2 ایرانی در مسابقه طراحی شهر در مریخ
معمار برگزیده ایرانی در مسابقه طراحی شهر در مریخ گفت: این مسابقه نخستین مسابقه جهانی بود که در آن مقام آوردیم. اسم این مسابقه «مارس سیتی دیزاین» است؛ یعنی «طراحی شهر در مریخ». سال گذشته نخستین سال برگزاری این مسابقه بود و انوشه انصاری هم در میان داوران آن بود. داوران این مسابقه کسانی هستند که در فعالیت‌ها و پژوهش‌های فضایی فعالیت می‌کنند.
اسلامی در خصوص فراخوان این مسابقه توضیح داد و گفت: ایده‌های قابل ارائه در این مسابقه، ایده‌هایی هستند که مریخ را قابل سکونت می‌کنند. این قابل‌سکونت کردن در ابعاد مختلفی صورت می‌گیرد: مثلا تولید مزارع کشت گیاه، تولید مواد غذایی، ماشین‌آلات، ساختمان‌سازی، ایده‌های مربوط به تغییر آب و هوای مریخ و... بخش‌های مختلف این مسابقه درباره هر چیزی است که انسان نیاز دارد تا در جایی خارج از زمین سکونت کند و فضای زیستش را توسعه دهد. فراخوان سال گذشته در زمینه «ساخت یک شهر در مریخ» بود. فراخوان امسال هم در زمینه «روباتیک و حمل‌ونقل» بود. برندگان این رقابت از کشورهای امریکا، فرانسه، ترکیه، استرالیا و چند کشور دیگر بودند.
رضا اسلامی درباره پروژه سال گذشته‌اش که در فهرست برگزیده‌های مسابقه قرار داشت نیز گفت: سال گذشته ایده ما، ساخت و ساز سرپناه در مریخ بود؛ به‌طوری که نیازی به حضور انسان نداشته باشد و این کار با سرعت بالایی صورت گیرد.
او ادامه داد: از ابتدا صحبت ما بر سر این بود که چون خود ما جنگ را در ایران تجربه کرده‌ایم و آثار خانمان‌سوز آن را درک کرده‌ایم، در همین راستا بر آن شدیم همان روندی که در جهت تخریب به کار می‌رود، در جهت مقاصد صلح‌آمیز استفاده کنیم و با همان روش «بسازیم» به جای آنکه «تخریب کنیم». این نقطه عطف کار ما بود. این ایده نوآورانه‌یی بود که مورد توجه قرار گرفت؛ با توجه به اینکه در جهت هدف‌های مسابقه بود و نیازهای کلی ساخت پایگاه در مریخ را برآورده می‌کرد.
ما سالانه شاهد این هستیم که بلایای طبیعی انسان‌های زیادی را بی‌سرپناه می‌کند. حتی ممکن است برف و بوران زمستانی باشد، ولی عده‌یی جایی را نداشته باشند که در مقابل سرما از خود محافظت کنند. ما با همین روش، برای کسانی که در جنگ و بلایای طبیعی، به‌طور غافلگیرانه‌یی بی‌پناه می‌شوند و زندگی خود و عزیزان‌شان را در خطر می‌بینند، می‌توانیم با همان سرعت برای‌شان سرپناه ایجاد کنیم. حتی اگر جایی صعب‌العبور باشد و نتوانیم ماشین‌آلات را با خود به آنجا ببریم، قادر هستیم محصول نهایی را در قالب بسته‌هایی با پرتاب در آن نقاط خلق کنیم.
اسلامی در تشریح پروژه امسال خود که در فهرست فینالیست‌ها قرار دارد نیز گفت: پروژه امسال، ماشینی است که برای دو مقصود استفاده می‌شود: اکتشاف و ساختوساز. در قسمت اکتشاف به این صورت عمل می‌کند: یک وسیله‌یی است که ادوات مختلف را بنا بر ماموریت‌های مختلفی که دارد، (ماموریت نجات انسان، ماموریت اکتشاف و...) به صورت مدولار، یا به آن اضافه، یا از آن کم می‌شود. چهار کواد‌کوپتر به این وسیله وصل است که می‌توانند با کنترل کردن از داخل ماشین، مساحت‌های وسیع‌تری را اکتشاف کنند و حتی می‌توان جاهایی که با ماشین نمی‌شود رفت را با آن کنترل کرد. وی ادامه داد: در بخش ساختوساز، ماشین جدایی وجود دارد که برای ساختوساز به کار می‌رود. یک پوسته اوریگامی از داخل آن بیرون می‌آید و آن پوسته اوریگامی کل سطح ماشین را می‌گیرد. سپس بازوهای این ماشین شروع می‌کند به جمع کردن خاک مریخ توسط مخزنی که دارد. خاک مریخ وارد مخزن می‌شود و با یک‌سری مواد رزین، ترکیب می‌شود. این مواد رزین از روی سطح پوسته اوریگامی مثل قالب ریخته می‌شود و بعد شروع به سرد شدن می‌کند. بعد از اینکه سخت شد، آن قالب اوریگامی جمع و سپس باز می‌شود.
