تاکید بر ورود عنصر سوم در خطوط گازی با همسایه
گروه انرژی| نادی صبوری|
چندی پیش، سفیر سابق پاکستان در ایران در مطلبی با اشاره به سفر رییس ستاد کل ارتش این کشور به تهران نوشت: این سفر که پس از سالها رخ داده است احتمالا بر سرنوشت خط لوله انتقال گاز ایران به پاکستان نیز اثر خواهد گذاشت.
او در این گزارش نسبت به فواید زیادی که دو کشور به دلیل بیگانگی میان خود از دست میدهند، هشدار داده بود، فوایدی که یکی از آنها صادرات گاز ایران به پاکستان است. پیش از آن بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران در پاسخ به این پرسش «تعادل» که اساسا چه اندازه نسبت به عملیاتی شدن این صادرات گاز خوشبین است، گفته بود که از نظرش ورود یک عنصر سوم برای تضمین سرنوشت این خط لوله لازم است.
او در آن زمان تایید کرد که روسیه و در واقع شرکت گازپروم یکی از احتمالات در این زمینه است. دیروز اما بیژن زنگنه طی دیدار با میهایلی وارگا، وزیر اقتصاد مجارستان گفت که این کشور علاقهمند به حضور در بخش گاز «پاکستان» و همکاری با ایران در این زمینه است. هر چند زنگنه شکل دقیق این همکاری را تشریح نکرده است اما به نظر میآید موضوع به همان تضمین پروژه از سوی عنصری سوم که احتمالا میتواند در قالب یک کنسرسیوم نیز باشد، بازمیگردد.
این موضوع از چند جنبه قابل بررسی به نظر میرسد اما یکی از مهمترین آنها این نکته است که چرا ایران به عنوان همسایه پاکستان، راضی به حضور کشور سومی است که کوتاهترین فاصله هواییاش با پاکستان 4هزار و 621 کیلومتر است. گزارش «تعادل» در این زمینه را در ادامه میخوانید:
«من فکر میکنم نه در کوتاهمدت اما در مجموع این اتفاق خواهد افتاد و گاز ایران به پاکستان میرود. اما مهمترین نکته در این میان لزوم ورود عنصری سوم است. طبق تجربه من برای حل این معادله بین ایران و پاکستان، طرف سومی احتیاج است که بدون آن معادله حل شدنی به نظر نمیرسد.» این بخشی از سخنان وزیر نفت ایران در مورد دیدگاهش پیرامون پروژهیی است که به دلیل انفعال و تعلل پاکستان سالهاست، بینتیجه باقی مانده است. وزیر نفت ایران طی چند ماه اخیر 2بار با مسوولان پاکستان در مورد سرنوشت این خط لوله که ایران تعهداتش در قبال آن را تکمیل کرده اما اسلامآباد هنوز پیشرفتی را به ثبت نرسانده است، نامهنگاری کرده است. نامههایی بیپاسخ که بر ابهام وضعیت افزودهاند. ایران اما نشان داده است که این بار، قصدی جدیتر برای تحقق این رویای کهنه دارد.
به طور قطع اگر تمام این وقایع پیش از تنشهای افغانستان که موجب دور شدن دو کشور از یکدیگر شد رخ میداد، تهران و اسلامآباد بدون نیاز به حضور طرفی سوم میتوانستند، صحبتهای خود را ادامه دهند.
به گزارش «تعادل» ایران در 2دوره زمانی مختلف قبل از انقلاب اسلامی در تنش پاکستان و هند از همسایه شرقی خود حمایت کرد و پاکستان نیز در پاسخ به این اقدام، در جنگ 8 ساله عراق و ایران حامی ایران بود. طبق گزارشهای موجود ایران در جنگ هندو-پاکستان در سال 1965 کمکهای بهداشتی و دارویی همچنین 5 هزار تن نفت خام به عنوان هدیه در اختیار این کشور گذاشت تا به طور رسمی حامی آن به حساب آید. این فضای همکاری اما با بالا گرفتن تنشها در افغانستان از بین رفت تا امروز تهران و اسلامآباد برای عملیاتی کردن صادرات گاز به حضور طرفی سوم که در واقع دو طرف به جای تکیه بر یکدیگر بر آن طرف تکیه کنند، محتاج باشند.
