کدام سال در تهران باران بیشتری بارید؟
طی نیم قرن اخیر نمودار بارش تهران با فراز و نشیب روبرو بوده به‌طوری که در سال آبی ۵۶-۵۷ بیشترین بارش باران و در سال ۷۵-۷۶ کمترین میزان بارش را تجربه کردیم.
بررسی میزان بارندگی استان تهران طی پنجاه سال اخیر نشان از روندی کاهشی و نگران‌کننده دارد. نمودار ارائه‌شده از سوی منابع رسمی نشان می‌دهد که سال آبی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ با ثبت ۹۰ میلی‌متر بارندگی، در جایگاه ۴۹ از ۵۰ سال اخیر قرار گرفته است که این مقدار کاهشی بی‌سابقه را در مقایسه با میانگین بلندمدت نشان می‌دهد.
به گزارش ایسنا، میانگین بلندمدت بارندگی استان تهران ۱۸۵ میلی‌متر بوده است، اما در سال آبی ۱۴۰۳-۱۴۰۴، میزان بارندگی به ۹۰ میلی‌متر رسیده که ۴۶ درصد کمتر از مقدار میانگین است. همچنین، مقایسه با سال آبی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ که بارش ۱۱۹.۶ میلی‌متری ثبت شده بود، کاهش ۲۵ درصدی بارندگی را نشان می‌دهد.
بررسی روند بارش طی نیم قرن گذشته نشان می‌دهد که بیشترین میزان بارش در سال ۱۳۵۶-۱۳۵۷ با بیش از ۳۰۰ میلی‌متر ثبت شده است. از آن زمان تاکنون، میزان بارندگی در تهران به‌طور کلی روندی نزولی داشته و در برخی سال‌ها به سطوح بسیار پایینی رسیده است. سال آبی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ دومین سال کم‌بارش این بازه بوده و تنها سالی که بارش کمتری از آن ثبت شده، سال ۱۳۷۵-۱۳۷۶ است.
نمودار بالا میزان بارندگی استان تهران را طی نیم قرن اخیر (از سال آبی ۱۳۵۶-۱۳۵۷ تا ۱۴۰۳-۱۴۰۴) نمایش می‌دهد.
سال‌های با بیشترین میزان بارش
سال آبی ۱۳۵۶-۱۳۵۷ بیشترین میزان بارندگی ثبت‌شده در ۵۰ سال اخیر با بیش از ۳۰۰ میلی‌متر، همچنین ۱۳۵۸-۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱-۱۳۶۲: سال‌هایی با بارش بالای ۲۵۰ میلی‌متر که همچنان در محدوده ترسالی قرار دارند، سال آبی ۱۳۶۹-۱۳۷۰ تا ۱۳۷۱-۱۳۷۲: بارش‌ها همچنان در محدوده نسبتاً مطلوبی بوده‌اند، ولی روند کاهشی آغاز شده است.
سال‌های با بارش نزدیک به میانگین بلندمدت (۱۸۵ میلی‌متر)
از سال‌های ۱۳۶۳-۱۳۶۴ تا ۱۳۷۳-۱۳۷۴ میزان بارش در این دوره حدود ۱۸۰ تا ۲۱۰ میلی‌متر بوده، این سال‌ها را می‌توان دوره‌ای با بارش تقریباً نرمال در نظر گرفت، اما پس از آن روند کاهش آغاز شده است.
سال‌های با کاهش محسوس بارندگی
سال آبی ۱۳۷۵-۱۳۷۶: یکی از خشک‌ترین سال‌های تهران در نیم قرن اخیر که بارش به کمتر از ۱۰۰ میلی‌متر رسیده، همچنین سال آبی ۱۳۷۷-۱۳۷۸ تا ۱۳۸۷-۱۳۸۸ شاهد افت تدریجی میزان بارندگی بوده‌ایم، به‌طوری‌که مقدار بارش در برخی سال‌ها به ۱۲۰ تا ۱۵۰ میلی‌متر کاهش یافته است، همچنین از سال آبی ۱۳۸۸-۱۳۸۹ تا ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بارش‌ها همچنان کمتر از میانگین بلندمدت هستند و به محدوده ۱۲۰ تا ۱۶۰ میلی‌متر رسیده‌اند.
سال‌های اخیر با کاهش شدید بارندگی
در سال آبی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ میزان بارش ۱۱۹.۶ میلی‌متر، یعنی ۲۵ درصد کمتر از سال قبل و ۳۶ درصد کمتر از میانگین بلندمدت ثبت شده، همچنین سال آبی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ با ۹۰ میلی‌متر، در رتبه ۴۹ از ۵۰ سال اخیر قرار دارد و نسبت به میانگین بلندمدت ۴۶ درصد کاهش یافته است.
به‌طور کلی باید گفت دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ پر بارش‌ترین سال‌های تهران بوده‌اند، از اوایل دهه ۷۰ به بعد روند کاهش بارش آغاز شده است و سال ۱۳۷۵-۱۳۷۶ و ۱۴۰۳-۱۴۰۴ کم‌بارش‌ترین سال‌های این دوره بوده‌اند. کاهش بارندگی به‌ویژه در دهه ۹۰ و اوایل ۱۴۰۰ شدیدتر شده و در سال جاری به پایین‌ترین حد خود رسیده، این روند نشان‌دهنده بحران جدی کم‌آبی و لزوم برنامه‌ریزی فوری برای مدیریت منابع آب در تهران است.
کاهش شدید بارندگی در تهران تأثیرات گسترده‌ای بر منابع آبی، محیط‌زیست و زندگی روزمره مردم دارد. کاهش سطح آب‌های زیرزمینی، افزایش فرونشست زمین، کاهش ذخایر سدها و افت کیفیت منابع آبی از جمله تبعات مستقیم این روند هستند. همچنین، افت بارندگی می‌تواند منجر به افزایش ریزگردها، کاهش پوشش گیاهی و تشدید بحران‌های زیست‌محیطی در منطقه شود.
نمودار ارائه‌شده تأکیدی بر بحرانی‌شدن وضعیت بارندگی در تهران دارد. این کاهش بارش‌ها، همراه با افزایش تقاضای آب در کلان‌شهری مانند تهران، زنگ خطری جدی برای آینده تأمین منابع آبی است. ازاین‌رو، ضرورت دارد که نهادهای مسئول برنامه‌های جامعی برای مدیریت منابع آب، افزایش بهره‌وری و کاهش مصرف اتخاذ کنند تا از تشدید بحران در سال‌های آینده جلوگیری شود.
