تشکل‌های بین‌المللی
سال‌ها پیش از پیشرفت در بحث ابزارهای ارتباطی مساله اطلاعات کامل به عنوان یک پیش شرط اساسی بازار رقابت کامل مورد بحث اقتصاددانان بود و با ایجاد ابزارهای ارتباطی و اطلاعاتی پیشرفته این پیش شرط دارای فضای جدیدی شد. در همین راستا تشکل‌های زیادی برای این موضوع ایجاد شد.
اتحادیه بین‌المللی مخابرات (ITU) در سال۱۸۶۵ تاسیس شد و۱۴۰سال از عمر آن می‌گذرد. این اتحادیه تشکیلاتی جهانی است که در حال حاضر دارای ۱۸۹عضو دولتی و۶۲۷عضو بخشی است و مسوولیت تدوین مقررات، استانداردسازی، هماهنگی و توسعه مخابرات بین‌المللی را به‌عهده دارد. از اختیارات عالیه این اتحادیه سازماندهی کنفرانس‌های تام‌الاختیار است. ساماندهی موضوعات و مسائل اداری مربوطه به‌وسیله دبیرخانه عمومی و دفاتر مربوطه انجام می‌گیرد و کنفرانس‌های جهانی مخابرات ضمن تعیین راهبردها تصمیمات مقتضی اتخاذ می‌کنند.
اتحادیه بین‌المللی مخابرات یا آی‌تی‌یو (ITU) یک سازمان بین‌المللی وابسته به سازمان ملل متحد است. این اتحادیه دومین اتحادیه قدیمی پس از کمیسیون راین است. این اتحادیه وظیفه قانون‌گذاری و مدیریت فضای فرکانسی، تدوین استانداردهای تبادل داده و اطلاعات و همچنین کمک به رشد و توسعه ارتباطات در سراسر جهان را بر عهده دارد. مقر این سازمان در ژنو سوییس است. در سال ۱۸۶۵ پس از اختراع تلگراف بیست کشور اروپایی نهادی را به عنوان اتحادیه بین‌المللی تلگراف تاسیس کردند که نخستین مقررات بین‌المللی ارتباطات راه دور (مخابرات) در آن به تصویب رسید. این اتحادیه پس از کنفرانسی جهانی در مادرید اسپانیا به اتحادیه بین‌المللی ارتباطات راه دور (مخابرات) یا همان ITU تغییر نام داد. پس از تاسیس سازمان ملل متحد، در سال ۱۹۴۵، آی‌تی‌یو به نهادی وابسته به این سازمان تبدیل شد. ITU از 3بخش تشکیل شده است:
بخش استانداردسازی مخابرات
بخش مخابرات رادیویی
بخش توسعه مخابرات
شرکت مخابرات ایران ازنیمه دوم سال۲۰۰۰ به عنوان عضوبخشی (Sector Member) به عضویت اتحادیه بین‌المللی مخابرات پذیرفته شده است. اعضاء بخشی مانند اعضای دولتی حق رای ندارند ولی می‌توانند از مدارک,کارگاه‌های آموزشی,جلسات گروه‌های مطالعاتی و... استفاده کرده ودرتدوین استانداردها و فعالیت‌های مطالعاتی مشارکت کنند. یکی از نقش‌های کلیدی این اتحادیه تضمین اتصال متقابل سریع و آسان میان شبکه‌ها در نقاط مختلف جهان است که درواقع عامل اصلی در رشد شبکه‌های ارتباطی دوربرد به‌شمار می‌آید.اهداف. در اساسنامه این اتحادیه (مصوب 1992 در ژنو) اهداف آن چنین توصیف شده است:
برقراری و توسعه همکاری‌های بین‌المللی میان تمامی اعضای اتحادیه به‌منظور بهبود و استفاده درست از امکانات ارتباط دوربرد؛
ارتقای فنی و ارائه کمک به کشورهای در حال توسعه در زمینه ارتباطات دوربرد و نیز فراهم‌آوری اطلاعات و منابع مالی مورد نیاز برای اجرای آنها؛
توسعه امکانات فنی، افزایش بهره‌وری خدمات ارتباطات دوربرد و استفاده‌پذیر کردن آنها تا حد ممکن برای عموم مردم؛
