فارس: «وقتی به سوختگی‌های بدنم نگاه می‌کردم و درد می‌کشیدم پرستاران کنارم می‌آمدند، گریه‌ام می‌گرفت و از درد فریاد می‌زدم. همه چیز در یک لحظه اتفاق افتاده بود و حالا همه وجودم می‌سوخت» این‌ها اظهارات پسر ۱۸ ساله‌ای است که در یک حادثه شغلی دچار سوختگی شده است.
رئیس انجمن حمایت از بیماران سوختگی محمد جواد فاطمی می‌گوید که پانسمان‌های سوختگیِ مفید که می‌توانند از مرگ و میر بیماران جلوگیری کنند و عوارض آن را کاهش دهند، بیمه نیستند، این پانسمان‌ها آنقدر گران هستند که اکثر بیماران نمی‌توانند آن‌ها را تهیه کنند.
بر اساس اعلام سازمان اورژانس کشور، تنها در چهارشنبه آخر سال ۱۴۰۲، ۳۲۵۳ نفر دچار سوختگی شدند و ۱۴ نفر نیز در همین بازه زمانی جان خود را از دست دادند.همچنین انجمن سوختگی ایران اعلام کرده است که سالانه ۳۰ هزار نفر در کشور دچار سوختگی‌های جدی شده و در بیمارستان‌ها بستری می‌شوند و نزدیک ۳۰۰۰ نفر آن‌ها جان خود را از دست می‌دهند.
از ۲۷ هزار نفر باقی مانده هنگام ترخیص حدود ۵۰ درصد افراد دچار درجات مختلف از کار افتادگی می‌شوند؛ این یعنی سالانه حدود ۱۳۵۰۰ نفر از کار افتاده به دلیل سوختگی به جامعه اضافه می‌شوند.همچنین بر اساس اعلام مسوولان وزارت بهداشت، هر درصد سوختگی هزینه ۱۰ میلیون تومانی به بیمارستان تحمیل می‌کند و یک بیمار سوختگی اتباع خارجی حدود ۲۰۰میلیون تومان هزینه برای بیمارستان در بر خواهد داشت.
بروز سوختگی در کشور ما ۸ برابر آمار جهانی است. همچنین در کشورهایی که مراکز پیشرفته درمانی دارند تنها ۳ درصد کودکان بر اثر سوختگی فوت می‌کنند اما این آمار ایران حدود ۱۲ درصد است.
مدیرکل دفتر خدمات تخصصی سازمان بیمه سلامت محمد اسماعیل کاملی می‌گوید که ۹۰ درصد هزینه‌های درمان سوختگی در مراکز دولتی توسط بیمه سلامت پرداخت می‌شود. همچنین پوشش بیمه‌ای داروها بر اساس بسته خدمتی، مورد تعهد سازمان‌های بیمه‌گر محاسبه و پرداخت می‌گردد.اما، متخصص جراحی پلاستیک و سوختگی مصطفی ده‌مرده‌ای می‌گوید که هزینه ۲۰ تا ۵۰ گرم پمادهای ضد سوختگی ۲ میلیون تومان برای مصرف سه روز است.
یعنی ماهانه ۲۰ میلیون تومان! پانسمان‌های نوین، پمادهای ضد سوختگی و برخی داروها و لباس سوختگی اصلا تحت پوشش بیمه نیستند.رئیس بیمارستان فوق تخصصی جراحی پلاستیک ۱۵ خرداد مسعود یاوری می‌گوید که درمان سوختگی بیمار را تحت فشار اقتصادی قرار می‌دهد. بیمه‌ها باید تمام اقدامات ترمیمی، درمانی و دارویی را پوشش دهند. همچنین حمایت‌های روانی از این افراد و تامین مخارج زندگی آن‌ها در دوران درمان باید مورد توجه دولت و نهادهای خیریه باشد.
