انجام 13 درصد از سفرهای شهری تهران با مترو
مدیرعامل مترو تهران گفت: مترو در این سال‌ها نتوانسته سهم خود را از جابه‌جایی‌های روزانه شهروندان تهرانی به دست بیاورد.
به گزارش مهر، وی با بیان اینکه حملونقل ریلی درون‌شهری که یکی از شاخص‌های توسعه حملونقل عمومی در کلان‌شهرها محسوب می‌شود، هنوز نتوانسته سهم بایسته خود را در جابه‌جایی روزانه شهروندان تهرانی به دست بیاورد، گفت: البته این امر دلایل متعدد و متنوعی دارد که از مسائل فرهنگی گرفته تا عدم تکمیل زیرساخت‌ها را شامل می‌شود.
با این اوصاف اگر بتوان خطوط ۶ و ۷ را تکمیل کرد و تعداد واگن‌ها را در خطوط موجود به مرز موردنظر رساند، قطعا مترو تهران می‌تواند نقش بیشتری داشته باشد. در حال حاضر حدود ۱۳درصد از سفرهای روزانه درون‌شهری در تهران از طریق خطوط مترو انجام می‌پذیرد که این آمار می‌تواند با یک برنامه‌ریزی میان‌مدت و حداکثر تا پایان سال ۱۳۹۷ به ۲۰درصد برسد.
وی تصریح کرد: البته در شهرهای بزرگ و مترقی دنیا سهم مترو از سفرهای درون‌شهری به حداقل ۵۰درصد می‌رسد که برای رسیدن به آن هدف باید کارهای زیادی صورت پذیرد؛ راه‌اندازی مترو شهرهای اقماری و خطوط سریع‌السیر را می‌توان در این زمره از تمهیدات دانست. وی در پاسخ به اینکه اگر بخواهید ادوار مختلف مدیریتی مترو تهران را مقایسه کنید، کدام ضعف‌ها را ساختاری و کدامیک را برنامه‌یی می‌دانید، اظهار کرد: مترو تهران عمدتا در ۲۰ سال اخیر همواره درگیر مشکلات مالی و تامین منابع بوده است که این معضل در بازه‌های زمانی مختلف، کمرنگ و پررنگ شده است. در واقع اهداف نشانه‌گذاری شده از ابتدا مشخص و دقیق بوده و براساس افق دوردست ترسیم شده است. البته نمی‌توان کتمان کرد که در طول این سال‌ها ضعف‌هایی بعضا وجود داشته است اما وقتی پای مساله مهمی همچون کمبود اعتبارات تخصیص‌یافته به میان کشیده می‌شود، صحبت کردن از مشکلات ساختاری و برنامه‌یی تحت‌تاثیر عدم تامین منابع مالی شاید چندان منطقی نباشد. با این حال، واقعیت آن است که ساختار کنونی مترو نیازمند ترمیم و به‌روز رسانی براساس نیازهای حال حاضر است. وی در ادامه اولویت‌های مترو تهران را این‌گونه برشمرد: اولویت کنونی مترو در مبحث ساخت و سازها، ایمن‌سازی و تکمیل خط۷ و نیز تکمیل و توسعه خط ۶ است. با بهره‌برداری حداکثری از این ۲خط و همچنین کاهش سرفاصله قطارها که نیازمند اقدامات مهمی همچون افزایش ناوگان حملونقل ریلی و تکمیل پایانه خطوط است، شهروندان سفرهای کم‌هزینه، کم‌دردسر و سریع زیرزمینی را به انواع دیگر وسایل حملونقل درون‌شهری ترجیح خواهند داد. البته اگر دولت در توسعه مترو شهرهای اقماری به تعهدات خود عمل کند و از طرفی بتوان حداقل 2 خط ۸ و ۹، 2 خط از خطوط اکسپرس پیش‌بینی شده را راه‌اندازی کرد، سطح خدمات‌رسانی به شهروندان ارتقای محسوسی خواهد یافت و دغدغه همیشگی شهروندان برای رفت و آمد در شهر تاحدود زیادی برطرف می‌شود.
علی امام در مورد حمایت‌های دولت نیز گفت: دولت خود با مشکلات عدیده‌یی در زمینه تامین منابع مالی دست به گریبان است اما به هر حال اگر صرفا مشکلات مربوط به آلودگی هوا و آسیب‌های جانی و مالی نشأت گرفته از آن را درنظر بگیریم و هزینه‌های مادی و معنوی مترتب بر این قضیه که بار مالی سنگینی روی دوش سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی می‌گذارد را محاسبه کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که تخصیص اعتبار از طرق مختلف به امر توسعه حملونقل عمومی، سرمایه‌سوزی‌ها و اتلاف منابع مالی و انسانی را تا حدود زیادی منتفی می‌کند. دولت البته نهایت سعی خود را می‌کند تا در این زمینه به مدیریت شهری کلان‌شهرها یاری رساند اما آنها نیز مشکلات خاص خود را دارند. با این اوصاف به‌دنبال یافتن راهکاری قابل اجرا هستیم تا با یک اجماع اصولی و عملی، بتوان منابع موردنیاز برای توسعه و بهبود سطح کارایی مترو را با سرعت بیشتری تامین کرد.
وی ادامه داد: اخیرا هم اقداماتی از سوی وزارت کشور در زمینه تامین واگن صورت گرفته که این مساله نشان از اهتمام دولت برای حل مشکلات مترو در کلان‌شهرها دارد. از طرفی با تخصیص فاینانس و اوراق مشارکت هم می‌توان فصل جدیدی در تامین منابع مالی موردنیاز حملونقل ریلی درون‌شهری باز کرد و این مهم در نوع نگاه جدید دولت و شهرداری به یکدیگر قابل تحقق است. به تعبیر دیگر، امید زیادی به پررنگ‌تر شدن نحوه حمایت‌های دولت از مبحث توسعه حملونقل ریلی داریم و فضای موجود نشانگر ایجاد تحول در این زمینه است.
