اعتراض عمومی به نخست‌وزیری هژیر
بیست و چهارم خرداد 1327 پس از انتشار خبر نخست‌وزیری عبدالحسین هژیر، قشرهای مختلف مردم تظاهرات گسترده‌یی در بسیاری از شهرهای ایران برگزار کردند، در تهران این تجمع در میدان بهارستان صورت گرفت.
انتخاب هژیر با اعتراض آیت‌الله کاشانی با چالش عمده‌یی روبه‌رو شد. مردم مغازه‌ها را بستند و در حمایت از آیت‌الله کاشانی در میدان بهارستان تجمع کرده و با پلیس درگیر شدند.
سردار فاخر حکمت رییس مجلس، کاشانی را در این حادثه مقصر قلمداد کرد و به او پیشنهاد کرد اگر با نخست‌وزیری هژیر مخالف بود، بهتر بود به جای اعتصاب با نمایندگان مجلس وارد مذاکره و گفت‌وگو شود.
درگیری مردم با نیروهای دولتی چند روز ادامه پیدا کرد، به‌طوری که در روز چهارم درگیری‌ها چندین هزار نفر از مردم اعم از روحانیون، کسبه بازار و... در حالی که قرآن به‌سر گرفته بودند، به رهبری سید‌مجتبی نواب‌صفوی رهبر فداییان اسلام جلو مجلس تجمع کرده و عزل هژیر را خواستار شدند. در جریان زد و خورد این روز و آتش گشودن نیروهای پلیس به سوی مردم، ده‌ها نفر زخمی شدند.
غیر از روحانیون، مطبوعات نیز هژیر را در دوره نخست‌وزیری آسوده نگذاشتند. هر روز دولت هژیر در سیبل حمله مطبوعات مخالف به‌ویژه نشریات نزدیک به حزب توده قرار داشت تا جایی که دولت او زیر همه این فشارها بیش از پنج ماه دوام نیاورد و در پنجم آبان ماه 1327 استعفا داد و دولتش سقوط کرد.
هژیر پس از کناره‌گیری نقش عمده‌یی در تقلب در انتخابات مجلس موسسان داشت و 28 تیرماه 1328 پاداش این کار را گرفت و به سمت وزارت دربار برگزیده شد. اما او در روز 13 آبان ماه همان سال به ضرب گلوله فداییان اسلام در مجلس عزاداری مسجد سپهسالار از پای درآمد.
