هنرنمایی «تشت‌نوازان» مازندرانی در یک جشنواره
سومین جشنواره سراسری موسیقی بومی البرزنشینان ـ لیلم ـ امسال نیز همانند سال گذشته با در نظر گرفتن بخش تشتنوازی (لگن) فرصت درخشش بانوان مازندرانی را فراهم کرده است. تشت لگن یا تشت‌لاک از ساده‌ترین وسایل زندگی مردمان این دیار است. این ساز کوبه‌یی در گذشته توسط یک یا دو نفر از بانوان در مجالس عروسی در روستاها نواخته می‌شد. هنگام نواختن لگن با قرار دادن یک ظرف کوچک مانند نعلبکی روی لگن، افکت‌هایی نیز به این ساز داده می‌شد، اما متاسفانه امروزه دیگر در مراسم عروسی کمتر شاهد هنرنمایی زنان مازندرانی به وسیله این ساز بومی هستیم. نواهای کهن موسیقی بومی از ابزارها و لوازم پیرامونی هر قوم که در طول تاریخ برای رفع نیازهای خود استفاده می‌کردند، ساخته شده است که با آن نجواهای درونی خود را بی‌کلام بیان می‌کردند تا شادی و اندوه خود را به اشتراکی جمعی قرار دهند. علی حسن‌نژاد پژوهشگر فرهنگ بومی مازندران درباره تشتنوازی در مازندران به ایسنا گفت: لگـن یکـی از ابزار اصلـی زندگـی بومـی مازنـدران اسـت کـه در زمـان شـادی تغییـر کاربـری داده و بـه عنـوان یـک سـاز از آن اسـتفاده می‌شد.
او افزود: معمولا بانـوان قدیمـی مازندرانـی مهـارت خوبـی در نواختن و اجرای ریتم‌هـا بـا لگـن دارنـد. هنـگام نواختـن لگـن بـا قـرار دادن یـک ظـرف کوچـک ماننـد نعلبکی روی لگـن، افکت‌هایی نیـز به این سـاز داده می‌شود. حسـن‌نـژاد تصریح کرد: لگـن کـه وسـیله معمولـی زندگـی خانواده‌هاست، وقتـی در مراسـم مختلـف بـه عنوان سـاز اسـتفاده می‌شود، در زمـره سـازهای کوبـه‌یی قـرار می‌گیرد؛ چـرا کـه نوازنـده بایـد بـا دو دسـت بـه صـورت ریتمیـک لگـن را بـه صدا دربیـاورد.
