عدم توجه به مطالبات پرستاران بازي با جان بيماران است
وقتي رييس سازمان نظام پرستاري از فعاليت پرستاران خارجي در بيمارستان‌هاي كشور خبر داد اين شائبه مطرح شد كه اگر وزارت بهداشت و درمان توان پرداخت هزينه‌هاي اين پرستاران را دارد چرا با اجرايي كردن مطالبات پرستاران داخلي مانع خروج و مهاجرت آنها نمي‌شود؟ اما بعدا مشخص شد اين پرستاران خارجي كه نجاتيان مدعي فعاليت آنها در بيمارستان‌ها بوده همان اتباع افغانستاني فارغ‌التحصيلان رشته پرستاري هستند كه در ايران متولد شده‌اند.
به كار گرفتن افراد غير متخصص در حوزه پرستاري خيانت به سلامت است
گلي ماندگار|
وقتي رييس سازمان نظام پرستاري از فعاليت پرستاران خارجي در بيمارستان‌هاي كشور خبر داد اين شائبه مطرح شد كه اگر وزارت بهداشت و درمان توان پرداخت هزينه‌هاي اين پرستاران را دارد چرا با اجرايي كردن مطالبات پرستاران داخلي مانع خروج و مهاجرت آنها نمي‌شود؟ اما بعدا مشخص شد اين پرستاران خارجي كه نجاتيان مدعي فعاليت آنها در بيمارستان‌ها بوده همان اتباع افغانستاني فارغ‌التحصيلان رشته پرستاري هستند كه در ايران متولد شده‌اند. آنها در ايران تحصيل كرده‌اند و البته بسياري از آنها هم بعد از كسب سابقه كار از ماندن در ايران منصرف شده و به كشورهاي ديگر رفته‌اند و الان تعداد انگشت شماري از آنها در بيمارستان‌ها فعاليت مي‌كنند. نكته اينجاست كه همين پرستاران طبق قانون نمي‌توانند به استخدام وزارت بهداشت و درمان در بيايند و مجبورند در بيمارستان‌هاي خصوصي و با قراردادهاي پيماني مشغول به كار باشند.
اما خبر ديگري كه باعث شد يك بار ديگر عدم توجه مسوولان به حفظ جان بيماران مورد توجه قرار بگيرد. بحث استخدام افراد غيرمتخصص به جاي پرستار در بيمارستان‌هاي خصوصي بود. مساله‌اي كه شايد بسياري از افراد هيچ اطلاعي از آن نداشته باشند. عموما وقتي اسم بيمارستان خصوصي به ميان مي‌آيد مساله مراقبت‌هاي ويژه و خدمات vip مطرح مي‌شود، اما...
جان بيماران در خطر است
مهراب عبداللهي يك پرستار در اين باره به «تعادل» مي‌گويد: مساله تنها فارغ‌التحصيلي از رشته پرستاري نيست، مساله دوره‌هاي مراقبت است كه پرستاران آن را مي‌گذرانند تا بتوانند به درستي به بيماران خدمات ارائه بدهند. وقتي افراد غيرمتخصص به كار پرستاري گمارده مي‌شوند بدون اينكه دوره مراقبت را ديده باشند نمي‌توانند در شرايط بحراني جان بيماران را نجات دهند.
او مي‌افزايد: همين مساله در بسياري از موارد باعث مي‌شود تا جان بيمار به خطر افتاده يا حتي منجر به مرگ شود. متاسفانه فعالان حوزه پرستاري هر چه تلاش مي‌كنند تا عمق بحران و فاجعه را به مسوولان گوشزد كنند هيچ كس به آنها توجه نمي‌كند.
اين فعال حوزه پرستاري در ادامه به اعتراضات پرستاري اشاره كرده و اظهار مي‌دارد: پرستاران حتي در هنگام اعتراض و نارضايتي از وضعيت خود هم دست از كار نمي‌كشند. اين اتفاق تنها يك بار در سال گذشته رخ داد اما اگر قرار باشد شرايط به همين شكل ادامه پيدا كند معلوم نيست چه اتفاقي رخ بدهد.
