مسکو در پی تغییر فرمول سهمیه در توافق نفتی
گروه انرژی|
فاصله زیادی تا روز پنجشنبه 30نوامبر و برگزاری نشست 173ام سازمان کشورهای صادرکننده نفت در وین وجود ندارد. چیزی که مسلم به نظر میرسد این است که خروجی این نشست چند ساعته، اعلام تمدید توافق کاهش تولید خواهد بود. اما زمان تمدید و نحوه تعیین سهمیهها موضوعی است که احتمالا در چند روز مانده به برگزاری این نشست در مورد آن زیاد خواهیم شنید.
دیروز «تعادل» به نقل از بلومبرگ نوشت که عربستان سعودی و روسیه در رابطه با اینکه در نشست آتی اوپک، تمدید توافق تا پایان سال 2018 را اعلام کنند، اختلافنظر دارند. سعودیها تمایل دارند که این اتفاق بیفتد اما روسها ترجیح میدهند تمدید توافق در مارس 2018 و در آستانه انتخابات ریاستجمهوری این کشور اعلام شود. از اینرو احتمالا توافقی بینابین به دست خواهد آمد و تمدید چندماهه توافق (نه تا پایان سال) اعلام خواهد شد. به نظر میرسد، نمایندگان عربستان سعودی و روسیه سخت مشغول مذاکره در رابطه با مساله زمان تمدید توافق و دیگر جزئیات هستند. روز گذشته خبرگزاری بلومبرگ به نقل از چند منبع آگاه که خواهان فاش نشدن نامشان بودند، نوشت که روسیه و عربستان سعودی پس از چند روز مذاکره بر سر چارچوب و رئوس کلی تمدید طرح کاهش تولید تا پایان سال 2018 به توافق رسیدهاند. اگرچه طرفین در حال چکشکاری جزئیات این توافق هستند. مسکو و ریاض به این نتیجه دست پیدا کردهاند که در نشست 30نوامبر، آنها باید یک بازه زمانی اضافی برای تمدید توافق را اعلام کنند.
گویا مساله زمان، تنها اختلاف نظر مسکو با اوپکیها نبوده است. روسها خواهان این هستند که زبان توافق نیز تغییر پیدا کند. به عبارت دیگر خواسته کرملین این است که توافق جدید، حجم کاهش تولید هریک از کشورها را به وضعیت تعادل بازار مرتبط کند. بدین معنی که اگر مازاد عرضه در بازار بالا بود سقف تولید بیشتری برای کشورها در نظر گرفته شود و برعکس. این قسمت از تغییرات هنوز نهایی نشده است و مسکو و ریاض هنوز بر سر آن به توافق نرسیدهاند.
طرفین در حال بررسی فرمولهای مختلفی هستند که خواستههای روسیه در آن گنجانده شود. به نظر میرسد، خواستههای مسکو شامل مرتبط کردن کاهش تولید به وضعیت تعادل عرضه و تقاضا در بازار جهانی نفت یا سطح ذخایر سوخت در کشورهای صنعتی است. به عبارتی روسیه خواهان این است که سهمیههای تعیین شده برای کشورهای حاضر در توافق از حالت استاتیک به دینامیک تغییر پیدا کند.
گزینه دیگر مورد بحث این موضوع است که به صورت واضح اعلام شود، توافقی که در نشست 30نوامبر اعلام خواهد شد در اوایل سال 2018 مورد بازبینی مجدد قرار بگیرد و حتی امکان برگزاری یک نشست دیگر در این رابطه نیز مدنظر گرفته شود.
البته اوپک و روسیه به هر توافقی دست پیدا کنند، امکان بازبینی آن در میانههای سال 2018 وجود خواهد داشت، چرا که در آن تاریخ اوپکیها یک نشست عادی در سطح وزرا به روال معمول خواهند داشت.
آنچه مشخص است، این است که روسیه به عنوان کشوری که حتی عضو اوپک هم نیست، در حال حاضر بیشترین تاثیر را بر این کارتل نفتی دارد و اعضای اوپک برای نگهداشتن این تولیدکننده بزرگ نفت حاضرند روزها و هفتهها به گفتوگو بنشینند. روز جمعه الکساندر نواک وزیر انرژی روسیه در اظهارنظری اعلام کرد که هدف اصلی توافق یعنی ایجاد تعادل مجدد در بازار هنوز برقرار نشده است و بنابراین همه کشورها مایل به تمدید توافق هستند تا به اهداف نهایی دست پیدا کنند. به گفته نواک، روسیه نیز از این پیشنهادات حمایت میکند. به گزارش «تعادل» و به نقل از بلومبرگ، وزیر انرژی روسیه که با تلویزیون آربیسی گفتوگو میکرد، بیان داشت: «در حال حاضر گزینههای مختلفی مدنظر هستند و ما در نشست 30نوامبر در رابطه با جزئیات آن بحث خواهیم کرد.» بنابراین به نظر میرسد که نشست بعدی اوپک برخلاف آخرین نشست این سازمان آنچنان بیرمق و معلومالحال نخواهد بود و طرفهای مختلف توافق از جمله روسیه، عربستانسعودی، ایران، عراق، امارات، ونزوئلا و دیگر کشورهای تاثیرگذار باید مذاکرات جدی در رابطه با بندهای جدید توافق با یکدیگر داشته باشند.
