راهکارهای آشتی محیط‌زیست و معادن

ایران از یک سو سرشار از منابع طبیعی و زیست بوم‌های منحصر به‌فرد برای سکونت و گردشگری است و از سوی دیگر، منابع غنی معدنی در سرتاسر این کشور گسترده شده است. طی نیم قرن گذشته کشور هیچ استراتژی مناسبی را برای توسعه صنعتی به‌عنوان یک سند بالادستی در اختیار نداشته و سرمایه‌گذاری‌های مختلف در زمینه‌های متفاوت در مناطق مختلف شهری آلودگی هوا، آب و زمین را در پی داشته است. اکنون کشور در مسیر توسعه اقتصادی قرار دارد و برای رهایی از وابستگی به چاه‌های نفت و اقتصاد تک محصولی، باید صنایع جدیدی را توسعه کمی و کیفی دهد، اما محیط‌زیست و منابع طبیعی به‌جهت آسیب‌های فراوان و بحران‌های چشمگیر که دامن کشور را گرفته‌اند سخت‌گیرانه فرصت بهره‌برداری و احداث می‌دهد و شاید این سخت‌گیری‌ها ضرورت هم داشته باشد. براساس بررسی کارشناسان، کل سطح عملیات معدنکاری در ایران کمتر از 7000هکتار است. اگر فرض کنیم کل این عملیات در تضاد با محیط زیست و منابع طبیعی باشد این خسارت در برابر خسارتی که از آتش سوزی در جنگل‌های گلستان و نه کل کشور طی چند سال گذشته رخ داده است، بسیار ناچیز به‌نظر می‌رسد. سازمان‌های محیط زیست و منابع طبیعی با وزارت صنعت و معدن تحت پوشش آن با وجود جلسات فراوان و وجود قانون همچنان تعامل مناسبی با یکدیگر ندارند و از این رو راهکارهای آشتی این دو بخش را در گفت‌وگو با کارشناسان جویا شده‌ایم.

مشاهده صفحات روزنامه