت‌ها چیست؟
این گزارش درباره دلایل خودکشی دستیاران پزشکی میافزاید: دستیاران پزشکی در ایران شیفت‌های طولانی کار می‌کنند و حقوق کمی دارند. رزیدنت‌ها طبق قانون از طبابت و ایجاد مطب در خارج از بیمارستان‌های دولتی منع شده‌اند.
همچنین بسیاری از این پزشکان با پرخاشگری و خشونت در بیمارستان‌ها مواجه می‌شوند و فشار کاری زیادی برای آنها وجود دارد به‌طوری که احتمال دارد این پزشکان به‌دلیل انگ‌هایی که ممکن است به آنها زده شود از درخواست کمک حرفه‌ای خودداری کنند یا معتقد باشند که دیگران ممکن است آنها را بی‌کفایت بدانند.
راه‌حل خروج از بحران دوره رزیدنتی
در این گزارش همچنین راهکارهایی برای خروج از وضعیت بحرانی رزیدنت‌ها در ایران عنوان شده است؛ نویسنده مقاله معتقد است که مجموعه‌ای از اقدامات از پیشگیری تا بهبودی باید در سطوح فردی و سازمانی زیر نظر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، شورای پزشکی و شورای‌عالی بیمه اجرا شود.
عدم تعادل بین ساعات کاری، فشار کاری و مسئولیت حرفه‌ای با درآمد، نگرانی عمده‌ای است که ضرورت اولویت‌بندی نیازهای معیشتی، رفاهی و اسکان دستیاران پزشکی را برجسته می‌کند.
همچنین این سؤال مطرح است؛ اگر دانشجوی پزشکی به‌صورت تمام‌وقت کار می‌کند، چرا استخدام نمی‌شود؟ بنابراین به‌نظر می‌رسد با تبدیل دوره رزیدنتی به شغل، مشکلاتی از قبیل ساعات کار، بیمه، پرداخت‌ها و کمک‌هزینه‌ها برطرف شود.
همچنین یکی دیگر از راهکارها این است که اگر بودجه کافی برای پرداخت بیشتر به دستیاران پزشکی وجود ندارد، باید به آنها اجازه کار خارج از سیستم دولتی داده شود.
این مقاله، بازنگری حقوق، افزایش سالانه تعرفه‌های پزشکی مطابق با تورم یا بالاتر از آن، بهبود کیفیت اقامتگاه از جمله امکانات رفاهی برای دستیاران در خارج از محل کار و در نهایت مشورت با نمایندگان رزیدنت‌ها را راهگشا می‌داند.
