چگونه انرژي را در خانه‌ها حبس كنيم
چگونه مي‌توان ناترازي انرژي در داخل كشور را كاهش داد و زمينه‌هاي بهبود در مصرف انرژي را فراهم كرد؟ اين پرسش اين روزها به يك معادله مهم در اقتصاد و جامعه ايراني بدل شده است.
چگونه مي‌توان ناترازي انرژي در داخل كشور را كاهش داد و زمينه‌هاي بهبود در مصرف انرژي را فراهم كرد؟ اين پرسش اين روزها به يك معادله مهم در اقتصاد و جامعه ايراني بدل شده است. بسياري از ايرانيان تلاش مي‌كنند با كم كردن 1تا 2درجه‌اي دما به پويش دولت براي عبور از اين وضعيت ناهنجار كمك برسانند. اما بايد توجه داشت، جداي از مردم ساير بخش‌ها و حوزه‌هاي اجرايي و عمراني و مديريتي نيز بايد به پويش بهبود وضعيت مصرف انرژي بپيوندند. بسياري از تحليلگران معتقدند، ايران در دورنماي آينده بايد به گونه‌اي برنامه‌ريزي كند كه در آن مساله ناترازي انرژي مورد توجه قرار گرفته باشد. خودروهايي كه در داخل كشور و صنعت خودروسازي توليد مي‌شوند يا خودروهايي كه وارد كشور مي‌شوند بايد كم مصرف بوده و الگوي مصرف مناسب در آنها لحاظ شده باشد. لوازم خانگي و كولرها و دستگاه‌هاي گرمايشي و... همگي بايد با لحاظ كردن اين ضرورت وارد كشور شده يا توليد شوند. ضمن اينكه در هنگام ساخت و ساز واحدهاي مسكوني هم بايد به اين ضرورت‌ها توجه كرد. در واقع خانه‌هايي بايد در كشور ساخته شوند كه سيو انرژي در آنها لحاظ شده باشد. مقررات ملي ساختمان در كشورمان به گونه‌اي تصويب شده‌اند كه در آن مساله حبس انرژي مورد توجه قرار گرفته اما اين مقررات بايد به روز آوري شده و ضرورت‌هاي تازه در آنها لحاظ شود. اساسا فردي كه استانداردهاي ساخت و ساز در ايران را رعايت كند از پاداش‌هاي بيشتر و تسهيلات افزونتري بهره‌مند خواهد شد و سازنده ملكي كه به اين ضرورت‌ها توجه نكند بايد با جريمه مواجه شود. بسياري از كاستي‌ها در اين بخش اما به مديريت اجرايي و تصميمات غلط دولت‌هاي قبلي بازمي‌گردد. دولت‌ها در ايران در بسياري از موارد دخالت‌هاي بيجا صورت مي‌دهند و زمينه ارتكاب مشكلات عديده را در اتلاف انرژي فراهم مي‌سازند، بايد توجه داشت كه تنها بخشي از هدر رفت انرژي در ايران، ناشي از مصرف است اما واقع آن است كه ما در ايران انرژي را به دليل فرسوده شدن زيرساخت‌هايمان هدر مي‌دهيم. زيرساخت‌ها در ايران به دلايل مختلف از جمله گذر زمان فرسوده شده‌اند اما سرمايه‌گذاري مناسب براي به روز آوري زيرساخت‌ها متناسب با زمان صورت نگرفته است. امروز در جهان از واحدهاي مسكوني هوشمند استفاده مي‌شود تا مصرف انرژي در كشورها به حداقل برسد. اما در ايران به دليل افزايش قيمت ملك و كمبود منابع خانواده‌ها، استقبال از هوشمند‌سازي واحدهاي مسكوني نمي‌شود. در اين مراحل دولت بايد ورود كند و با حمايت از اقشار محروم و متوسط زمينه‌هايي را فراهم كند كه ساخت واحدهاي هوشمند از منظر انرژي افزايش يابد. در حال حاضر دوره انتظار خريد خانه به محدوده 100سال رسيده است. در سطح دنيا نمونه‌اي مانند ايران وجود ندارد. كشوري كه ثروت‌هاي خدادادي بسياري دارد، نيروي انساني باسواد و متخصص دارد، امكانات طبيعي منحصر به فردي دارد و...يك چنين دوره انتظاري براي خانه‌دار شدن باور كردني نيست با اين شرايط براي فردي كه قصد دارد خانه‌اي خريداري كند، موضوع هوشمند‌سازي خانه يا درجه انرژي استاندارد فاقد اهميت بنيادين است. مردم امروز فقط به اين فكر هستند كه يك چهارديواري داشته باشند كه در آن زندگي كنند و كل درآمدش را صرف اجاره خانه نكند. دهك‌هاي برخوردار در ايران بسيار اندك هستند و تقاضا در اين بخش بسيار اندك است. بحث سيوينگ انرژي و هوشمندي طرح مناسبي است اما مشكل ناترازي انرژي در ايران را حل نمي‌كند. بايد به سمت احداث واحدهاي مسكوني هوشمند با ذخيره‌سازي مناسب انرژي حركت كنيم. بانك‌ها بايد وظايف قانوني خود را در اين زمينه انجام داده و 20درصد از كل تسهيلات پرداختي را به اين موضوع اختصاص دهند تا در نهايت اصلاحي در اين بخش ايجاد شود.