مخالفت با مكانيابي شهرك مسكوني بهدليل فرونشست شديد
دبير شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران با استناد به نامه محرمانه سازمان نقشهبرداري و سازمان حفاظت محيطزيست با مكانيابي احداث شهرك آلوني مخالفت كرد.
دبير شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران با استناد به نامه محرمانه سازمان نقشهبرداري و سازمان حفاظت محيطزيست با مكانيابي احداث شهرك آلوني مخالفت كرد.
به گزارش تسنيم، خسرو دانشجو دبير شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران در مكاتبه با استاندار چهارمحال و بختياري مصوبه شورا را با موضوع مكانيابي و احداث شهرك آلوني (خانميرزا) در خارج از حريم شهر آلوني ابلاغ كرد.
بر اساس اين مصوبه، شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران در جلسه مورخ 21 اسفند 1402 پيرو تكليف مقرر در جلسه مورخ 30 بهمن 1402 خود، با توجه به بازديد ميداني مورخ 16 اسفند 1402 اعضاء منتخب كميته فني، از اراضي پيشنهادي 196 هكتاري جهت مكانيابي و احداث شهرك آلوني (خانميرزا) خارج از حريم شهر آلوني به مواردي مبني بر وجود فرونشست با نرخ حدود 9 سانتي متر در سال در نواحي و اطراف شهر آلوني و مشاهدات ميداني ناظر بر اين امر و همچنين ممنوعيت قانوني بارگذاري بر عرصه تالاب آلوني و چالشهاي ناشي از فرونشست پيرامون شهر آلوني، همچنين نامه شماره 41811/540/1402 مورخ 11 آذر 1402 با عنوان دبيرخانه شوراي عالي ناظر بر موارد مذكور و مخاطرات جدي براي بارگذاري در اراضي به علت ناپايداري زمين به دليل جنس تالابي آن و آتشسوزيهاي زيرسطحي اشاره كرده است. طرح انتقال آب از حوزه مجاور به دشت خانميرزا- جوانمردي (محل مكانيابي شهرك آلوني) براي جايگزيني با بخشي از چاههاي كشاورزي در حال برنامهريزي است كه در صورت اجراي آن امكان بالا آمدن سطح آب زيرزميني و ايجاد مشكل براي پي و ساخت و سازهاي شهرك وجود دارد. بر اين اساس با توجه به اينكه كميته منتخب بارگذاري در اراضي مكانيابي شده براي شهرك آلوني را واجد توجيه كافي ندانست، شوراي عالي مقرر كرد تا اداره كل راه و شهرسازي استان نسبت به تعيين اراضي جايگزين اقدام كرده و در صورت عدم امكانپذيري اين امر، با توجه به محدوديتهاي شديد مراجع استاني جهت تامين اراضي براي طرح نهضت ملي مسكن و نظر به اينكه محور احداثي ده صحرا -آلوني كه از ميان اراضي عبور كرده، سبب شده بخشي از اراضي تالاب واقع در جنوب غرب جاده تا حدزيادي شرايط ظاهري تالاب از قبيل جمع شدن آب، پوشش گياهي و جانوري را از دست بدهدو منجر به تفاوت نسبي اراضي در دو طرف جاده از منظر وجود آثار تالابي و محيط زيستي شود.