پیشینه نخستین مذاکرات جدی پیرامون خط لولهیی که ابتدا به «صلح» موسوم بود به سال 1995 بازمیگردد اما خط لولهیی که قرار بود 2هزار و 775 متر طول داشته و بتواند روابط ایران و همسایه شرقی خود را تعمیق و گسترش دهد اکنون به یکی از بحرانیترین مسائل بین در روابط میان دو طرف بدل شده است. جاوید حسین، سفیر سابق پاکستان در ایران هفته پیش در مطلبی با اشاره به اینکه همکاریهای اقتصادی تهران- اسلامآباد همچنان از فضای بیگانگی دو همسایه که در سیاستهایشان در قبال افغانستان ریشه دارد متاثر شدهاند، نوشت:«پاکستان با کمبود عرضه داخلی گاز طبیعی مواجه است درحالی که ایران به عنوان دومین دارنده منابع گازی در دنیا و به دنبال بازار برای فروش آن میتواند تمام نیازهای رو به رشد گازی پاکستان را پاسخگو باشد. بنابراین، این پروژه یکی از بهترین نوع در زمینه نفع دو جانبه به ویژه برای پاکستان است که از طریق پیادهسازی آن دسترسی ارزان و امنی به منابع گازی خواهد داشت.»
او در ادامه عنوان کرد:«اما تحریمهای امریکا علیه ایران و فشارهایش بر پاکستان مانع تهران و اسلامآباد را از تکمیل این پروژه و عملیاتی کردن آن باز داشته است. درحالی که ایران این خط لوله را تقریبا تا نزدیکی مرز خود با پاکستان احداث کرده است، پاکستان در آزمون عمل کردن به تعهدات خود در این پروژه شکست خورده است. در نتیجه پروژهیی که میتوانست در کنار تامین نیازهای گازی ما به نقطهیی مهم و تعیینکننده در روابط دو کشور تبدیل شود، رویایی واقعینشده، باقی مانده است.» اکنون به نظر میرسد، ایران موقعیت را برای عملیاتی شدن گازرسانی به پاکستان مناسب میبیند اما همان فضای بیگانگی سبب میشود به ورود طرفی سوم نیاز پیدا کند. از سویی برنامهریزیهای کلان اقتصادی در ایران نیز وزارت نفت را ملزم به افزایش صادرات گاز میکند که پاکستان یکی از جدیترین گزینهها برای نیل به این هدف به نظر میرسد. طبق اظهارنظر سعید مومنی، مدیر گازرسانی شرکت ملی گاز، ایران در سال 1395 از 218میلیارد متر مکعب گاز تولیدی تنها 4درصد را صادر کرده است. برنامه ششم توسعه وزارت نفت را مکلف کرده که تولید را به 334میلیارد متر مکعب رسانده و 19درصد آن را صادر کند. براساس معاهدهیی که سپتامبر 2012 میان روسای جمهور دو کشور ایران و پاکستان منعقد شد، قرار بود در سال 1393 این صادرات که در ابتدا روزانه 14میلیون متر مکعب و در ادامه هر بار با 7میلیون مترمکعب افزایش در نهایت به روزانه 30میلیون مترمکعب میرسد، آغاز شود. این اتفاق اما با پیشرفت صفر پاکستان در احداث خط لوله عملیاتی نشد.
البته شاید ایران نیز هیچوقت مثل این روزها از ظرفیت این صادرات برخوردار نبوده است با پیشرفتهای قابل توجه در افزایش تولید گاز پارس جنوبی طی 2سال اخیر ایران اکنون بیش از هر زمانی آماده تامین گاز همسایگانش است. از لحاظ مالی نیز درآمد حاصل از صادرات گاز یکی از جدیترین راههای پیش روی دولت روحانی برای کاستن از حجم وابستگی به درآمدهای نفتی است.
به همین دلیل بیژن زنگنه بیش از هر زمان دیگری مترصد یافتن راهی برای تحقق این پروژه است. زنگنه دیروز در حاشیه دیدار با وزیر اقتصاد مجارستان به شانا گفته است:«مشکل ما برای حضور در بخش گاز پاکستان، این است که این کشور درباره اینکه چگونه میخواهد در برابر قرارداد معتبر صادرات گاز ایران به پاکستان رفتار کند، جواب مشخصی ندارد.» او در بخش دیگری از صحبتهایش عنوان کرده است که مجارستان تجربه فعالیت در بخش گاز پاکستان اعم از اکتشاف و تولید را دارد و سالها در این کشور فعالیت داشته است.
وزیر نفت پیش از این در مورد سرنوشت خط لوله انتقال گاز به پاکستان به «تعادل» گفته بود: ««پاکستان میگوید، پول نداریم لوله را بکشیم و ما از این طرف نگرانیم که حتی اگر بتوانند لوله را احداث کنند، پول گاز ما را پرداخت نکنند در نتیجه طرف سومی باید وارد شود که بتواند عملیات تجاری را عهدهدار شود.»
