موازیکاری برای حل آسیبهای اجتماعی
ساماندهی به وضعیت آسیبدیدگان اجتماعی در سالهای اخیر تبدیل به گره کوری شده که هر سازمانی برای باز کردن آن به ماجرا ورود کرده و برای بهبود اوضاع، طرح و برنامههایی میدهد اما در بسیاری از موارد این طرحها تبدیل به موازیکاری با یکدیگر شده و در نهایت ناموفق و شکست خورده بر جا میمانند، بودجههای کلان برای پیشبردشان خرج میشود با وجود این هنوز هم مسائل مربوط به کودکان کار، متکدیان، معتادان و... حل نشده، باقی مانده است.
اوایل سال 1394، فرماندار تهران از تشکیل قرارگاه مقابله با آسیبهای اجتماعی، با حضور نمایندگان تام الاختیار دستگاههای متولی در حوزه آسیبهای اجتماعی از جمله بهزیستی، دانشگاه علوم پزشکی، نیروی انتظامی، دستگاه قضا و شهرداری خبر داد. به گفته عیسی فرهادی، هدف از تشکیل این سازمان که طرح آن از سوی شهرداری تهران ارائه شد، این بود که معتادان و متکدیان از سطح شهر جمعآوری و به قرارگاه آورده شوند تا در آنجا هر دستگاهی سهم خود را برای حل مسائل مربوط به آنها اجرا کرده و به وظایف قانونی خود عمل کند. با وجود این از همان زمان انتقادات نسبت به فعالیت موازی این نهاد با نهادهای حمایتی و متولی اصلی کنترل آسیبهای اجتماعی همچون سازمان بهزیستی کشور بالا گرفت و این شائبه را به وجود آورد که این طرح دلیل تراشی مدیران وقت شهرداری تهران، برای جذب اعتبارات بیشتر است و نه الزاما خدمت به آسیبدیدگان اجتماعی. مرداد امسال، معاون اجتماعی مرکز اجتماعی و فرهنگی وزارت کشور، فعالیت این پایگاه را، به خصوص در زمینه ساماندهی متکدیان در سطح شهر، ناموفق ارزیابی کرد. رضا محبوبی، در تشریح علت ناموفق بودن فعالیت این پایگاه، به مشکلات موجود بر سر راه فعالیت این مرکزاشاره کرد و گفت: «مدیریت اجتماعی سابق شهرداری همکاری خوبی با شورای اجتماعی وزارت کشور در اجرای طرح قرارگاه آسیبهای اجتماعی نداشت اما با استقرار مدیریت جدید و از سال گذشته، این طرح برای جمعآوری متکدیان، کودکان کار و... اجرا شده که البته در زمینه ساماندهی متکدیان توفیقی نداشته چون یکی از مشکلات جدی این قرارگاه، شناسایی افراد فاقد هویت در مراحل غربالگری و ساماندهی است و اغلب افراد شناسایی شده، اتباع غیرایرانی هستند و به دلیل ضعف قوانین در مورد اتباع بیگانه، در این زمینه با محدودیتهای قانونی مواجهیم. »
با این وجود مسوولان شهرداری تهران، همچنان از این طرح دفاع کرده و معتقدند قرارگاه آسیبهای اجتماعی، در عمل موفق بوده است. رضا قدیمی، مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران درباره این موضوع به تعادل میگوید: «اینکه برخی مسوولان میگویند طرح قرارگاه آسیبهای اجتماعی، ناموفق بوده است را قبول ندارم. اکنون این طرح در حال اجراست و هفتهیی یک روز نمایندگان تمام سازمانهای مرتبط برای رسیدگی به پرونده آسیب دیدگان اجتماعی، به ساختمانی که شهرداری برای این قرارگاه در نظر گرفته است، مراجعه میکنند. گرچه تاکید فرماندار براین است که نمایندگان باید هفت روز هفته و حتی به صورت شبانهروزی در این قرارگاه حاضر باشند. سال گذشته 30هزار نفر از طریق گشتهای شهرداری و بهزیستی به این قرارگاه آورده شدند که شامل کودکان کار، متکدیان، معتادان متجاهر و دختران و پسران فراری بود که هر کدام از سوی سازمان مرتبط، ساماندهی شد. بنابراین این طرح تعطیل نشده و همچنان به فعالیت خود ادامه میدهد، حتی به دنبال یک ساختمان بزرگتر هم هستیم.»
او افزود: «اینکه برخی معتقدند، فعالیت این قرارگاه با سایر دستگاهها همپوشانی دارد هم درست نیست چرا که حل مسائل اجتماعی نیاز به همکاری دارد حتی باید اعلام کرد جای برخی ارگانها مانند کمیته امداد، وزارت بهداشت و... هم در این قرارگاه خالی است که باید آنها هم نمایندگان خود را در قرارگاه منصوب کنند.»
نمیتوان کار را برای رسیدن به مدیریت واحد معطل گذاشت
چندصدایی و موازیکاری در حل آسیبهای اجتماعی، میان دستگاههای مختلف در حالی است که نمایندگان مجلس شورای اسلامی بر داشتن یک مدیریت واحد در رسیدگی به وضعیت آسیب دیدگان اجتماعی تاکید میکنند. روز گذشته، احمدبیگدلی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی درباره این موضوع گفت: «مدیریت و کنترل آسیبهای مهم مانند طلاق، اعتیاد، زنان سرپرست خانوار، کودکان کار و خیابانی مستلزم تعیین یک متولی واحد و مشخص و اختصاص منابع به آن است، تعیین تکلیف ساماندهی کودکان کار و خیابانی باید به متولی واحدی سپرده شود و منابع نیز باید در اختیار آن قرار داده شود تا امر ساماندهی به درستی تحقق یابد.» با وجود این مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران معتقد است اگر به امید ایجاد یک مدیریت واحد بمانیم، هیچگاه مشکلات حل نمیشود. او درباره این موضوع میگوید: «مدیریت واحد واژهیی پرمعناست اما متاسفانه در بسیاری از بخشها نمیتوانیم آن را اجرا کنیم. برای حل آسیبهای اجتماعی، نیاز به همکاری بین بخشی وجود دارد و تمامی سازمانهای مرتبط باید با هر آنچه در توان دارند، به میدان ورود کنند. نباید کار را برای رسیدن به یک مدیریت واحد معطل نگه داریم. در نهایت اگر همکاریهای بینبخشی به یک مدیریت واحد و همهجانبه رسید، که چه بهتر است.»
از طرف دیگر اظهارات قدیمی درباره موفق بودن طرح قرارگاه آسیبهای اجتماعی درحالی است که بیگدلی معتقد است طرحهای ساماندهی کودکان کار و خیابانی در پایتخت تاکنون نتیجه بخش و موثر نبودهاند و بهتر است بودجه آسیبهای اجتماعی در اختیار متولی اصلی یعنی سازمان بهزیستی قرار داده شود، موضوعی که در برنامه ششم توسعه هم به آن پرداخته شده است.