گسترش مزایای استفاده از فناوری‌های نوین ارتباط دوربرد در تمامی نقاط دنیا؛
ارتقای سطح استفاده از خدمات ارتباط دوربرد با هدف تسهیل روابط سالم؛
ایجاد هماهنگی میان فعالیت‌های اعضای اتحادیه ؛
کمک به انتخاب رویکردی روشن‌تر در مباحث ارتباط دوربرد در اقتصاد و جامعه اطلاعاتی جهانی، از طریق همکاری با دیگر سازمان‌های دولتی بین‌المللی و منطقه‌یی و نیز سازمان‌های غیردولتی که در زمینه ارتباطات دوربرد فعالیت می‌کنند.اما این نهاد تنها برای بحث اطلاعات کفایت نمی‌کرد. این اتحادیه باعث ایجاد اجلاس جهانی سران درباره جامعه اطلاعاتی است. اجلاس جهانی سران درباره جامعه اطلاعاتی (انگلیسی: World Summit on the Information Society) با پشتیبانی سازمان ملل متحد در خصوص فناوری اطلاعات و ارتباطات و جامعه اطلاعاتی در سال‌های ۲۰۰۳ در ژنو و ۲۰۰۵ در تونس برگزار شد. پس از این تاریخ هر سال در ماه مه نشستی با میزبانی اتحادیه بین‌المللی مخابرات و همکاری برخی دیگر از سازمان‌های بین‌المللی برای پیگیری مصوبات آن دو اجلاس برگزار می‌شود.
مجمع راهبری اینترنت (IGF) یکی از مهم‌ترین نتایج اجلاس جهانی سران درباره جامعه‌اطلاعاتی بود که از ۱۶ تا ۱۸ نوامبر ۲۰۰۵ در تونس برگزار شد.
نقش این مجمع (Internet Governance Forum) در پاراگراف‌های ۷۲ تا ۷۹ از دستور جلسه تونس برای جامعه اطلاعاتی آمده است. هدف اصلی مجمع راهبری اینترنت بحث بر سر مسائل مرتبط با حاکمیت اینترنت و ارائه توصیه برای جامعه جهانی در این زمینه است. از اهداف این مجمع می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
الف - بحث بر سر سیاست‌های عمومی مرتبط با عناصر اصلی حاکمیت اینترنت برای تداوم، امنیت، ثبات و گسترش اینترنت؛
ب - تسهیل مباحثه بین سازمان‌هایی که درگیر با سیاست‌های عمومی بین‌المللی درخصوص اینترنت و مباحث مرتبط با آن هستند و همچنین مسائلی که هیچ سازمان خاصی وظیفه انجام آن را بر عهده ندارد؛
پ - ارتباط با سازمان‌های دولتی و سایر موسسات در خصوص قلمرو اجرایی‌شان؛
ت - تسهیل مبادله اطلاعات و استفاده کامل از تخصص علمی، آکادمیک و فنی کشورها؛
ث - سفارش به تمامی کشورها برای ارائه راهکارها و ابزاری برای شتاب بخشیدن به قابلیت دسترسی و امکان استفاده از اینترنت در کشورهای در حال توسعه؛
ج - تقویـت به‌کارگیری فعالان در ساز و کار فعلی یا آینده حاکمیت اینترنت به‌ویژه کسانی که در کشورهای در حال توسعه هستند؛
چ - تشخیص مباحث جدید و جلب توجه سایر سازمان‌ها و حتی مردم و در صورت لزوم ارائه توصیه‌های لازم؛
ح - مشارکت در ایجاد ظرفیت برای حاکمیت اینترنت در کشورهای در حال توسعه؛
خ - ارزیابی و پیشبرد مستمر اصول WSIS در فرآیند حاکمیـت اینترنت؛
د - بحث درخصوص منابع حیاتی اینترنت در میان موضوعات مختلف؛
ذ - کمک به یافتن راه‌حل‌هایی درباره مسائل ناشی از استفاده درست و نادرست از اینترنت؛
ر - انتشار فعالیت‌های انجام گرفته.
