بهبود حافظه با واقعيت مجازي و تحريك عمقي مغز

محققان با تركيب واقعيت مجازي و تحريك الكتريكي غيرتهاجمي عمقي مغز، حافظه فضايي افراد سالم را بهبود بخشيده‌اند. به گزارش ايسنا، حافظه فضايي نوعي از حافظه است كه به افراد كمك مي‌كند تا به ياد بياورند كه كليد ماشين را كجا گذاشته‌اند. اين رويكرد پتانسيل زيادي براي درمان زوال شناختي ناشي از بيماري يا آسيب بدون دارو يا جراحي دارد. به نقل از نيواطلس، افزايش سن مي‌تواند توانايي ما براي پيمايش با استفاده از حافظه فضايي كه شكلي از حافظه است كه مسوول ثبت و بازيابي اطلاعات مورد نياز براي به خاطر سپردن مكان اشياء در محيط است را كاهش دهد. اختلالات عصبي، مانند زوال عقل، به‌طور مشابه مي‌تواند باعث بدتر شدن اين توانايي شوند. در يك مطالعه جديد، محققان دو آزمايشگاه در موسسه فناوري فدرال سوييس نيروهاي خود را تحت تركيبي از تحريك عميق غيرتهاجمي مغز در بخشي از مغز كه مسوول حافظه فضايي است همراه با واقعيت مجازي (VR) براي بهبود مسيريابي قرار دادند. فريدهلم هومل (Friedhelm Hummel)، رييس اين مركز مي‌گويد: با يافتن راهي براي بهبود حافظه فضايي بدون جراحي يا دارو، ما به نگراني جدي جمعيت بزرگ و رو به رشد سالمندان و همچنين بيماران تروماي مغزي و كساني كه تحت تاثير زوال عقل قرار گرفته‌اند، رسيدگي مي‌كنيم. آزمايشگاه علوم اعصاب شناختي اولاف بلانكه (LCNO) با آزمايشگاه هومل همكاري كردند. تخصص هومل در تحريك غيرتهاجمي مغز است و بلانك بر ناوبري فضايي در محيط‌هاي واقعيت مجازي تحقيق كرده است. آنها با هم، يك ساختار عصبي-فناوري منحصر به فرد ايجاد كردند. چهار الكترود بر روي سر افراد سالم قرار داده شد تا هيپوكامپ مغز و ساختارهاي عميق قشر مغز را تحريك كنند كه براي حافظه فضايي بسيار مهم هستند. اين روش كه تحريك الكتريكي تداخل زماني فراجمجمه‌اي (tTIS) ناميده مي‌شود، به صورت غير تهاجمي پالس‌ها را بدون ايجاد ناراحتي براي بيمار به مغز ارسال مي‌كند. سپس، عينك‌هاي واقعيت مجازي روي صورت افراد قرار داده شد و از شركت‌كنندگان خواسته شد تا در يك مجموعه مكان‌هاي مجازي حركت كنند و نقاط ديدني كليدي را به خاطر بسپارند. همه اينها در داخل يك دستگاه تصويربرداري رزونانس مغناطيسي كاربردي (fMRI) اتفاق افتاد كه فعاليت مغز را در لحظه ثبت مي‌كرد. النا بيناتو (Elena Beanato)، رييس مهندسي اعصاب مي‌گويد: هنگامي كه تحريك اعمال شد، بهبود واضحي در زمان يادآوري شركت‌كنندگان مشاهده كرديم. اين ما را به اين باور مي‌رساند كه با تحريك هيپوكامپ، به‌طور موقت انعطاف‌پذيري مغز را افزايش مي‌دهيم، كه وقتي با آموزش در يك محيط مجازي تركيب مي‌شود، منجر به ناوبري فضايي بهتر مي‌شود. محققان مي‌گويند يافته‌هاي آنها نشان مي‌دهد كه اين رويكرد به عنوان يك درمان غيرتهاجمي براي بيماران مبتلا به اختلال شناختي كه به دنبال آسيب مغزي تروماتيك (TBI) يا به دليل زوال عقل ايجاد شده است، نويدبخش است.