فیلمی درباره یک تاکسیدرمیست چاق

گرنت فیپس روزنامه‌نگار امریکایی نقدی بر فیلم سینمایی «کوپال» به کارگردانی کاظم ملایی در سایت هنری تن مدیسون نوشته و این فیلم را یک تریلر سوررئال دیده است. گرنت فیپس روزنامه‌نگار امریکایی یادداشت خود را در ایام برگزاری جشنواره فیلم‌های ایرانی ویسکانسین با عنوان «کوپال، فیلمی روانشناسانه در مورد یک تاکسیدرمیست چاق» در سایت هنری تن مدیسون امریکا منتشر کرده است. متن یادداشت او بدین شرح است: به‌طور خلاصه «کوپال» را می‌توان یک تریلر سوررئال یا یک تراژدی پوچ و ابزورد توصیف کرد که عناصری از قاطعیت و کوبندگی فیلم‌های پولانسکی و خصوصا آن دسته از فیلم‌هایش که ریشه‌های تئاتری بیشتری دارند و مسخ کافکا و تا حدی فیلم  Saw(۲۰۰۴) ساخته جیمز وان وام گرفته و با هم ترکیب کرد. ملایی بلافاصله تم داستانش را از طریق نشان دادن شرایط و وضعیت خودخواسته زندگی دکتر کوپال به مخاطب منتقل می‌کند. آنجایی که او خودش را در یک خانه نسبتا بزرگ محبوس کرده است - که در جای جای آن و به‌طور گسترده تصویری مدرن از یک حیوان گربه‌سان دیده می‌شود (که شاید تصویر سگش هایکو باشد) - و همه‌چیز به وسیله دوربین‌های مداربسته و دوربینی که به سگش متصل است به ‌شدت تحت کنترل دقیق است. تمام ارتباط کوپال با دنیای بیرون به دیدارهای گاه به گاه با همسر ناسازگارش فیروزه محدود است. فیروزه تلاش دارد از طریق تهدید و اتمام حجت کردن یا عنوان کردن خواست‌های عاطفی که تهدیدی است برای کار و حرفه کوپال الگوهای پارانوئیدی و رفتارهای مخرب او را درهم بکشند. کوپال در دژی که برای خودش ساخته است در ظاهر باید از طریق تکنولوژی کنترل کاملی بر همه‌ چیز داشته باشد اما برخلاف آن، اتفاق عجیبی می‌افتد: یکی از درهای بزرگ که امنیت بالایی هم دارد، به درستی کار نمی‌کند و کوپال گیر می‌افتد.