رييس كميسيون صنعت و معدن اتاق بازرگاني تهران:

خطر در كمين صادرات محصولات پتروشيمي

۱۴۰۳/۱۰/۰۲ - ۰۰:۴۰:۵۱
|
کد خبر: ۳۲۸۴۹۷

هرويك يارجانيان، رييس كميسيون صنعت و معدن اتاق بازرگاني تهران معتقد است دولت فعالان صنعت وابسته به پتروشيمي را با دستان بسته براي صادرات راهي مي‌كند. او از خطر حذف تدريجي ايران از بازارهاي صادراتي خبر داد.

هرويك يارجانيان، رييس كميسيون صنعت و معدن اتاق بازرگاني تهران معتقد است دولت فعالان صنعت وابسته به پتروشيمي را با دستان بسته براي صادرات راهي مي‌كند. او از خطر حذف تدريجي ايران از بازارهاي صادراتي خبر داد.

هرويك يارجانيان، رييس كميسيون صنعت اتاق بازرگاني تهران گفت: چالش‌هاي كلان اقتصادي نظير شرايط تورمي، ناترازي انرژي، قطع برق و گاز صنايع، سياست‌هاي ارزي، عدم پشتيباني نظام بانكي و تحريم‌ها، مشكلاتي آشكار هستند كه همه فعالان اقتصادي با آن درگير هستند. اما در اين ميان فعالان صنايع وابسته به پتروشيمي چالش‌هاي خاص خودشان را هم دارند. به گفته يارجانيان، با اين چالش‌ها نمي‌توان به رشد متوسط 8.5 درصدي برنامه توسعه هفتم در بخش صنعت دست يافت.

او يكي از مشكلات خاص فعالان وابسته به صنعت پتروشيمي را سازوكار عرضه محصولات پتروشيمي در بورس كالا مطرح كرد . يارجانيان گفت: عرضه مواد اوليه به رغم ادعاي شفافيت، كارا نيست و توليدكنندگان براي تامين نيازهاي خود با موانع متعددي مواجه هستند. اين در‌حالي است كه واسطه‌ها به سادگي اين موانع را دور زده و به رانت دست پيدا مي‌كنند.

او تاكيد كرد: سهميه‌بندي‌ها و مجوزهاي توليد براي حضور در بورس كالا، نتوانسته‌اند مشكل را حل كنند. واسطه‌گران به راحتي سهميه‌ها را خريد و فروش كرده و مواد اوليه را به بازار آزاد عرضه مي‌كنند. توليدكنندگان واقعي در اين شرايط ناچارند براي تامين مواد اوليه مورد نياز خود با قيمت‌هاي بالاتر و شرايط سخت‌تر به واسطه‌ها مراجعه كنند. اين وضعيت نه تنها هزينه‌هاي توليد را افزايش مي‌دهد، بلكه رقابت‌پذيري صنايع داخلي را نيز كاهش مي‌دهد. راه‌حل اساسي، حذف رانت و ايجاد شفافيت واقعي است.

يارجانيان در ادامه به محدوديت‌هاي سياستي اشاره كرد و اظهار كرد: سياست‌گذاري‌هاي نادرست مانند قيمت‌گذاري دستوري، محدوديت صادرات و ممنوعيت واردات، صنايع را از رقابت در بازارهاي داخلي و بين‌المللي باز مي‌دارد. او تاكيد كرد: اگر انتظار رشد 8.5درصدي در صنعت داريم، بايد مقررات دست‌وپاگير را حذف كنيم و به توليدكنندگان آزادي عمل بدهيم.

او افزود: ما بايد بتوانيم رقابت كنيم و براي رقابت چه در بازار داخلي و چه در بازارهاي منطقه‌اي و بين‌المللي بايد دست‌مان باز باشد. دست ما را با مقررات و سياست‌ها و تصميم‌هاي نادرست نبنديد. اگر معتقديد كه ما در جنگ اقتصادي هستيم، كه هستيم، ما سربازان صنعت و اقتصاد كشور را با دست بسته به ميدان نفرستيد كه جز تلفات زياد و هزينه بالا دستاوردي نخواهيم داشت. با قيمت‌گذاري دستوري، محدوديت صادرات و ممنوعيت واردات بخش صنعت هرگز نمي‌تواند رشد 8.5 درصدي يا حتي نصف اين رشد را هم داشته باشد. اگر تامين مواد اوليه در بازار داخل سخت و غيررقابتي و انحصاري است، به ما اجازه دهيد مواد اوليه موردنيازمان را وارد كنيم، پتروشيمي‌ها هم آزاد باشند محصولات‌شان صادر كنند.

يارجانيان گفت: صنعت نياز به آزادي در تامين مواد اوليه، صادرات و واردات دارد. ما رانت يا امتياز ويژه نمي‌خواهيم، فقط نيازمند حذف محدوديت‌ها و ايجاد شرايط رقابتي هستيم تا بتوانيم رشد كنيم و به اهداف توسعه‌اي دست يابيم.

او تاكيد كرد: رشد و توسعه صنعت نيازمند برنامه‌ريزي بلندمدت، شفافيت در سياست‌گذاري و حمايت واقعي از توليدكنندگان است. اگر قرار است صنعت كشور به جايگاه شايسته خود برسد، بايد ساختارهاي معيوب اصلاح شوند و فضاي رقابتي سالم فراهم شود.

رييس كميسيون صنعت اتاق تهران با اشاره به برگزاري دو نمايشگاه ايران‌پلاست و صنعت پلاستيك در ماه‌هاي گذشته گفت: اين نمايشگاه‌ها به جاي تبديل شدن به محلي براي جذب سرمايه‌گذاري و تعاملات بين‌المللي، به ويتريني براي عرضه محصولات داخلي بدل شده‌اند. درحالي كه نمايشگاه‌ها بايد فرصتي براي ارتباط با بازارهاي جهاني باشند، هزينه‌هاي بالاي حضور در اين رويدادها موجب كاهش مشاركت شركت‌هاي خارجي شده است.

او افزود: نمايشگاه‌هاي تخصصي مي‌توانند بستري براي جذب فناوري‌هاي جديد، ماشين‌آلات مدرن و سرمايه‌گذاري‌هاي مشترك فراهم كنند. اما متاسفانه به دليل ضعف در برنامه‌ريزي و نبود مشوق‌هاي مناسب براي حضور شركت‌هاي خارجي، اين فرصت‌ها از دست مي‌رود. سال به سال شاهد كاهش استقبال از اين نمايشگاه‌ها هستيم كه در‌نهايت به ضرر صنايع داخلي تمام مي‌شود. درخواست ما اين است كه براي برگزاري نمايشگاه و حضور شركت‌ها، به‌ويژه شركت‌هاي خارجي كه مي‌توانند خريداران بالقوه محصولات ايراني باشند و فناوري و ماشين‌آلات براي ما بياورند، مشوق در‌نظر گرفته شود؛
نه اينكه آنان را به شكل منبع درآمد ارزي ببينيم.