هيچ مسوولي پيگير مطالبات پرستاران نيست
عبداللهي در بخش ديگري از سخنان خود مي‌گويد: وقتي دولت چهاردهم روي كار آمد و دكتر ظفرقندي به عنوان وزير بهداشت سكان‌دار وزارت بهداشت و درمان شد بسياري از پرستاران اميدوار شده بودند كه بالاخره كسي صداي آنها را خواهد شنيد و مشكلات‌شان را حل و فصل خواهد كرد اما در نهايت همه‌چيز به همان معوقات و اضافه كار پرستاران ختم شد. او مي‌افزايد: پرستاري كه حتي توان اجاره خانه را ندارد و مجبور است در ماشين يا بيمارستان بخوابد يك جايي توان تحمل خود را از دست مي‌دهد. خيلي از پرستاراني كه توان مهاجرت ندارند به همين دلايل ترك كار مي‌كنند و به شغل‌هاي ديگري روي مي‌آورند. اين وضعيت پرستاران مجرد است در حالي كه متاهلان وضعيت سخت‌تري دارند .
اين فعال حوزه پرستاري اظهار مي‌دارد: چرا نبايد قانوني كه 15 سال از تصويب آن مي‌گذرد اجرايي شود؟ چرا با اينكه بيشترين بار درمان در بيمارستان‌هاي كشور بر دوش پرستاران است اين پزشكان باشند كه بيشترين سهم را از درآمد بيمارستان ببرند؟ اجراي يك پروتكل عادلانه در اين زمينه كار سختي نيست اما متاسفانه هيچ اراده‌اي براي انجام آن وجود ندارد. او در پايان مي‌گويد: اگر بخواهيم واقع بينانه به مسائل نگاه كنيم مساله اينجاست كه هيچ مسوولي پيگير مطالبات پرستاران نيست و تلاشي براي بهتر شدن وضعيت آنها نمي‌كند.
كساني كه دوره مراقبت نديده‌اند پرستار نيستند
دبيركل خانه پرستار نيز در اين باره مي‌گويد: متاسفانه اين مساله كه برخي بيمارستان‌هاي خصوصي و حتي دولتي از افراد غير متخصص براي امر پرستاري استفاده مي‌كنند واقعيتي تلخ و البته خطرناك است. چرا كه افراد بدون ديدن دوره‌هاي مراقبت كه پرستاران آن را گذرانده‌اند نمي‌توانند به عنوان پرستار فعاليت كنند.
محمد شريفي مقدم مي‌افزايد: نكته ديگر استفاده از دانشجويان پرستاري است كه طبق قانون كار كردن آنها مجاز نيست و اين مساله مي‌تواند براي سلامت بيماران بسيار خطرناك باشد. او ادامه مي‌دهد: با اين رفتارهاي فراقانوني نمي‌توانيم كمبود پرستار در كشور را جبران كنيم. مساله اينجاست كه به‌رغم تمام وعده‌هايي كه داده شده هيچ كدام از مطالبات پرستاري اجرايي نشده است. اينكه در روزهاي آخر اسفند برخي معوقات پرستاران كه مربوط به يك سال گذشته بود پرداخت شد، چيزي نبود كه بتوان به عنوان اجرايي شدن مطالبات به آن نگاه كرد.
بي توجهي به پرستاران و بازي با جان بيماران
شريفي مقدم در بخش ديگري از سخنان خود اظهار مي‌دارد: اينكه پرستاران را مجبور به انجام اضافه كار مي‌كنند در حالي كه غيرقانوني است و بعد مبلغ اين اضافه كار را با تاخير يك تا 6 ماهه پرداخت مي‌كنند چيزي نيست كه پرستاران از آن راضي باشند. اينكه هنوز مساله تعرفه‌گذاري خدمات پرستاري، ساعت كار، حق بهره وري و ... از سوي وزارت بهداشت و درمان ناديده گرفته شده خود عامل ديگري براي پايين آمدن كيفيت خدماتي است كه در بيمارستان‌ها به بيماران ارائه مي‌شود.
او در پاسخ به اين سوال كه مساله كار پرستاران خارجي در بيمارستان‌ها چيست، مي‌گويد: اين هم شائبه‌اي است كه معاونت پرستاري وزارت بهداشت و درمان ايجاد كرد. در واقع آنها با اين خبر مي‌خواستند پرستاران داخلي را به ماندن ترغيب كنند و بگويند اگر شما برويد جاي‌تان را پرستار خارجي مي‌گيرد. در حالي كه حتي در افغانستان و عراق هم حقوق پرستار بالاي 500 دلار است اما در ايران اين دريافتي 200 دلار هم نمي‌شود.
