سرانجام بیمه خبرنگاران
محسن شمشیری رسانه‌ها و کارگاه‌های مختلف با کدهای بیمه‌یی متفاوت و تفاوت در مراکز و ناحیه بیمه تامین اجتماعی که سوابق خبرنگاران در آنها موجود و لیست بیمه به آنها ارایه می‌شود، باعث شده که عملا پیگیری سوابق و جمع‌بندی آنها نیز با مشکل مواجه باشد.
در نتیجه از فعالیت مستمر 20ساله یک روزنامه‌نگار شاید به زحمت 5 تا 10سال با سوابق بیمه‌یی همراه باشد.
اگرچه در دولت اصلاحات، تلاش شایسته‌یی برای تحت پوشش قرار دادن تعداد قابل توجهی از خبرنگاران از طریق وزارت ارشاد و صندوق نویسندگان صورت گرفت و این اقدام در هشت سال دولت احمدی‌نژاد نیز خوشبختانه ادامه یافت اما با تعجب بسیار در دولت آقای روحانی که انتظار تدبیر در امور را داریم، اعلام شده که بیمه خبرنگاران نباید از صندوق نویسندگان و وزارت ارشاد ارسال شود و کارفرما و کارگاه یعنی رسانه باید بیمه را رد کند.
اگر تصور می‌شود که کارفرما چون سود و درآمد دارد باید بیمه خبرنگار را بپردازد، چرا از طریق راهکارهای دیگر مثلا عوارض بیمه این مبلغ را به صندوق نویسندگان منتقل نمی‌کنید تا پول در آنجا جمع شود و صرف بیمه
خبرنگاران شود؟
اگر پذیرفته‌ایم که یک خبرنگار در یک کشور درحال توسعه مانند ایران در طول عمر خود بیش از 50 نشریه و رسانه را می‌بیند، چرا ریسک ارسال لیست بیمه را از طریق ارسال از صندوق نویسندگان کاهش نمی‌دهید؟ همچنین اگر وظیفه وزارت ارشاد و صندوق نویسندگان رسیدگی به امور نویسندگان و روزنامه‌نگاران تعریف شده باید پذیرفت که بسیاری از اندیشمندان و نویسندگان و روزنامه‌نگاران کشور، اصولا در کارگاه یا رسانه‌یی با پرکردن ساعت کار و دریافت حقوق کار خود را انجام نمی‌دهند و بسیاری از روزنامه‌نگاران نیز به‌طور مستمر درحال نقل و انتقال از این رسانه به آن رسانه هستند و اصولا حوزه اندیشه و فکر و اطلاع‌رسانی، حوزه‌یی نیست که یک نفر را مجبور کنیم که در یک رسانه باقی بماند و چند سال برای یک رسانه کار کند تا سوابق بیمه‌یی او تکمیل شود.
روزنامه‌نگار هر لحظه ممکن است به دلایل مختلف و ارادی یا تحت تاثیر مشکلات محیط کار مجبور به ترک محل کار و انتقال به جای دیگری باشد. بنابراین، این طرح که ارسال لیست بیمه از کارگاه و توسط کارفرما باید انجام شود دوباره همان مشکلات قبلی را تکرار خواهد کرد و حق و حقوق بسیاری از اهالی رسانه و نویسندگان و تحلیلگران ضایع خواهد شد.
