استادتمام‌ها، از قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان مستثنی هستند
قانون منبع به‌کارگیری بازنشستگان همه دستگاه دولتی را با چالش خروج نیروی بازنشسته رو‌به‌رو کرده و همه را به تکاپو انداخته است. اما آیا نهادهای دانشگاهی و علم نیز مشمول این قانون می‌شود؟ اساتید با سابقه و قدیمی در صورت بازنشستگی چگونه تجربه و علم خود را در اختیار دانشجویان قرار دهند؟
وزیر علوم, تحقیقات و فناوری با اشاره به اینکه استاد تمام‌ها از قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان مستثنی هستند، گفت: اساتیدی که استاد نمونه کشوری هستند، می‌توانند سه سال با مجوز هیات امنای دانشگاه علاوه بر هفتاد سال به خدمت خود ادامه بدهند. منصور غلامی درباره قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان و تعمیم آن به دانشگاه‌ها گفت: دو رییس دانشگاه بازنشسته به ما معرفی شدند که درباره یکی از آنها شایعه شده بود، بازنشسته است که کاملا هم درست است و او قبلا بازنشست شده بود و بعد با استفاده از یکی از ماده‌های قانون که ایثارگران می‌توانند به خدمت برگردند، وی به کار خود برگشته و کار خود را شروع کرده بود، لذا از نظر قانونی این قانون شامل وی نشده است. وی با اشاره یه اینکه به تازگی موضوع بازنشستگی اساتید دانشگاه‌ها مطرح است، گفت: آیین‌نامه استخدامی اعضای هیات علمی که آیین‌نامه مصوب قانونی است، در مورد بازنشستگی اعضای هیات‌علمی به صراحت می‌گوید آن دسته از اعضای هیات‌علمی که در مرتبه استاد تمام هستند، حداکثر تا سن ۷۰سالگی فارغ از تعداد سنوات خدمتی می‌توانند در دانشگاه خدمت کنند، اما حداقل ۳۰ سال خدمت با ۶۵ سال سن می‌شود؛ یعنی آن ۳۰ سال که برای سایر مسوولیت‌های اداری در نظر گرفته شده برای اعضای هیات‌علمی هم هست. زمان بازنشستگی برای اعضای هیات‌علمی استاد تمام ۷۰ سال، دانشیارها ۶۷ سال و برای استادیارها ۶۵ سال است که این در آیین استخدامی قید شده است.
وزیر علوم, تحقیقات و فناوری با اشاره به افرادی که در این قانون استثنا هستند، گفت: در هیات امنا یک استثنا برای استاد تمام‌ها تصویب کردیم به این صورت که کسانی که استاد نمونه کشوری هستند، می‌توانند سه سال با مجوز هیات امنای دانشگاه علاوه بر آن هفتاد سال به خدمت خود ادامه بدهند. ناگفته نماند انتخاب اساتید ممتاز و استاد تمام معیار خاص خودش را دارد، اگر کسی طبق آیین‌نامه استاد ممتاز شده باشد، می‌تواند سه سال دیگر علاوه بر ۷۰ سال ادامه خدمت داشته باشد.
او با اشاره به اعمال این قانون در پژوهشگاه‌ها گفت: در این زمینه موارد استثنایی در بعضی از پژوهشگاه‌های کشور داریم به این‌صورت که پژوهشگرهای ممتاز و نمونه تا ۷۵ سالگی می‌توانند فعالیت کنند، چون در آنجا تدریس ملاک نیست و فقط کار پژوهشی انجام می‌دهند. در این پژوهشگاه‌ها نیز یک یا دو مورد وجود دارد که هیات امنا آن را تصویب کرده است، اما در دانشگاه‌ها حداکثر سن برای فعالیت ۷۳ سال است. غلامی تاکید کرد: اساتید بازنشسته بعد از سن ۷۰ سالگی می‌توانند در دانشگاه‌ها حضور داشته باشند. من هم از روسای دانشگاه‌ها خواستم که برای این اساتید به خصوص اساتید ممتاز و نمونه اتاق کار و امکانات لازم فراهم کند. این عزیزان می‌توانند در تدریس دروس، راهنمایی و مشاوره پایان‌نامه‌ها در دانشگاه‌ها فعال باشند، به این معنی که اگر خودشان علاقه‌مند باشند و اگر دانشگاه‌ها این رغبت را داشته باشند که حتما هم دارند، این اعضای هیات‌علمی پیشکسوت ادامه حضور در دانشگاه‌ها را داشته باشند.
او همچنین در واکنش به اینکه ۱۱ هزار نفر از فارغ‌التحصیلان رشته پزشکی اقدام به دریافت شماره نظام پزشکی خود نکرده‌اند و حدود ۱۵ هزار نفر از آنان نیز مهاجرت یا به مشاغل دیگری روی آوردند، گفت: این تازه مربوط به زمانی است که پزشکی اوضاعش خوب بوده، اما متاسفانه هنوز هم این اقبال دسته جمعی به سمت رشته‌های پزشکی وجود دارد. در این‌باره باید نظام پزشکی یک جواب توجیهی بدهد. ناگفته نماند که در این امر خانواده‌ها و جامعه هم بی‌تاثیر نیستند. به‌طور کل در این باره اینجا نمی‌توان جواب کارشناسی داد.
