طالبان ۸۰ ميليون دلار نفت فروخت

سخنگوي وزارت معادن و نفت طالبان گزارش كرد اين گروه با موفقيت ۸۰ ميليون دلار نفت خام فروخته است. به گزارش ايسنا، با به ثمر نشستن سرمايه‌گذاري پكن در افغانستان، اين كشور طي ۱۰ روز گذشته، ۱۵۰ هزار تن (۱.۱ ميليون بشكه) نفت خام از حوضه آمو دريا به ارزش بيش از ۸۰ ميليون دلار را فروخته است. همايون افغان، سخنگوي وزارت معادن و نفت طالبان، يكشنبه هفته جاري اعلام كرد اين گروه ۱۳۰ هزار تن نفت خام به ارزش ۷۱.۶ ميليون دلار را فروخته است و همان روز، ۲۰ هزار تن ديگر (۱۴۶ هزار بشكه) نفت خام را به ارزش ۱۰.۵ ميليون دلار عرضه كرده است. اين امر، نشانه تغيير شرايط در يكي از ناآرام‌ترين مناطق خاورميانه است. افغانستان قبلا، ۵۰ هزار بشكه نفت مصرفي روزانه خود را از كشورهاي همسايه مانند ايران و ازبكستان وارد مي‌كرد. همه‌چيز يك سال پيش و درست زماني آغاز شد كه «شركت نفت و گاز آسياي مركزي سين كيانگ» چين (CAPEIC)، قراردادي ۲۵ ساله با مقامات طالبان در افغانستان امضا كرد. اين شركت چيني تحت اين قرارداد، ملزم شد در سال اول، ۱۵۰ ميليون دلار و در مجموع، ۵۴۰ ميليون دلار تا سال ۲۰۲۶، در افغانستان سرمايه‌گذاري كند. تاكنون، سرمايه‌گذاري ۴۹ ميليون دلاري CAPEIC در افغانستان، به افزايش توليد روزانه نفت خام اين كشور به بيش از ۱۱۰۰ تن (۸۰۰۰ بشكه در روز) كمك كرده است. اگر اين شركت بخواهد به قرارداد خود عمل كند، حجم توليد مي‌تواند به ميزان قابل توجهي افزايش يابد. به گفته يك مقام ارشد طالبان، شركت CAPEIC به دليل برآورد نادرست هزينه‌هاي مادي و نيروي كار همراه با تاخير 
سه ماهه در تصويب طرح مالي خود توسط مقامات افغان، از هدف سرمايه‌گذاري، عقب افتاده است. طبق ارزيابي سال ۲۰۱۱ سازمان زمين‌شناسي امريكا، حوضه آمودريا كه شامل افغانستان و تاجيكستان مي‌شود، حاوي ۹۶۲ ميليون بشكه نفت خام و بيش از ۵۲ ميليارد فوت مكعب گاز طبيعي است. شركت CAPEIC براي استفاده از اين پتانسيل، قصد دارد در سال ميلادي جاري، ۲۲ حلقه چاه ديگر حفر كند و هدفش، افزايش توليد روزانه به بيش از ۲۰۰۰ تن معادل ۱۵۰۰۰ بشكه است. از زمان خروج امريكا از افغانستان در سال ۲۰۲۱ و پايان حضور ۲۰ ساله واشنگتن، چين روي خوشي به كابل نشان داده است. ديپلمات‌هاي چيني از زمان تاسيس دولت طالبان در كابل، تقريبا هر هفته با همتايان افغان خود ملاقات مي‌كنند و تحليلگران غربي به شكل‌گيري نوعي «همكاري» اشاره مي‌كنند. شي جين پينگ، رييس‌جمهور چين، در ژانويه، استوارنامه ديپلماتيك سفير طالبان در پكن را دريافت كرد. اين اقدام، دشمن و دوست را به يك اندازه متحير كرد زيرا هيچ كشوري، رسما حكومت طالبان را به رسميت نمي‌شناسد. با اين حال، مشخص نيست كه آيا اقدام پكن، به منزله به رسميت شناختن ديپلماتيك است يا خير. تحليلگران ژئوپليتيك اين فرضيه را مطرح كرده‌اند كه انگيزه اصلي پكن در تعامل با افغانستان، خنثي‌سازي ريسك در بحبوحه خلأ امنيتي احتمالي است. اين گمان با توجه به اينكه دو كشور مرز مشتركي به طول ۹۲ كيلومتر دارند، دليل قابل قبولي به شمار مي‌رود. سال گذشته پكن و اسلام‌آباد توافق كردند افغانستان را در كريدور اقتصادي چين و پاكستان بگنجانند. اين كريدور، نقشه‌اي را براي همكاري نظامي-غيرنظامي با هدف تقويت ارتباط مشاركت‌كنندگان، ارايه مي‌دهد.  شكي نيست كه چين به دلايل متعددي مي‌خواهد قدرت خود را بر آسياي مركزي بگسترد. نخست اينكه، اين منطقه، بخش اصلي طرح «كمربند و جاده» است كه استراتژي توسعه زيرساخت جهاني دولت چين براي سرمايه‌گذاري در بيش از ۱۵۰ كشور و سازمان بين‌المللي است. ثانيا، پكن در سطح منطقه‌اي، از كابل مي‌خواهد كه چين را متحد اصلي در برابر قدرت‌هاي رقيب مانند روسيه و هند بداند كه هر دو تا حدي بر افغانستان نفوذ دارند. از سوي ديگر، امريكا بيشتر نگران احتمال تسلط چين بر منطقه هوايي بگرام در شمال كابل است كه ارتش اين كشور از آن، به عنوان پايگاه اصلي خود در طول جنگ افغانستان استفاده مي‌كرد. توماس وست، نماينده ويژه امريكا در امور افغانستان گفت: ما افغانستان را جايي نمي‌بينيم كه لازم باشد با چيني‌ها و روس‌ها رقابت كنيم.  بر اساس گزارش اويل پرايس، امريكا و چين، رويكردهاي ديپلماتيك بسيار متفاوتي را در قبال افغانستان اتخاذ كرده‌اند. در حالي كه پكن مسير همكاري سرمايه‌گذاري-امنيتي را انتخاب كرده است، امريكا همچنان كمك‌كننده اصلي كمك‌هاي بشردوستانه به افغانستان بوده و از زمان تسلط طالبان، بيش از دو ميليارد دلار كمك بشردوستانه فراهم كرده است.