خانه‌ای همسن و سال «کافه نادری»
خانه‌یی است تاریخی با سبک اروپایی و اتریشی؛ به نظر می‌رسد خانه با وجود تاریخی بودنش معماری دارد برای تمام نسل‌ها و با ناگفته‌های بسیار.
خانه‌یی با راهروهایی پیچ در پیچ و درهای چوب گردویی که تو را به 120 سال پیش می‌برد، درهایی که هنوز آخ نگفته‌اند و از آنها انرژی می‌گیری؛ انرژی صاحبان گذشته و حال این خانه را. خانه ظاهری ساده دارد ولی درونی شگفت‌انگیز. جوان تاجری از اهالی اروپا، آن را ساخته و همسن با کافه نادری است.
خانه مانند الماس در میان آپارتمان‌های تجاری بدقواره خیابان ولیعصر می‌درخشد و قرابتش با تئاتر شهر از اصالت این خانه و صاحبش حکایت دارد. قرابتی خاص وجود دارد میان خانه و تاریخ، خانه و فرهنگ و خانه و آرامش و همین است که شهر و کشورها و مردم را با خانه‌های‌شان می‌شناسند و این خانه با همان نگاه اول تو را پیوند می‌دهد با طبیعت و با ذوق هنرمندانه در خلق معماری‌اش. خانه ظاهری ساده دارد اما دارای نظمی زیبا در ساختار است و همه لوازم آرامش انسان در آن فراهم شده است؛ در لابی خانه شومینه‌یی مرکزی قرار دارد که سه طبقه خانه را گرم می‌کند، بالکنی مستطیل شکل و بزرگ دارد و دارای حیاط با درخت‌های زیباست، حریم در اتاق‌های مربع شکلش با ایجاد چند راهروی کوچک حفظ شده و با وجود داشتن قدمت بیش از 100 سال دوبلکس ساخته شده است. حتما دیدن تهران، فضای دلنشین تئاتر شهر، پارک دانشجو و کوه دماوند از بالکن این خانه که در آن دوران احتمالا از بلندترین خانه‌های تهران بود، تماشایی بوده است.
سردر خانه به نام جعفر ترابی عضو انجمن ارتوپدی ایران نام‌گذاری شده است. مطب قدیمی دکتر اتاقی است تقریبا خالی با پنجره‌های اورسی زیبا که رو به حیاط باز می‌شود و یک میز کار قدیمی که پر از گل‌های خوشبوست و نشان تقدیری از سوی فرانسوی‌ها روی آن. اما او کیست که به عنوان یک غریبه برای فرانسوی‌ها نشان شوالیه که بالاترین مدال افتخار فرانسوی‌هاست از دست وزیر بهداشت این کشور در بیمارستان مونتلیه دریافت کرده است؟
به گزارش ایسنا، جعفر ترابی پروفسور در رشته ارتوپدی است و به درمان زخم پای دیابتی در دنیا مشهور است اما چه باعث شده نام ترابی در دنیا ماندگار شود، آن هم در شرایطی که خارجی بودن برای اروپایی‌ها موضوعی فراموش نشده است.
