درخواستي از تصميم‌گيران اقتصادي
صحبت از چالش‌هاي كلان اقتصاد كه تمام صنايع كشور درگير آن هستند مانند شرايط تورمي، ناترازي انرژي و قطع برق و گاز صنايع، سياست‌هاي ارزي، عدم پشتيباني نظام بانكي و تحريم بر همگان روشن است و بعيد است كه تكرار اين مكررات دردي از صنعت كشور دوا كند.
صحبت از چالش‌هاي كلان اقتصاد كه تمام صنايع كشور درگير آن هستند مانند شرايط تورمي، ناترازي انرژي و قطع برق و گاز صنايع، سياست‌هاي ارزي، عدم پشتيباني نظام بانكي و تحريم بر همگان روشن است و بعيد است كه تكرار اين مكررات دردي از صنعت كشور دوا كند. با اين حال بايد به اين مساله توجه كنيم كه برابر قانون برنامه هفتم كه مصوب و براي اجرا ابلاغ شده است، رشد متوسط 8.5درصد در سال براي بخش صنعت كشور ديده شده كه اگر قرار باشد حتي كمي به اين هدف نزديك شويم، بايد بسياربسيار بيش از اين به بخش توليد توجه داشته باشيم.
براي دستيابي به اين اهداف متعالي و البته دور از دست، كه مشخص نيست با چه پشتوانه نظري و عملي توسط سياستگذار تعيين شده است؟ به ضرورت بايد بسياري از محدوديت‌ها و ممنوعيت‌ها در حوزه تجارت داخلي و خارجي برداشته شود. بخش صنعت و توليد (Manufacturing) بايد بتواند در بازار داخلي، منطقه‌اي و بين‌المللي رقابت كند. درخواست صنعتگران اين است كه براي رقابت و كسب سهميه در بازارهاي جهاني، بايد دست ما باز باشد.
لطفا دست ما را با مقررات و سياست‌ها و تصميم‌هاي نادرست نبنديد. اگر معتقديد كه ما در جنگ اقتصادي هستيم، كه هستيم، ما سربازان صنعت و اقتصاد كشور را با دست بسته به ميدان نفرستيد كه جز تلفات زياد و هزينه بالا دستاوردي نخواهيم داشت. با قيمت‌گذاري دستوري، محدوديت صادرات و ممنوعيت واردات بخش صنعت هرگز نمي‌تواند رشد 8.5 درصدي يا حتي نصف اين رشد را هم داشته باشد.
اگر تامين مواد اوليه در بازار داخل سخت و غيررقابتي و انحصاري است، به ما اجازه دهيد مواد اوليه مورد نيازمان را وارد كنيم، توليدكننده‌ها هم قاعدتاً بايد آزاد باشند محصولاتشان را صادر كنند، نه اينكه آنها را مجبور كنيم با قيمت دستوري از طريق سازوكارهاي غيرشفاف، لاتاري يا بورس حتما و الزاماً در بازار داخل و به كساني كه سياستگذار تعيين كرده، بفروشند. درخواست فعالان صنعتي بخش خصوصي از نظام حكمراني اقتصادي روشن است: رانت ندهيد، امتياز ندهيد، ارز ارزان ندهيد، اما ممنوعيت و محدوديت هم نگذاريد. اگر قرار است رشد كنيم، قوي شويم و بتوانيم رقابت كنيم، فقط آزادي مي‌خواهيم، همين. در شرايطي كه برق شهرك‌هاي صنعتي دو روز و گاهي سه روز در هفته در تابستان قطع بوده و واحد توليدي به اجبار تعطيل شده و مي‌دانيم صنايع به دليل كمبود گاز و قطع آن دوباره مجبور به تعطيل كردن كار و خواباندن خط توليد خواهند شد، استراتژي توسعه صنعتي عملاً بي‌معناست.