دبيركل خانه پرستار ادامه مي‌دهد: حال سوال اينجاست با چنين شرايطي كدام پرستار خارجي براي كار به ايران مي‌آيد؟ پرستاران خارجي كه وزارت بهداشت به آن اشاره مي‌كند تعداد كمي فارغ‌التحصيلان رشته پرستاري اتباع افغانستان هستند كه حتي در ايران به دنيا آمده‌اند. جالب است بدانيد آنها طبق قانون نمي‌توانند در استخدام وزارت بهداشت باشند و معمولا در بيمارستان‌هاي خصوصي كار مي‌كنند.
پزشك سالاري در سيستم بهداشت و درمان بيداد مي‌كند
شريفي مقدم مي‌گويد: متاسفانه سيستم بهداشت و درمان در كشور ما پزشك سالار است و تا زماني كه پزشكان تصميم‌گيرنده‌اند هيچ كدام از مطالبات پرستاران پرداخت نخواهد شد. در اكثر كشورهاي جهان روساي بيمارستان‌ها پزشك نيستند، در هيات‌هاي نظارت كه بايد براي پرستاران و ديگر گروه‌هاي درماني تصميم‌گيري شود پزشكان حضور ندارند اما در ايران همه چيز دست پزشكان است. او مي‌افزايد: البته نه تمام پزشكان، تعداد محدودي كه هم قدرت و هم ثروت را در اختيار دارند و بازيگر نقش اول هستند و همين مساله باعث مي‌شود تا پرستاران هيچ‌وقت به حقوق قانوني خود دست پيدا نكنند چرا كه اراده‌اي براي انجام اين هم وجود ندارد.
دبيركل خانه پرستار در ادامه اظهارمي دارد: حتي در كشورهاي آفريقايي كه 500 دلار حقوق به پرستاران مي‌دهند درآمد پزشكان 1000 دلار است يعني يك تعادلي را بر قرار مي‌كنند اما در اينجا چنين خبر نيست. يك پزشك براي 5 دقيقه معاينه 400 هزار تومان مي‌گيرد اما گروه پرستاري براي 24 ساعت مراقبت از بيمار به‌طور كلي حالا كه مبالغ را افزايش داده‌اند نزديك به 400 هزار تومان مي‌گيرد كه بين تعداد قابل توجهي تقسيم مي‌شود و مبلغ چشمگيري باقي نمي‌ماند.
تبليغ كار پرستار خارجي خيانت به حوزه سلامت است
شريفي مقدم در بخش ديگر ي از سخنان خود مي‌گويد: متاسفانه رويه‌اي كه برخي مسوولان وزارت بهداشت و درمان در پيش گرفته و سعي دارند با تبليغ اين مساله كه پرستاران خارجي در بيمارستان‌ها كار مي‌كنند مشكلات حوزه پرستاري را ناديده بگيرند خيانت به حوزه سلامت است چرا كه ما اصلا هيچ پرستار خارجي نداريم و همان تعداد اندك اتباع هم كه در ايران تحصيل كرده‌اند به محض اينكه تجربه كسب كنند و سابقه كار براي خود درست كنند، از ايران مي‌روند.
او مي‌افزايد: در اين شرايط اين مردم هستند كه خسارت مي‌بينند چرا كه پرستار راهش را انتخاب مي‌كند يا مهاجرت مي‌كند يا به شغل‌هاي ديگر روي مي‌آورد يا حتي خانه‌نشين مي‌شود اما هر كدام از اين راه‌ها را به كار كردن در بيمارستان‌ها ترجيح مي‌دهد. در حال حاضر كمبود پرستار در بيمارستان‌ها چه دولتي و چه خصوصي كاملا مشهود است. دبيركل خانه پرستار با تاكيد بر اين مساله كه كمبود پرستار يا به كار گرفتن افراد غيرمتخصص در حوزه پرستاري بسيار خطرناك است و مي‌تواند جان بيماران را به خطر بيندازد اظهار مي‌دارد: يك جايي بايد اين بي‌توجهي‌ها خاتمه پيدا كند. متاسفانه نه خانه پرستار و نه معاونت پرستاري هيچ كدام به اين دليل كه از وزارت بهداشت و درمان بودجه دريافت مي‌كنند، نمي‌توانند براي احقاق حقوق پرستاران در مقابل وزارت بهداشت و درمان بايستند. نبود يك تشكل صنفي مستقل كه قدرت داشته باشد يكي از معضلات اين حوزه به شمار مي‌رود.