۱۰ مرگ طي ۳ سال در معدن طزره
۶ حادثه مرگبار؛ ۱۰ مرگ و ۵ آسيب‌ديدگي شديد فقط در طول ۳ سال معدنِ طزره! به روزهاي قبل‌تر از اين حوادث نمي‌رويم و از روزهاي بعد هم خبري نداريم؛ نمي‌دانيم چند حادثه ديگر در طول اين ۳ سال اتفاق افتاده و نمي‌توانيم آينده را پيش‌بيني كنيم كه چند حادثه ديگر قرار است اتفاق بيفتد و چند كارگرِ ديگر قرار است جان خود را از دست بدهند.
۶ حادثه مرگبار؛ ۱۰ مرگ و ۵ آسيب‌ديدگي شديد فقط در طول ۳ سال معدنِ طزره! به روزهاي قبل‌تر از اين حوادث نمي‌رويم و از روزهاي بعد هم خبري نداريم؛ نمي‌دانيم چند حادثه ديگر در طول اين ۳ سال اتفاق افتاده و نمي‌توانيم آينده را پيش‌بيني كنيم كه چند حادثه ديگر قرار است اتفاق بيفتد و چند كارگرِ ديگر قرار است جان خود را از دست بدهند. ۱۶ مهرماه، يكي از كارگران معدن زغال سنگ طزره، حين كار، بين يكي از واگن‌هاي خارج شده از خط ريل و ديواره تونل گير افتاد و جان باخت. مهدي پاكدل كارگرِ پيمانكاري معدن بود، ۱۸ سال سابقه كار داشت و چند سالي بود كه به دليلِ مشكلات ريوي ناشي از استنشاق گرد و خاك زغال‌سنگ، به بخش خدمات ترانسفورت واگن منتقل شده بود تا آخرين سال‌هاي كاري‌اش را با مشكلاتِ كمتري سپري كند. او اما به دوران بازنشستگي نرسيد. معدنِ زغال سنگ طزره حوادث بسياري به خود ديده و تعداد زيادي كارگر در اين معدن جان خود را از دست داده‌اند. پيش‌تر نيز ۶ نفر از كارگران اين معدن در ۱۲ شهريور ماه سال گذشته، در حادثه انفجار تجمع گاز در يكي از تونل‌هاي فرعي معدن طزره دامغان، جان خود را از دست دادند.
حوادث پياپي معدن طرزه
به گزارش ايلنا، حوادثِ اين معدن مسبوق به سابقه است؛ ۱۵ اسفندماه سال ۱۴۰۱ نيز انفجار در تونل رزمجاي مركزي معدن طزره، ۴ كارگر را دچارسوختگي و روانه بيمارستان كرد. كارگران همان زمان هم تأكيد داشتند كه ايمني در اين معدن رعايت نمي‌شود. ۲۷ تيرماه ۱۴۰۰ يكي از كارگران تونل k۱۲ كارگاه اُكلُن چهار معدن زغال‌سنگ كلاريز مركزي در منطقه معدني طزره، حين انجام كار در اثر ريزش بخش‌هايي از معدن جان باخت. دوشنبه ۲۷ ارديبهشت ماه ۱۴۰۰ نيز يكي از كارگران خدمات ترانسپورت در تونل «مادر» در معدن زغال سنگ طزره حين كار بر اثر در رفتن جك واگن زغال‌سنگ كه از مسير ريلي خود خارج شده بود، از ناحيه دو پا و دست مصدوم شد. شدت حادثه به قدري بود كه كارگر را در بخش مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان بستري كردند .
شنبه ۱۱ ارديبهشت ماه ۱۴۰۰، در روز كارگر، در تونل شماره ۴۲ معدن طزره، به دليل ريزش ناگهاني سقف كارگاه، دو كارگر جوانِ ۳۰ و ۳۵ساله حبس شدند كه بعد از گذشت 6 روز، امدادگران جسد آنها را بيرون بكشند.
۱۰ مرگ و ۵ آسيب‌ديدگي شديد
فقط طي ۳ سال در معدن طزره
از تكرارِ حوادث در اين معدن اما يك چيز را با قطعيت مي‌توان گفت: كار در فضاي ناايمني كه در طولِ ۳ سال جانِ ۱۰ كارگر را گرفته و به كارگرانِ بسياري آسيبِ جسمي وارد كرده است، بازي با جان است. كارگران مي‌گويند خيلي از حوادث مانند قطع عضو اصلا رسانه‌اي نمي‌شود؛ فقط وقتي حادثه بزرگ است و كارگر فوت مي‌كند همه مي‌فهمند.
