مطالبات پرستاران همچنان روي زمين مانده است

هيچ كار مثبتي در زمينه بهبود معيشت پرستاران صورت نگرفته است

گلي ماندگار|

بيش از 5 ماه از روي كار آمدن دولت چهاردهم مي‌گذرد اما هنوز هيچ اتفاق مثبتي در حوزه مطالبات پرستاران رخ نداده است. همه‌چيز در حد همان حرف‌ها و وعده‌ها باقي مانده و اين روزها خبر از صدور نامه تخلف براي پرستاران و فرستادن آنها به هيات‌هاي تخلف به گوش مي‌رسد. پرستاراني كه در اعتراضات صنفي شركت كرده‌اند اين روزها به‌شدت تحت فشار قرار گرفته‌اند. به گفته فعالان صنفي اكثر بيمارستان‌هاي به خصوص در شهرهايي غير از تهران سعي دارند تا مانع از بروز اعتراضات احتمالي شوند. برخي از پرستاران تنها به دليل حضور در اعتراضات يا از كار تعليق شده‌اند يا به جاي ديگري منتقل شده‌اند و يا حقوق و اضافه كارشان براي مدتي قطع شده است.

شهريور ماه سال جاري اوج اعتراضات پرستاري براي مطالباتي بود كه سال‌ها از سوي مسوولان وزارت بهداشت و درمان و دولت ناديده گرفته شده بودند، اما با روي كار آمدن دولت چهاردهم و وعده‌هايي كه وزير تازه بهداشت و درمان و دولت به آنها داد اين اعتراضات خيلي زود فروكش كرد و پرستاران به دولت مهلت دادند تا فرا رسيدن روز پرستار مطالبات آنها را در دستور كار قرار داده و به وضعيت كاري و معيشتي اين قشر توجه كند. اما 17 آبان روز پرستار از راه رسيد و هيچ اتفاق ملموسي در مورد پرستاران رخ نداد. از آن تاريخ تا كنون در شرايط معيشتي و شغلي پرستاران علي‌رغم وعده‌هايي كه بارها و بارها مسوولان سازمان نظام پرستاري، مسوولان وزارت بهداشت و درمان و‌... داده‌اند هيچ بهبودي رخ نداده است.

عدم پرداخت اضافه‌كار با نرخ مصوب

مرتضي ميري، يكي از فعالان صنفي پرستاران در شيراز به «تعادل» مي‌گويد: فكر مي‌كرديم با روي كار آمدن دولت چهاردهم و انتخاب فردي مثل دكتر ظفرقندي به عنوان وزير بهداشت شرايط پرستاران قطعا رو به بهبود خواهد رفت اما باز هم همه‌چيز مانند تمام اين سال‌ها در حد حرف باقي ماند. حتي اضافه‌كارهاي پرستاران هم با نرخ مصوب پرداخت نمي‌شود و همان مبلغ قديمي را براي پرداخت اضافه كار در نظر گرفته‌اند. او مي‌افزايد: وضعيت معيشتي و كاري پرستاران واقعا بد است. اين مساله باعث شده تا كيفيت خدمات درماني ارايه شده در بيمارستان‌ها نيز با افت شديدي مواجه شود اما مسوولان بيمارستاني تنها سعي دارند با تهديد پرستاران آنها را وادار به سكوت كرده و از اعتراضات احتمالي جلوگيري كنند.

اين پرستار در ادامه مي‌گويد: طي يك ماه گذشته براي تعداد زيادي از پرستاران شيراز نامه تخلف صادر شده است، تعداد قابل توجهي به هيات‌هاي تخلف فرستاده شده‌اند و از طرف ديگر هم برخي پرستاران يا تعليق شده‌اند يا به مناطقي دور كه از محل زندگي‌شان فاصله قابل‌توجهي دارد، فرستاده شده‌اند. همچنين برخي از پرستاران بنا به حكم صادر شده از سوي هيات تخلفات از دريافت حقوق و مزايا محروم مانده‌اند.

