ادعاهای تکان‌دهنده دختر دونده ایران
دختر دونده ایران که همراه با سه ورزشکار دیگر به مسابقات نیجریه اعزام شده بود مدعی موارد بسیار عجیبی درباره میزبانی و سطح مسابقات شده است.
دختر دونده ایران که همراه با سه ورزشکار دیگر به مسابقات نیجریه اعزام شده بود مدعی موارد بسیار عجیبی درباره میزبانی و سطح مسابقات شده است که در صورت درست‌بودنشان نه‌تنها امتیاز چندانی برای ورزشکاران ایران به همراه نداشته که شرایط سختی را هم تحمل کرده‌اند.
به گزارش ایسنا، در جریان برگزاری رقابت‌های دوومیدانی که به میزبانی کشور نیجریه برگزار شد، حمیده اسماعیل‌نژاد در ماده ۱۰۰ متر مسابقه داد که با ثبت حد نصاب ۱۱.۷۲ ثانیه در فینال این مسابقه در جایگاه هفتم ایستاد و به کارش پایان داد. این مسابقات از سمت فدراسیون دوومیدانی با عنوان تور قاره‌ای سطح نقره‌ای معرفی شده بود که از نظر امتیازی در سطح B قرار دارد. بنابراین باید سطح خوبی داشته باشد و شرایط میزبانی و برگزاری هم خوب باشد.
چهار ورزشکار ایران شامل حمیده اسماعیل‌نژاد، مهدی صابری، مهدی پیرجهان و سبحان احمدی با هدف کسب امتیاز برای حفظ و ارتقا رنکینگ المپیک خود به این مسابقات اعزام شدند اما حمیده اسماعیل‌نژاد در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام نکاتی را درباره این مسابقات نوشته و مدعی شده که بسیار عجیب‌اند؛ از محلی‌بودن این مسابقات گرفته تا اسکان ورزشکاران ایران در نقطه‌ای خطرناک از نیجریه که نشان می‌دهد ورزشکاران ایران بی‌جهت و با صرف هزینه به مسابقه‌ای اعزام شده‌اند که امتیاز چندانی برایشان نداشته و شرایط سختی را هم تحمل کرده‌اند.
اسماعیل‌نژاد در پست اینستاگرامی‌اش نوشته است: «بعد از از دست دادن چندین مسابقه پرامتیاز اروپایی و عدم صدور ویزا، در شرایطی که فقط یک ماه تا کسب سهمیه المپیک باقی مانده روی مسابقات بعدی متمرکز شدم که تور جهانی سطح b نیجریه بود. به محض ورودمان به نیجریه مسابقات محلاتی سطح d از آب درمیاد و از ۲۰ کشوری که اعلام آمادگی کردند فقط ما آمده بودیم. در برنامه، مسابقات ۱۰۰ متر ساعت ۱۲:۳۰ بود با شرایط آب‌وهوایی شرجی ۸۰ درصد که هر ۱۰ دقیقه یکبار می‌گفتند قرار است ۱۰ دقیقه بعد برگزار شود. روز مسابقه اندازه وزنم آب بدنم از دست دادم و در نهایت مسابقه ساعت ۱۶:۴۰ برگزار شد. از مسابقات همینقدر بگویم که چهار ساعت زیر آفتابی بودم که یک دقیقه آن را هم نمی‌شد تحمل کرد؛ در صورتی که هیچکدام از دونده‌های خود میزبان در زمین نبودند. هتل (مسافرخانه) در وحشتناک‌ترین نقطه شهر بود به گونه‌ای که جرات بیرون رفتن برای خرید میوه و غذا را هم نداشتیم. با سه روز وعده غذایی سیب‌زمینی و خیلی شرایط عجیب‌تر دیگر که نمی‌شود به زبان آورد.
این دومین مسابقه فصل با این وضعیت وحشتناک برای کسب سهمیه المپیک است. وسط خرداد باید حداقل چهارمین مسابقاتم را شرکت می‌کردم نه دومین مسابقه را؛ آن هم با این شرایط.
من به عنوان ورزشکاری که ۹ ماه در رنکینگ المپیک هستم و از تمام کم‌لطفی‌ها چشم‌پوشی کردم تا فقط به هدفم متمرکز باشم مستحق اشتباه‌های مبتدی در این برهه حساس نیستم.»
