كدام كشورهاي جهان ساعت خود را تغيير مي‌دهند؟
صرفه‌جويي در روشنايي روز (دي‌اس‌تي) يا تغيير ساعت تابستاني، در ابتداي قرن گذشته، به عنوان يك استراتژي صرفه‌جويي در مصرف انرژي معرفي شد، اما امروزه بسياري درباره مفيد بودن چنين شيوه‌اي سوال مي‌كنند و در امريكا و اتحاديه اروپا بحث‌هاي جنجالي براي تغيير اين سيستم در جريان است.
صرفه‌جويي در روشنايي روز (دي‌اس‌تي) يا تغيير ساعت تابستاني، در ابتداي قرن گذشته، به عنوان يك استراتژي صرفه‌جويي در مصرف انرژي معرفي شد، اما امروزه بسياري درباره مفيد بودن چنين شيوه‌اي سوال مي‌كنند و در امريكا و اتحاديه اروپا بحث‌هاي جنجالي براي تغيير اين سيستم در جريان است.
در تغيير ساعت بحث‌برانگيز، ساعت هر سال در ابتداي بهار، يك ساعت به جلو كشيده مي‌رود و در اوايل پاييز، يك ساعت به عقب برگردانده مي‌شود. اين ايده در طول جنگ جهاني اول در آلمان معرفي شد تا يك ساعت بيشتر به روشنايي روز در هنگام عصر اضافه شود و سپس، در سراسر اروپا گسترش يافت. در طول جنگ جهاني دوم دوباره بازگشت و سپس تا بحران نفت در دهه ۱۹۷۰ كنار گذاشته شد و پس از آن، براي صرفه‌جويي در مصرف انرژي مجددا معرفي شد. از آن زمان، اروپا دو بار در سال، ساعت خود را تغيير مي‌دهد. صرفه‌جويي در روشنايي روز، شيوه‌اي است كه تحت آن، در طول ماه‌هاي تابستان، ساعت‌ها، يك ساعت به جلو كشيده مي‌شوند تا روشنايي روز تا عصر، طولاني‌تر باشد. با اين حال، بیشتر كشورهاي خارج از امريكاي شمالي و اروپا، از روش تغيير دو بار در سال ساعت پيروي نمي‌كنند. برخي از كشورها مانند مكزيك، ساعت تابستاني را حذف يا تا حد زيادي حذف كرده‌اند.
ساعت تابستاني در امريكاي شمالي، هميشه از دومين يكشنبه مارس شروع مي‌شود و در اولين يكشنبه نوامبر به پايان مي‌رسد. در آن هنگام، ساعت‌ها يك ساعت به عقب برمي‌گردند. ساعت تابستاني در انگليس و كشورهاي اتحاديه اروپا، از آخرين يكشنبه مارس شروع مي‌شود و در آخرين يكشنبه اكتبر به پايان مي‌رسد. بیشتر كشورهاي امريكاي شمالي و اروپا از جمله ايالات متحده، كانادا و كوبا از اين سيستم پيروي مي‌كنند. در ميان ايالت‌هاي امريكا، هاوايي و آريزونا، به استثناي منطقه «ناواهو نيشن» ساعت تابستاني را رعايت نمي‌كنند. قلمروهاي ايالات متحده در قاره امريكا شامل ساموآ، گوام، جزاير مارياناي شمالي، پورتوريكو و جزاير ويرجين نيز داراي زمان استاندارد دائمي هستند. در حالي كه ساعت تابستاني در سراسر ايالات متحده متداول است، ۱۸ ايالت قوانيني را تصويب كرده‌اند تا اگر كنگره اجازه بدهد، به شكل دائمي، از ساعت تابستاني استفاده كنند. اكثر كشورهاي ديگر، به ويژه كشورهاي نزديك به خط استوا، از اين سيستم تغيير ساعت پيروي نمي‌كنند. برخي ديگر از كشورهايي كه از ساعت تابستاني استفاده نمي‌كنند، شامل ارمنستان، جمهوري آذربايجان، بلاروس، گرجستان، ايسلند، روسيه و تركيه هستند. بر اساس گزارش رويترز، انگليس در روز ۲۹ اكتبر صرفه‌جويي در روز را انجام مي‌دهد و ساعت‌هاي خود را يك ساعت به عقب برمي‌گرداند. استراليا در اولين يكشنبه اكتبر، ساعت‌هاي خود را يك ساعت به جلو مي‌برد. با اين حال، بسياري از كشورهاي جهان چندين بار آن را پذيرفته و رد كرده‌اند. مصر پس از توقف تغيير ساعت در سال ۲۰۱۴، براي صرفه‌جويي در مصرف انرژي، ساعت تابستاني را در سال ۲۰۲۳ مجددا برقرار كرد.
سيستم تغيير ساعت، به‌طور كلي اختلاف برانگيز بوده است، به طوري كه طرفداران از ساعت اضافي به دست آمده تمجيد مي‌كنند و در مقابل، مخالفان به اختلال احتمالي در برنامه خواب اشاره مي‌كنند. تحقيقات نشان مي‌دهد كه اين عمل تاثير منفي بر اقتصاد و همچنين سلامت مردم دارد. اتحاديه اروپا در سال ۲۰۱۸، يك نظرسنجي از شهروندان ۲۸ كشور عضو آن زمان خود (قبل از خروج رسمي انگليس) برگزار كرد. حدود چهار ميليون نفر از لغو ساعت تابستاني حمايت كردند كه باعث شد اتحاديه اروپا پيشنهادي ارائه كند و پارلمان نيز در سال بعد از آن حمايت كند. با اين حال، اين پيشنهاد با مخالفت برخي از كشورهاي اتحاديه اروپا مواجه شد و از آن زمان، نتوانست پيشرفت كند. همچنين مطالعات متعدد در اروپا و امريكا نشان مي‌دهد كه تغيير ساعت تابستاني، تاثير بسيار اندكي بر حفظ انرژي دارد. در ايتاليا، انجمن پزشكي محيط زيستي محاسبه كرد كه حتي به تعويق انداختن تغيير ساعت از پايان اكتبر به پايان نوامبر، در قبوض سوخت اين كشور ۷۰ ميليون يورو صرفه‌جويي مي‌كند. طبق گزارش مركز تحقيقات پيو، فقط يك سوم از كشورهاي جهان هنوز اين عمل را رعايت مي‌كنند كه بيشتر آنها در اروپا هستند.