ميري اظهار مي‌دارد: سوال اينجاست كه اين وضعيت قرارا ست تا كي ادامه پيدا كند، وقتي همين الان هم ما در اكثر بيمارستان‌هاي كشور با كمبود نيروي پرستار مواجهيم تعليق پرستاران و جابه‌جا كردن آنها به بهانه تنبيه لطمه غير قابل جبراني به وضعيت خدماتي كه بايد به بيماران ارايه بدهيم، وارد مي‌كند. اين فعال صنفي در بخش ديگري از سخنان خود مي‌گويد: مساله اينجاست كه مسوولان گمان مي‌كنند با تهديد و ارعاب پرستاراني كه تنها در اعتراضات صنفي شركت كرده‌اند و براي دريافت خواسته‌هاي به‌حق خود دست به اعتراض زده‌اند مي‌توانند مانع بروز اعتراضات احتمالي شوند. اما آنها فراموش كرده‌اند كه اين پرستاران در بدترين شرايط هم براي نجات جان بيماران تلاش كرده‌اند و حتي از جان خود مايه گذاشته‌اند. او مي‌افزايد: نبايد با اعتراضات صنفي برخوردهاي امنيتي كرد. پرستاران به دنبال حقوق از دست رفته‌شان هستند. مطالبات پرستاران به‌حق است. درواقع آنها خواهان اجراي قوانيني هستند كه تصويب شده اما ناديده گرفته شده‌اند. وزارت بهداشت و درمان هيچ‌گاه به فكر بهبود وضعيت پرستاران نبوده و نيست.

ميري اضافه مي‌كند: سازمان نظام پرستاري به جاي اينكه به فكر دفاع از حقوق پرستاران باشد در راستاي خواست‌هاي وزارت بهداشت و دولت گام برمي‌دارد و آنها را وادار به پاسخگويي در برابر وعده‌هايي كه اجرايي نمي‌شوند، نمي‌كند. اين شرايط قرار است تا چه زماني ادامه پيدا كند.

همين پرستاران باقي‌مانده هم بايد مهاجرت كنند؟

اين فعال صنفي با اشاره به افزايش ميزان مهاجرت پرستاران مي‌گويد: رفتارهايي كه از سوي مسوولان با جامعه پرستاري مي‌شود نشان از اين دارد كه گويا وضعيت تا مهاجرت كردن و رفتن همه پرستاران به همين شكل باقي خواهد ماند. مساله جان بيماران است كه به خطر مي‌افتد اما در اين بين هيچ كس به اين موضوع اهميتي نمي‌دهد. توبيخ و تعليق پرستاران هيچ مشكلي را حل نمي‌كند. مطالبات پرستاران چيزي نيست كه دولت يا وزارت بهداشت و درمان بخواهد از پرداخت آن شانه خالي كند. مساله قوانين است كه اجرايي نشده و نمي‌شوند و جايي بايد اين قانون‌گريزي به پايان برسد.

هيچ يك از مطالبات پرستاران

اجرايي نشده است

از‌سوي ديگر محمد شريفي مقدم، دبير‌كل خانه پرستار نيز در اين باره مي‌گويد: متاسفانه اين اخبار درست است. در اكثر شهرها، بيمارستان‌هاي علوم پزشكي به جاي اينكه پيگير مطالبات پرستاران باشند، سعي دارند با صدور نامه تخلف، جابه‌جا كردن شيفت‌هاي كاري به عنوان تنبيه، منتقل كردن افراد از بخش‌هايي كه سال‌ها در آن مشغول به كار بودند و در نهايت فرستادن پرستاران به هيات‌هاي تخلف مانع از بروز اعتراضات احتمالي به دليل محقق نشدن وعده‌هايي كه به پرستاران داده بودند، بشوند. شريفي مقدم مي‌افزايد: مساله ما اين است كه سازمان نظام پرستاري به جاي اينكه پيگير حق و حقوق پرستاران باشد در راستاي خواست دولت و وزارت بهداشت گام بر مي‌دارد. پرستاران در زماني كه اعترضات‌شان شكل گرفت خواسته‌هايي داشتند كه سه خواسته مهم عبارت بود از: «فوق‌العاده خاص»، «تعرفه‌گذاري خدمات پرستاري» و «اضافه‌كاري».

