راهروهای تنگ و تاریک ذهن برخی از خبرنگاران
یکی از حاشیه‌های نشست روز گذشته حیاط دولت، درگیری فیزیکی خبرنگار صدا و سیما با خبرنگار «تعادل» بود که بازتاب وسیعی در شبکه‌های اجتماعی، خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری پیدا کرد؛ ماجرایی که از یک پرسش ساده خبرنگار «تعادل» از زنگنه درباره مذاکره با رییس سازمان صدا و سیما برای انعکاس منصفانه دستاوردهای اقتصادی دولت آغاز شد و در ادامه به اعتراض این خبرنگار صدا و سیما، پرخاش و نهایتا درگیری فیزیکی و پشت پا زدن کشیده شد. این در حالی است که صدا و سیما طی 4 سال گذشته با استفاده از تمام ابزارهای رسانه‌یی‌اش دستاوردهای دولت یازدهم را در بخش‌های مختلف زیر سئوال برده و از هر فرصتی برای نواختن دولت منتخب و کابینه‌اش استفاده می‌کند، ظرفیت‌های خبرنگاران این رسانه در زمان طرح یک انتقاد معمولی از رییس سازمان صدا و سیما نکات آموزنده‌یی را در خود نهفته دارد که بد نیست از منظر تحلیلی به آنها پرداخته شود.
1- احترام به حیثیت افراد از ابتدایی‌ترین اصول اخلاقی است که خبرنگاران باید مورد توجه قرار دهند. در اکثر مانیفست‌هایی که در مورد این حرفه منتشر می‌شود به این نکته اشاره شده که خبرنگاران در مواجهه با همکاران، چهره‌های رسانه‌ای، سوژه‌های خبری و... باید یک رفتار حرفه‌ای، صریح، صبورانه و تخصصی داشته باشند. این در حالی است که صدا و سیما با وجود بهره مندی از بودجه‌های هنگفت دولتی، هنوز نتوانسته اصول ابتدایی فعالیت‌های رسانه‌یی را در تار و پود ذهنی خبرنگاران خود تصویر‌سازی کند. رفتار روز گذشته خبرنگار رسانه ملی با خبرنگار حوزه دولت روزنامه تعادل اوج این تحرکات غیر حرفه‌یی را پیش روی نمایندگان رسانه‌های گروهی و دولتمردان گشود. خبرنگار تعادل درست یا نادرست پرسشی انتقادی را درباره رییس سازمان صدا و سیما از وزیر نفت کابینه مطرح می‌کند، وزیر مربوطه در حال پاسخگویی به این پرسش است که ناگهان خبرنگار صدا و سیما شخصا به ماجرا ورود می‌کند و در جلوی دوربین‌های عکاسان و رسانه‌های تصویری اعتراض‌های توهین آمیزی را متوجه خبرنگار می‌کند و بعد از پایان گفت‌وگو به قصد درگیری فیزیکی سراغ خبرنگاری که پرسش را مطرح کرده می‌رود و به او
پشت پا می‌اندازد.
2- مدت‌هاست که خبرنگاران رسانه‌های مختلف از رویکرد خبرنگاران رسانه ملی در جلسات مختلف شکایت می‌کنند. این نوع شکایات به دلیل امکانات خارج از محدوده‌یی است که در جلسات مختلف برای خبرنگاران این رسانه در برابر سایر خبرنگارها قائل می‌شوند. در هر جلسه خبری معمولا بهترین زمان، بهترین جایگاه و بیشترین پرسش‌ها اختصاص به خبرنگاران رسانه ملی دارد. حداقل توقعی که در برابر این امکانات انحصاری از خبرنگاران و مدیران این رسانه می‌رود این است که یک رفتار حرفه‌یی و اخلاقی را از خود بروز دهند که نمونه‌های متعددی وجود دارد که خبرنگاران این رسانه نه تنها به اصول حرفه‌یی پایبند نیستند، بلکه در مواقعی دقیقا در نقطه مقابل اصول اخلاقی عمل می‌کنند.
3- واقعیت آن است که وقتی می‌گوییم رسانه ملی یعنی مجموعه‌یی که قاعدتا باید نماد فرهنگ و تمدن یک ملت ریشه‌دار باشد. هر حرکت و برخورد این رسانه بر اساس شاخص‌های رویکردی که صدا و سیما طی سال‌های اخیر در مواجهه با دولت منتخب ملت و اساسا فضای خبری در پیش گرفته نشان می‌دهد که این رسانه هنوز برای رسیدن به دروازه‌های حرفه‌یی و تخصصی راه درازی را در پیش دارد و با وجود بودجه‌های هنگفتی که برای این رسانه در نظر گرفته می‌شود، خروجی و برون‌داد آن فرسنگ‌ها فاصله با اهداف اصلی‌اش دارد. تخریب‌های گسترده صدا و سیما علیه دستاوردهای دولتی که منتخب ملت محسوب می‌شود بارها صدای وزرای کابینه را به آسمان رسانده است. اینکه خبرنگاران این رسانه طاقت شنیدن یک انتقاد ساده را نیز ندارند، نشان می‌دهد که این رسانه هنوز تا رسیدن به کرانه‌های یک رسانه حرفه‌یی راه درازی در پیش دارد. راه درازی که متاسفانه بخش قابل توجهی از مطالبات مردم را نیز با خود می‌برد.
