شام آخر هستهای با طعم ایرانی
گروه ایران اردشیر پشنگ
آخرین قطعههای پازل بزرگ و پیچیده توافق هستهیی هم به نظر میرسد با همکاری ظریف و کری در حال قرار گرفتن در مکان خود و به عبارتی دیگر تکمیل شدن است دو نفری که در میان6 وزیر و مسوول سیاست خارجی دیگر درگیر در این پرونده پر کشوقوس، کلیدیترین نقش را داشته و با انجام دیدارهای متعدد، ممتد و طولانی یک رکورد قابل توجه در دیپلماسی مدرن در نظام بینالملل را از خود به جای گذاشتهاند. هرچند روز پنجشنبه که همگان خوشبینانه چشم انتظار رویت دود سفید توافق بر فراز هتل کوبورگ بودند اما این دو نفر را از هم «دورشده» مشاهده کردند و حتی طرف امریکایی از احتمال خروج از مذاکرات خبر داد؛ وضعیتی که قیمتهای جهانی نفت را هم تحتالشعاع خود قرار داد؛ اما به فاصله کمتر از 2روز یکبار دیگر خبرنگاران حاضر در اطراف این هتل شاهد رویت خندهها و شنیدن اظهارات خوشبینانه ظریف و کری در قالب «دیپلماسی بالکنی» هستند. 2فردی که میتوان میان نزدیکی بین آنها و رسیدن به توافق ارتباط وثیق و مستقیمتری ترسیم کرد و در اصل رهبران اصلی پیشبرنده مذاکرات طی 2 سال اخیر بوده و هستند.
در همین زمینه جان کری در گفتوگویی کوتاه هرچند گفته است که هنوز مباحثی برای حل شدن باقی است اما تلویحا هم اشاره کرده که بخش عمده مشکلاتی که روز پنجشنبه بین طرفین روی داد، حل شده است. کری همچنین در توئیترش بدون ذکر دقیق مسائل باقیمانده نوشته است دشواریهایی همچنان باقی است که به نظر میرسد مرتبط با نحوه برداشته شدن تحریمهای نظامی -موشکی ایران باشد اما با این حال وی در نخستین فرصت تنفسش به یکی از مراکز معروف خرید در وین رفت و طبق گفته خبرنگاران برای همسرش هدایایی خریده تا به نوعی دست به دلجویی برای دستکم 20 روز غیبت و دور از خانه بودن بزند در همین فضا بیشتر خبرنگاران حاضر در وین نیز در صفحات اجتماعی شان نوشتهاند بلیتهای بازگشت خود را برای دوشنبه رزرو کردهاند.
محمدجواد ظریف نیز که این روزها عمدتا یکی از بالکنهای هتل کوبورگ را برای ردوبدل کردن اخبار کوتاه از مذاکرات مورد استفاده قرار میدهد در یکی از آخرین گفتههایش با خنده گفته که امیدواریم دیگر دوشنبه در وین نباشیم، صحبتهای اشتاین مایر و سرگئی لاوروف نیز حدودا موید همین است و با توجه به این امر که قرار است از عصر امروز همه وزرای خارجه یکبار دیگر در وین و هتل کوبورگ جمع شوند باید گفت که به احتمال بسیار امشب (و با احتمالی کمتر فرداشب)، شاهد سرو شام آخر مذاکرات هستهیی خواهیم بود تا به نوعی با اعلام توافق محتمل شاهد آغازی بر پایان یک پرونده طولانی و بغرنج بینالمللی پس از 12سال باشیم. پروندهیی که حل دیپلماتیک آن یک پیروزی بزرگ برای همه طرفین درگیر در آن به شمار خواهد رفت.
