همكاري مقدمه امنيت
به دليل تنوع بالاي محصولات ايراني در بازار عراق، بايد صادرات به عراق با درايت و برنامهريزي ساماندهي شود. شاهبيت اين ساماندهي حضور شركتهاي بزرگ صاحبنام و برند ايران در عراق است. متاسفانه هنوز برندهاي شناختهشده ايران وارد بازار عراق نشدهاند. اگر اين اتفاق بيفتد دغدغههاي مربوط به كيفيت و تعهد و تسهيل امور قابل حل است.
به دليل تنوع بالاي محصولات ايراني در بازار عراق، بايد صادرات به عراق با درايت و برنامهريزي ساماندهي شود. شاهبيت اين ساماندهي حضور شركتهاي بزرگ صاحبنام و برند ايران در عراق است. متاسفانه هنوز برندهاي شناختهشده ايران وارد بازار عراق نشدهاند. اگر اين اتفاق بيفتد دغدغههاي مربوط به كيفيت و تعهد و تسهيل امور قابل حل است. اوايل مسائل امنيتي مانع ميشد، اما دلايل ديگر هم موثرند؛ ازجمله مشكلات نظام ارزي و تعهدات، حمل و نقل و گمرك. صاحبان برند در شرايط ركود هم بازار داخلي خود را از دست ندادهاند، بنابراين ترجيح ميدهند به جاي مواجهه با اين مشكلات با دردسر كمتري فعاليت كنند. البته اگر آتيهنگري داشته باشند بايد وارد بازارهاي جديد شوند. عارضه عدم حضور برندهاي شناختهشده در بازار عراق دوطرفه است؛ يعني تجار عراقي هم هنوز سامان نيافتهاند. صاحب برندهاي قديمي عراق عمدتا در اردن و كشورهاي ديگر فعال هستند. البته كمكم آنها در حال بازگشت به عراق هستند، بنابراين اگر بتوانيم به اصطلاح زلفهاي صاحبان برند عراقي و ايراني را به هم گره بزنيم اين مشكل برطرف خواهد شد.
اتاق مشترك طرح كنسرسيومي را در عراق دنبال ميكند. به اين صورت كه شركتهاي بزرگ خدمات فني مهندسي يا توليد كالاي ايراني با شركتهاي بزرگ عراقي و يك شريك تجاري معتبر از يك كشور سوم كنسرسيوم سهگانهاي ايجاد كنند. در اين صورت، بسياري از مشكلات مربوط به صادرات قابل حل است. خريدار وقتي ببيند كيفيت و خدمات بعد از خريد محصولات ايراني بالاتر است حتما آن را خريداري ميكند، بنابراين بايد تلاش كنيم شركتهاي شناخته شده وارد بازار عراق شوند. اگر مسائل اقتصادي خود را با عراق حل كنيم خيلي از مسائل امنيتي ما نيز قابل حل است. رقبا و دشمنان ما اين موضوع را ميدانند و به همين دليل با ابزار اقتصادي ميخواهند درگير شوند. ميخواهند ما را از بازار عراق دور كنند تا نفوذ ما در عراق كم شود. آنها جنگ اقتصادي را محور قرار دادهاند. اگر به اين موضوع توجه نكرده و فقط شرايط را نظامي و امنيتي ببينيم راه را اشتباه رفتهايم. بنابراين اگر به امنيت فكر ميكنيم راه آن از همكاري اقتصادي است. الان با ركودي كه وجود دارد بازار داخلي كشش بسياري از توليدات ما را ندارد. در توليد كاشي و سراميك، مصرف ما به اندازه نصف توليد ماست و اگر ۵۰درصد اين توليدات صادر نشوند كارخانههاي ما ورشكسته خواهند شد. بنابراين اگر فعالان اقتصادي ميخواهند ادامه دهند، بايد بازار جديد پيدا كنند و به جنگ مشكلات اقتصادي بروند. دولت هم اگر به دنبال درآمد بيشتر است بايد زمينه را فراهم كند.