آشنایی مجارستان با فضای پاکستان احتمالا برای ایران که با همسایه شرقی خود بیگانه است احتمالا وسوسه همکاری را برانگیخته است. هر چند در قیاس با روسیه و شرکت گازپروم مشخص نیست که مجارستان تا چه اندازه نفوذ و قدرت کافی برای تضمین صادرات گاز ایران به پاکستان دارد؟ طبق اطلاعات موجود، پیشینه فعالیت مجارها در پاکستان به سال 2013 بازمیگردد. این کشور در این سال 1.4میلیارد دلار در بخش انرژی پاکستان سرمایهگذاری کرده است.
شرکتی با نام «ام او ال» که مقر اصلی آن در مجارستان قرار دارد، عملیات اکتشاف نفت و گاز را در پاکستان انجام میدهد. طبق بررسی «تعادل» از وب سایت این شرکت نخستین فعالیت، تاسیس شاخه پاکستان«ام او ال» به سال 1998 بازمیگردد. در ادامه این شرکت سهام چند بلوک اکتشافی در پاکستان را خریداری میکند و فعالیت خود در این کشور را گسترش میدهد.
اکنون درحالی صحبت از احتمال همکاری با این شرکت نه چندان معروف در گازرسانی به پاکستان شده است که پیش از این نیز با مطرح شدن نام روسیه بسیاری این پرسش را روی میز گذاشتند که این طرف سوم چه نفعی از کنار خط لوله صادرات گاز ایران به پاکستان خواهد برد؟ آیا ایران با وارد کردن عنصری سوم مجبور به چشمپوشی از بخشی از سود خود به نفع این طرف نخواهد بود؟ آیا راهی برای نزدیک شدن دو همسایه به یکدیگر و حذف واسطهها وجود ندارد؟ این پرسشهایی است که شاید نه فقط وزیر نفت به تنهایی بلکه دستگاه دیپلماسی ایران باید به آن پاسخ دهد.
حمایت ایران از همکاری نفتی و گازی مجارستان
وزیر اقتصاد مجارستان دیروز با اسحاق جهانگیری معاون اول رییسجمهوری نیز دیدار داشت. به گزارش شانا، معاون اول رییسجمهوری پس از این دیدار، صنعت، انرژی، نفت و گاز را از زمینههای مهم همکاری ایران و مجارستان برشمرد و گفت: تجار و بخش خصوصی مجارستان که علاقهمند به همکاری و جذب سرمایه مشترک در ایران باشند، مورد حمایت دولت جمهوری اسلامی ایران خواهند بود.
اسحاق جهانگیری، در دیدار با میهایلی وارگا وزیر اقتصاد مجارستان، روابط ۲ کشور را تاریخی توصیف کرد و گفت: تهران و بوداپست بیش از ۹۰ سال است که از روابط سیاسی و تجاری خوبی برخوردار هستند.
معاون اول رییسجمهوری با اشاره به سفر ۲ سال قبل ویکتور اوربان نخستوزیر مجارستان به تهران، افزود: در این سفر مذاکرات خوبی میان مقامهای
۲ کشور انجام و مقرر شد که مناسبات فیمابین در همه بخشهای اقتصادی، سیاسی، منطقهیی و بینالمللی گسترش پیدا کند.
وی، صنعت، انرژی، نفت، گاز و گردشگری را از زمینههای مهم همکاری ایران و مجارستان برشمرد و تصریح کرد: تجار و بخش خصوصی مجارستان که علاقهمند به همکاری و جذب سرمایه مشترک در ایران باشند، مورد حمایت دولت جمهوری اسلامی ایران خواهند بود.
میهایلی وارگا وزیر اقتصاد مجارستان نیز در این دیدار با ابلاغ سلام نخستوزیر این کشور به معاون اول رییسجمهوری، گفت: در این سفر مذاکرات خوبی با وزرای امور اقتصادی و دارایی، نفت و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران داشتهام که منجر به امضای تفاهمنامهها و قراردادهای خوبی میان ۲ کشور شده است.
وی با بیان اینکه روابط تهران و بوداپست روابطی تاریخی و همواره پربار بوده است، افزود: کشورهای محدودی وجود دارند که همانند ایران و مجارستان همواره از روابط دوستانه برخوردار بوده باشند، مجارستان نخستین کشور اروپایی بود که پس از برجام در سطح نخستوزیر برای بررسی راههای توسعه روابط دو جانبه به ایران سفر کرد.