در صادرات از یک دلار هم نگذرید
آمار صادرات بهعراق، هر سال دریغ از سال قبل است ولی بهحدی تراز تجاری ایران و عراق به نفع کشورمان مثبت شده است که صدای هیچکس در نمیآید. سال 91 زمانی که اوج فشار تحریمها بر ایران بود شوکهای مختلف اقتصادی و نااطمینانی تورمی نفس تولید را گرفته بود صادرات ایران بهعراق بیش از 6میلیارد و 337میلیون دلار بود. سال پیش این صادرات به پنج میلیارد و 950میلیون دلار رسید. امسال هر چقدر میگذرد حجم صادرات بهعراق کمتر میشود. در مرداد ماه تنها 369میلیون دلار به این کشور صادرات انجام دادیم که اگر صادرات مرداد برای 12ماه تکرار شود حجم صادرات تنها چهارمیلیارد و 428میلیون دلار میشود. بازار بهانه هم بسیار داغ است. امروز همه حرف از داعش میزنند و کسی نمیگوید که بهخاطر داعش بسیاری از فعالان اقتصادی از عراق خارج شدهاند و یک بازار مصرفی بکر در اختیار ایران قرار گرفته است. در واقع دولت با آمارهای کلان دلخوش است و این نکته که حجم کل صادرات در حال افزایش است را برای بهبود کل شرایط کافی میداند. اما مساله این است که بازار عراق یکی از معدود بازارهای بزرگی بود که از ایران نه میعانات گازی و پتروشیمی و مواد معدنی بلکه کالاهای تمامشده خریداری میکرد. در شرایطی که صادرات غیرنفتی واقعی ایران روندی منفی بهخود گرفته است و پاشنههای آشیلی مانند مشکلات حمل ونقل ریلی و دریایی توان دستیابی بهبازارهای بزرگ اما دور دست را از ایران گرفته است، لااقل باید این توان را داشته باشیم که کالاهای تولیدی نهایی خود را بههمسایههایی بفروشیم که نه در اقتصاد و نه در تولید مزیتی رقابتی نسبت به ایران ندارند. در تجارت هر ریال اهمیت دارد. نمیتوان بهخاطر اینکه سودهای بزرگی در محلی دیگر نصیب ایران میشود از سودهای کوچک دیگر چشم پوشید و نگاه کنیم که بازارهای سنتی ایران در حال از دست رفتن است.