پای سران به میان آمد
شاهد مثال جدی بودن نشست چند روز آینده اوپک این است که اینبار نیز همچون توافق سال گذشته، مذاکرات به بالاترین سطوح سیاسی کشورها رسیده است. تماس تلفنی سال گذشته پوتین و روحانی که گره تعیین سهمیه 3میلیون و 800هزار بشکهیی ایران را گشود هنوز از خاطر نرفته است. اینبار نیز مقامات سیاسی در کنار تیمهای کارشناسی و فنی مشغول مذاکره هستند. آخرین نمونه آن، گفتوگوی تلفنی رییسجمهور روسیه و پادشاه عربستان سعودی است. روز سهشنبه ولادیمیر پوتین و ملک سلمان بن عبدالعزیز در تماسی که محوریت اصلی آن سوریه و بشار اسد بود، در رابطه با بازار انرژی نیز به گفتوگو نشستند. براساس بیانیهیی که کرملین در این باره صادر کرده است، طرفین بر اهمیت همگرایی بیشتر روسیه و عربستان سعودی در بازار جهانی هیدروکربن تاکید کردند. هرچند در بیانیه دفتر ریاستجمهوری روسیه اشارهیی به گفتوگوی پوتین و بنعبدالعزیز در رابطه با اوپک نشده است، اما وقوع چنین اتفاقی دور از ذهن نیست.
واکنش بازار به اتفاقات
داغتر شدن تنور اخبار و شایعات در رابطه با نشست اوپک، روند قیمت نفت در بازارهای جهانی را نیز مجددا صعودی کرد. قیمت نفت برنت دریای شمال در روز جمعه که آخرین روز معاملاتی بازار بود، حدود 31سنت در هر بشکه افزایش یافت و به سطح 63دلار و 86سنت رسید. نکته قابل توجه این است که در این شرایط، صندوقهای پوشش ریسک دستپاچه نشدهاند و با طیب خاطر در حال مواجهه با وقایع هستند. آنها برای دومین هفته متوالی با مقاومت در برابر نوسانات اوپکی بازار، موقعیت صعودی خود در بازارهای جهانی را کاهش دادهاند. به گزارش «تعادل» و به نقل از بلومبرگ، تامار اسنر تحلیلگر انرژی در نزدک معتقد است: «تا همین جا نیز افزایش قیمت قابل توجهی در بازارها به وجود آمده است. بنابراین حتی اگر اوپکیها دقیقا به همان چیزی که میگویند عمل کنند، باز هم بازار به شوک و نگرانی بیشتر نیاز دارد (تا قیمتها از این سطح بالاتر بروند) .»
فعالان بازار در حال درس گرفتن از نشست ماه مه اوپک هستند. در هفتههای منتهی به آن نشست، قیمت قراردادهای آتی براساس این گمان که اوپکیها توافق را تمدید خواهند کرد به میزان 10درصد افزایش پیدا کرد. اما بعد از اینکه اوپک تنها مدت زمان توافق را تمدید کرد و اتفاق دیگری از جمله کاهش بیشتر تولید نیفتاد، قیمت نفت مجددا کاهش پیدا کرد. بنابراین صندوقهای پوشش ریسک کمی احساس دژاوو در این باره دارند. به گزارش «تعادل» و به نقل از بلومبرگ، اشلی پترسن کارشناس امریکایی بازار نفت در این باره میگوید: «آخرین باری که اوپکیها به آنچه گفتند، انجام خواهند داد عمل کردند، امیدها بسیار بالا رفت اما پس از آن بازار ناامید شد. اکنون نیز فاصله کمی تا نشست بعدی اوپک باقی مانده است و انتظار کمی در این باره وجود دارد.»
براساس آمارهای اعلام شده از بورس لندن، در هفته منتهی به 21نوامبر، خالص پوزیشنهای خرید نفت برنت (تفاوت بین پوزیشنهای خرید و فروش) به میزان 2.1درصد کاهش داشت و به سطح 526هزار و 240 قرارداد رسید. با این حال بازار خوشبینی خود را از دست نداده و کماکان انتظار فعالان بر این است که نشست روز پنجشنبه منتج به تمدید توافق و محدودتر کردن مازاد عرضه جهانی نفت خام شود. اما اینکه چنین انتظاری سفتهبازان را مجاب کند که قیمتها بالاتر خواهد رفت و پیشنهادات خود را براساس آن ارائه کنند، مساله دیگری است.