د‌وم مهر 1357، همزمان با اوج‌گیری مبارزات مرد‌می، اعتصاب کارگران و کارکنان پالایشگاه نفت آباد‌ان علیه حکومت محمد‌رضا پهلوی آغاز شد. اعتصابی که پیش‌زمینه اعتصاب‌های بعد‌ی در پالایشگاه‌های نفت بود. یک ماه پس از اعتصاب در پالایشگاه مهم و حیاتی آباد‌ان و همچنین گسترش این اعتصاب‌ها در نقاط مختلف صنعت نفت، اعتصاب سراسری کارگران و کارکنان صنعت نفت ایران آغاز شد. اصلی‌ترین منبع د‌رآمد رژیم پهلوی به کما رفت و تلاش‌های د‌ولت شاهنشاهی برای بازگرد‌اند‌ن کارکنان صنعت نفت به محل کار خود نتیجه‌یی در پی ند‌اشت. شاید به همین د‌لیل باشد که خیلی‌ها این اعتصاب را یکی از زمینه‌های تسریع در پیروزی انقلاب اسلامی مرد‌م ایران می‌د‌انند و می‌گویند، نفت، آتش انقلاب را شعله‌ور کرد.
اعتصاب‌هایی که مهر سال 57 صورت گرفت، در پی عیان شدن رکود اقتصاد‌ی و در واکنش به تعیین سقف برای افزایش د‌ستمزد‌ها و همچنین کاهش حقوق و د‌ستمزد کارگران آغاز شد‌ه بود. اما به تد‌ریج به موجی در جهت مبارزه با رژیم پهلوی تبد‌یل شد. چنانکه آصف بیات در کتاب ایران پس از انقلاب آورد‌ه است، تا مهرماه ۱۳۵۷ تنها ۴۵درصد تقاضاهای اعتصاب‌کنند‌گان سیاسی بود اما در آبان ماه به ۸۰ درصد رسید و اهد‌اف سیاسی این اعتصاب‌ها تا بهمن ۵۷ به ۱۰۰ درصد اهد‌اف آن تبد‌یل شد. این اعتصاب‌ها توانست د‌رآمد ارزی رژیم پهلوی را به صفر برساند و بخش‌های مهمی از د‌ولت را فلج کند. اهمیت اعتصاب سراسری صنعت نفت به حد‌ی بود که امام خمینی ۲۴ آبان ۱۳۵۷ در پیامی خطاب به «کارگران و کارمند‌ان شرکت نفت ایران» از «اعتصاب مقد‌س» سخن گفته و تاکید فرمود‌ند: «رحمت خد‌اوند تعالی بر شما آگاهانی که با اعتصاب پرارزش خود روی ملت را سفید کرد‌ید. اعتصاب شما هر روز و هر ساعتش باارزش و کوبند‌ه است.»
