فقر انرژي در اروپا وخيم‌تر مي‌شود
فقر انرژي، به عنوان يك معضل در اتحاديه اروپا نمايان شده و در بحبوحه افزايش قيمت انرژي، نگراني‌هاي امنيتي و گذار به انرژي پاك در اين منطقه، توسعه سياست‌هاي انرژي متناسب به يك اولويت حياتي تبديل كرده است. به گزارش ايسنا، بنا بر تعريف كميسيون اروپا، فقر انرژي به شرايطي اطلاق مي‌شود كه يك خانوار ناچار است مصرف انرژي خود را به حدي كاهش دهد كه بر سلامت و رفاه ساكنان آن تاثير منفي مي‌گذارد.
فقر انرژي، به عنوان يك معضل در اتحاديه اروپا نمايان شده و در بحبوحه افزايش قيمت انرژي، نگراني‌هاي امنيتي و گذار به انرژي پاك در اين منطقه، توسعه سياست‌هاي انرژي متناسب به يك اولويت حياتي تبديل كرده است. به گزارش ايسنا، بنا بر تعريف كميسيون اروپا، فقر انرژي به شرايطي اطلاق مي‌شود كه يك خانوار ناچار است مصرف انرژي خود را به حدي كاهش دهد كه بر سلامت و رفاه ساكنان آن تاثير منفي مي‌گذارد. هزينه‌هاي بالا، درآمد كم و مسكن ناكارآمد عامل چنين وضعيتي مي‌شود. اين موضوع كه به سلامت عمومي، برابري اجتماعي و آسيب‌پذيري آب و هوا مرتبط است، شديدترين آسيب را به شكننده‌ترين جوامع مي‌زند. بحران كوويد۱۹ و پس از آن، افزايش قيمت‌هاي انرژي و جنگ روسيه در اوكراين، اين وضعيت را براي بسياري از شهروندان اروپايي تشديد كرده است. بين هشت تا ۱۶درصد از جمعيت اتحاديه اروپا اكنون با فقر انرژي مواجه است. درصد سالانه اروپايي‌هايي كه نمي‌توانند خانه‌هاي خود را به اندازه كافي در زمستان گرم نگه دارند، افزايش يافته است. طبق گزارش يورواستات، جمعيت دچار فقر انرژي از ۶.۹درصد در سال ۲۰۲۱، به ۱۰.۶درصد در سال ۲۰۲۳ صعود كرده است. با وجود پيشرفت‌هايي كه از زمان راه‌اندازي اتحاديه انرژي حاصل شده و ابتكارات قانوني مختلف مانند بسته انرژي پاك كه براي همه انجام شده است، نابرابري‌ها در فقر انرژي در كشورهاي عضو همچنان ادامه دارد. براساس داده‌هاي كميسيون اروپا، در يونان و بلغارستان، نزديك به ۳۰ درصد از جمعيت، دچار فقر انرژي هستند، درحالي كه در كشورهاي غربي و شمالي اتحاديه اروپا، اين رقم به زير پنج درصد كاهش مي‌يابد. مطالعه‌اي كه توسط موسسه زيرساخت اروپايي براي علوم اجتماعي GESIS منتشر شده است، بر نياز به مقابله با فقر انرژي از طريق تركيبي از اقدامات بلندمدت و كوتاه‌مدت، به خصوص در كشورهايي مانند پرتغال، ايتاليا، بلغارستان و روماني با نرخ بالاي محروميت از مسكن، تاكيد مي‌كند. راهبردهاي بلندمدت شامل نوسازي ساختمان‌هاي قديمي براي بهبود بهره‌وري انرژي، رفع نواقص ساختاري و اطمينان از دسترسي به امكانات اوليه بهداشتي است. سرمايه‌گذاري در انرژي سبز و فناوري‌هاي نوآورانه نيز ضروري است. در كوتاه‌مدت، دولت‌ها بايد اقدامات حمايتي مبتني بر درآمد را به‌ويژه براي خانوارهاي آسيب‌پذير در مناطقي با شرايط آب و هوايي شديد مانند اروپاي جنوب شرقي و شرقي اجرا كنند.