زخم‌های زنان «پرده‌خانه» سر باز می‌کند
کارگردان «پرده خانه» عنوان کرد: این نمایش یک اثر پژوهشی است و بر اساس قراردادهای تعزیه طراحی و اجرا شده است. شیما اسدی کارگردان نمایش «پرده خانه» که در تالار مولوی روی صحنه است، درباره تغییراتی که اجرا نسبت به نمایشنامه بهرام بیضایی داشته است به مهر گفت: نمایشنامه «پرده خانه» ۲۶۷صفحه است که تعدادی از کاراکترهای آن که معمولا از خدمه دربار هستند، دیالوگ‌های بسیار کمی در حد یک کلمه دارند ولی ما برای کوتاه‌تر شدن نمایش این شخصیت‌ها و دیالوگ‌هایشان را تقسیم کردیم و مخاطبان در صحنه بیشتر زنان بازی خانه و حرمسرای سلطان را می‌بینند و کلا صحنه‌ها خلاصه‌تر و محدودتر شده‌اند.
او درباره داستان نمایش توضیح داد: «پرده خانه» به شیوه روایت در روایت و بازی در بازی طراحی شده است و درباره زندگی تعدادی از زنان در حرمسرای سلطانی است که هر یک را با مذاهب و نژادهای گوناگون به شکل‌های مختلفی به تصرف درآورده است. آنها در بازی‌خانه حرمسرا به کار بازیگری اشتغال دارند. این زنان که هر یک بغضی از اندوه در گلو دارند، بیشتر به اسیران دربار می‌مانند تا همسران سلطان. در این میان خبر می‌رسد عروسی تازه‌یی به عنوان تحفه به حرمسرای سلطانی آمده است و دیگر اینکه زنان متوجه می‌شوند، پادشاه دستور داده در صورت شکست در جنگ و کشته شدن، همه زنان حرمسرا را گردن زده و تنها فرزندان پسر را نجات دهند. گلتن سوگلی شاه از او می‌خواهد برای آزمودن وفاداری و علاقه زنان حرمسرا خودش را به مردن بزند اما...
او با اعلام اینکه این نمایش برای نخستین بار است که در ایران اجرا می‌شود، توضیح داد: «پرده خانه» یک اثر پژوهشی به حساب می‌آید و از آنجا که دغدغه و علاقه من روی نمایش‌های سنتی ایرانی مثل تعزیه است در این اجرا نیز از قراردادهای تعزیه و تقلید استفاده کرده‌ایم.
