يك كارشناس انرژي گفت: با هر ميزان واردات گاز از روسيه بايد بتوانيم آن را صادر كنيم به عنوان مثال اگر سال آينده ۲۰ ميليارد متر مكعب گاز از روسيه وارد كرديم بايد همين ميزان صادرات داشته باشيم.
امين نوربخش، كارشناس انرژي در گفت‌وگو با مهر با اشاره به اينكه صادرات گاز روسيه پس از جنگ كاهش يافته است، گفت: پس از جنگ اوكراين صادرات گاز اين كشور به اروپا بسيار محدود شده است و نزديك به ۱۱۰ تا ۱۲۰ ليتر ميليارد متر مكعب در سال ۲۰۲۳ نسبت به دو سال قبل خود كاهش يافته است. وي ادامه داد: روسيه با وضعيتي مواجه است كه امكان صادرات گاز را ندارد كه در اين شرايط بايد جايگزيني براي اروپا پيدا كند يا كاهش توليد داشته باشد كه منجر به كاهش درآمد مي‌شود. اين كارشناس انرژي خاطرنشان كرد: اكنون روسيه به دنبال صادرات به چين است كه با توجه به زير ساخت‌هاي موجود استفاده حداكثري از آن مي‌كنند و عزم ايجاد زير ساخت‌هاي جديد‌تري را هم دارند. نوربخش خاطرنشان كرد: يكي از ديگر روش‌هايي كه روسيه به دنبال جايگزيني اروپا است آنكه صادرات از طريق ال ان جي صورت بگيرد. به گفته اين كارشناس انرژي هر كدام از اين روش‌ها داراي محدوديت‌هايي است كه نمي‌تواند كل كاهش صادرات به اروپا را پوشش دهد و همانطور كه گفته شد ظرفيت صادرات گاز روسيه به چين محدود است كه براي افزايش آن نياز به سرمايه‌گذاري بيشتري دارد. ضمن آنكه هر دو كشور وابستگي بيشتري به يكديگر داشته باشند و براي روسيه مطلوب نيست كه چين را تماماً جايگزين اروپا كند. وي ادامه داد: صادرات ال ان جي كه نياز به سرمايه‌گذاري بيشتري دارد و تكنولوژي در محدوديت است و امكان ساخت ال ان جي‌هاي بزرگ را ندارد دچار محدوديت است و نمي‌تواند و آنچه به نظر مي‌رسد كشور روسيه در سال‌هاي آينده ۴۰ تا ۷۰ ميليارد متر مكعب در سال مازاد داشته باشد. نوربخش خاطرنشان كرد: در حال حاضر روسيه به دنبال بازارهاي ديگري نظير تركيه، ايران و.... است در اين شرايط ايران بايد از اين فرصت استفاده كرده و قراردادهايي با حجم بالا و بلندمدت واردات گاز از روسيه عقد قرارداد شود و بايد توجه كنيم كه عمده اين قراردادها نبايد سوآپ باشند زيرا سوآپ نقش حداقلي دارد و كشور ما حق ترانزيتي دريافت مي‌كند. اين كارشناس انرژي با اشاره به اينكه قراردادهايي كه صورت مي‌گيرد بايد بلندمدت و نه در قالب سوآپ گاز باشند، خاطرنشان كرد: در صورتي كه روس‌ها پيشنهاد سوآپ دارند بايد يك حجم قابل توجهي هم واردات گاز داشته باشيم كه اختيار آن دست خودمان باشد و نقش فعالانه‌تري در بازار منطقه ايفا كنيم و تنها سوآپ گزينه جذابي نيست.وي ادامه داد: بايد هر حجمي واردات از روسيه داريم بتوانيم آن را صادر كنيم به عنوان مثال اگر سال آينده ۲۰ ميليارد متر مكعب گاز از روسيه وارد كرديم بايد عين همين را افزايش صادرات به مقاصدي كه مي‌خواهيم داشته باشيم و اين ميزان از واردات را به مصارف داخلي نرسانيم. نوربخش ادامه داد: به اين معنا كه اگر استفاده از گاز روسيه در استان‌هاي شمالي مقرون به صرفه است در كنار آن صادرات به عراق و تركيه را افزايش دهيم و مجموع صادرات و واردات نبايد منفي شود زيرا در صورت منفي شدن هم ناترازي گازي ما افزايش پيدا مي‌كند و هم وابستگي به كشورهاي خارجي افزايش پيدا مي‌كند و بايد قراردادهاي بلندمدتي منعقد شود تا از اين طريق بتوانيم برنامه‌ريزي‌هاي بهتري براي آن داشته باشيم و اكنون كه روسيه در محدوديت قرار دارد بتوانيم قراردادهاي بهتري را منعقد كنيم. وي خاطرنشان كرد: ما مي‌توانيم تعاملات گسترده‌تري با روسيه در حوزه گاز داشته باشيم و با بازارهاي منطقه‌اي را بين خودمان تقسيم كنيم به عنوان مثال بازارهاي غرب آسيا كه براي ما اهميت بيشتري دارد روسيه در آن ورود پيدا نكند و در بازارهاي راهبردي روسيه مثل چين و اروپا ورود نكنيم و تعامل برد بردي داشته باشيم. اين كارشناس انرژي در خاتمه يادآور شد: همچنين روسيه مي‌تواند به لحاظ فني و سياسي در قراردادهايي كه ما با كشورهاي ديگر قرارداد داريم مانند تكميل خط لوله پاكستان در اين موارد به ما كمك كند و در صورت رعايت اين نكات واردات گاز از روسيه امري مثبت است و مي‌تواند ما را در اهداف برنامه هفتم توسعه و رسيدن به حداقل ۲۰ ميليارد گاز كمك كند.