كارگران مسير ۶۰۰ متري شيبدار
را پياده طي مي‌كنند
كارگران اين معدن كه نمي‌خواهند نام‌شان فاش شود، مي‌گويند: تقريبا صد درصدِ تأسيسات و تجهيزات داخل معادن طزره روسي است و قدمت اين تجهيزات به حداقل ۶۰ سال پيش برمي‌گردد. لكوموتيو و شارژرهاي لكوموتيو، ترانس‌هاي مبدل ۶كيلوولت به ۳۸۰ولت، كابل‌هاي انتقال ولتاژ فشار قوي، تجهيزات برقي راه‌اندازي نوار نقاله، پمپ‌هاي آب، تجهيزات برقي راه‌انداز ترانس‌هاي فشار قوي داخل تونل، همه و همه قديمي هستند. كارگران مي‌گويند: قطعات يدكي خيلي از اين تجهيزات ديگر وجود ندارد. در جريان واگذاري كار از يك پيمانكار به پيمانكار ديگر هم نظارت كافي بر اين تجهيزات نمي‌شود. به همين دليل بیشتر تجهيزات معدن چنان فرسوده است كه كار با آنها را خطرناك مي‌كند. آنها به حادثه اخيرِ معدن و گيركردنِ كارگر بين ديواره و واگن اشاره مي‌كنند و مي‌گويند: اگر سيستم دستگاه كشنده به‌روز بود، شايد اين اتفاق نمي‌افتاد. كارگران همچنين نبود روشنايي كافي در مسير تردد واگن را از ديگر دلايل بروز حوادث مي‌دانند و مي‌گويند: نور كافي نقش مهمي در پيشگيري از حوادث داخل تونل‌هاي شيبدار دارد كه اين را هم از ما دريغ كرده‌اند! آنها در مورد حادثه ۱۲ شهريور ماه كه منجر به مرگ ۶ كارگر شد، مي‌گويند: در معدن مشكل تهويه وجود داشت كه اين مشكل هنوز هم وجود دارد.
معدن طرزه فاقد سيستم
امن انتقال مصدومان است
طزره حتي فاقد سيستمي است كه بتوان با آن كارگرِ مصدوم را به صورتِ امن به روي زمين فرستاد. آن طور كه كارگران مي‌گويند، در صد درصدِ مواردِ انتقالِ مصدومان از تونل‌هاي زيرزميني به سطح، از واگن‌هاي حمل سنگ و زغال استفاده مي‌شود كه همين كار آسيب كارگر مصدوم را مضاعف مي‌كند. تجهيز كردن وينچ‌ها به سيستم‌هاي به‌روز كه كار انتقال نفرات را به تونل‌هاي زير سطح انجام مي‌دهد، مهم است اما معدن طزره فاقد اين سيستم است. كارگر نبايد دغدغه پيمودن مسير ۶۰۰ و بعضا ۸۰۰ متري با شيب بسيار تند را داشته باشد اما كارگران مجبورند اين مسير را بعد از ساعت‌ها كارِ سخت استخراج پياده طي كنند و بعضا بين كار هم اگر نياز باشد، بايد اين مسير را بالا بروند و برگردند. آنها كه رمقي براي بالا و پايين رفتنِ اين مسيرِ طولاني و شيبدار را ندارند، گاهي دور از چشمِ مسوولانِ ايمني مجبورند روي همان واگن‌هاي حمل سنگ و زغال بنشينند كه اين كار خطر حادثه دارد.
معدن طزره در يك نگاه كلي
تجهيزات مهم است و كارگران از حداقلي‌ترين امكانات معدن طزره بي‌بهره هستند؛ آموزش‌ها بيشتر تزئيني است؛ نيروي متخصص جذب نمي‌شود؛ نيرو به اندازه كافي جذب نمي‌شود و به گفته كارگران، مثلا پيمانكار در كاري كه نياز به جذب ۴ كارگر دارد، دو كارگر جذب مي‌كند تا هزينه را پايين بياورد؛ نيرو از كارِ سنگين خسته مي‌شود و اين خود احتمالِ وقوع حادثه را بالا مي‌برد؛ نظارت پايين است و مسوولانِ ايمني آن طور كه بايد نمي‌توانند وظيفه خود را به درستي انجام بدهند؛ صلاحيتِ پيمانكاران براي گرفتنِ كار را ميزانِ نزديكي آنها به مديران شركتِ مادر تعيين مي‌كند نه توانايي آنها براي اداره صحيح امورِ معدن؛ نظارتي بر حسنِ انجام كار پيمانكار وجود ندارد؛ بعد از وقوعِ حادثه مقصر بازخواست نمي‌شود و معدن به همان شكلِ سابق، حتي اگر براي مدتِ كوتاهي هم تعطيل شود، باز به كار خود ادامه مي‌دهد و... .