او اظهار مي‌دارد: در جلسات مداومي كه با مسوولان وزارت بهداشت و درمان برگزار شد، فعالان صنفي خواست‌هاي خود را مطرح كردند. براي هر يك از اين بخش‌ها مبالغ مدنظر اعلام شد اما درنهايت دولت مبالغي را كه خود درنظر داشت به تصويب رساند اما نكته اينجاست كه همين‌ها هم اجرايي نشده است.

اضافه‌كار مصوب به پرستاران پرداخت نمي‌شود

دبير‌كل خانه پرستار در ادامه مي‌گويد: در اكثر شهرها اضافه‌كار پرستاران با تاخيرهاي 6 ماهه پرداخت مي‌شود اما در تهران و به خصوص در بيمارستان‌هاي بزرگ اين اضافه كار با تاخير دو ماهه پرداخت مي‌شود و جالب است بدانيد در بيمارستان‌هايي كه اضافه كار مهر و آبان آنها در حال پرداخت است مبلغ همان ساعتي 20 تا 25 هزار تومان است در حالي كه مبلغ مصوب شده از سوي دولت بين ساعتي 50 تا 80 هزار تومان بوده كه بايد به پرستاران پرداخت مي‌شد.

او در پاسخ به اين سوال كه در اين مدت چه كاري در جهت بهبود شرايط پرستاران از سوي وزارت بهداشت و مسوولان دولتي انجام شده است، اظهار مي‌دارد: تنها اتفاقي كه افتاده بيشتر كردن فشار بر جامعه پرستاري بوده تا بتوانند از اعتراضات احتمالي جلوگيري كنند وگرنه هيچ كار مفيد ديگري در راستاي اجرايي كردن مطالبات پرستاران و بهبود بخشيدن به وضعيت معيشتي و شغلي آنها صورت نگرفته و همه‌چيز در حد همان حرف باقي مانده است.

شريفي مقدم در ادامه مي‌افزايد: در اكثر شهرها بسياري از پرستاران به دليل حضور در اعتراضات يا به شهر ديگري منتقل شده‌اند يا مجبور شده‌اند كه ساعات كاري‌شان را تغيير دهند، برخي ديگر معلق شده‌اند و بسياري از پرستاران هم با صدور نامه تخلف به هيات‌هاي تخلفات معرفي شده‌اند. از طرف ديگر همان اندك حقوق و مزايايي را هم كه داشته‌اند به عنوان تنبيه كم يا قطع كرده‌اند.

او اظهار مي‌دارد: بحث استخدام 12 هزار پرستار هم كه بارها و بارها از زبان وزير بهداشت و مسوولان اين حوزه شنيده‌ايم هنوز به جايي نرسيده است. جالب اينجاست كه با وجود كمبود نيروي پرستار در بيمارستان‌ها، پرستاران را به جرم شركت در اعتراضات صنفي تعليق مي‌كنند اين مساله به كيفيت خدمات‌رساني نيز لطمه مي‌زند.

معاونت پرستاري وزارت بهداشت  هنوز مشخص نشده است

شريفي مقدم در پايان با اشاره به اينكه تمامي وزارتخانه‌ها در حوزه‌هاي مختلف معاونت‌هاي خود را معرفي كرده‌اند و حتي در وزارت بهداشت و درمان نيز تمامي معاونت‌ها مشخص شده‌اند، مي‌گويد: تنها معاونتي كه باقي مانده معاونت پرستاري وزارت بهداشت است. هنوز هيچ شخصي در اين پست مستقر نشده تا حداقل فعالين صنفي بتوانند در ارتباط با اين شخص مطالبات خود را پيگيري كنند.