اقتصاد« تغییرات اقلیمی» و « نوآوری» نوبل را برد

گروه جهان|

 آکادمی سلطنتی نوبل ، ویلیام نوردهاوس و پل رومر را به‌طور مشترک برندگان جایزه اقتصاد ۲۰۱۸ معرفی کرد. این دو اقتصاددان امریکایی به دلیل در نظر گرفتن تغییرات آب و هوایی و نوآوری های عرصه فناوری در تحلیل‌های اقتصاد کلان موفق به دریافت این جایزه شدند.

آکادمی نوبل اعلام کرده که یافته‌های ویلیام نوردهاوس و پل رومر به‌طور چشمگیری محدوده تحلیل‌های اقتصادی را گسترش داده‌اند. به‌گفته آکادمی نوبل این دو اقتصاددان امریکایی مدل‌هایی تهیه کرده‌اند که کنش متقابل اقتصاد بازار با طبیعت و دانش را نشان می‌دهد. ارزش جایزه نوبل اقتصاد معادل یک میلیون دلار امریکا است. این جایزه اولین بار در سال ۱۹۶۸ میلادی اهداء شد.

    تئوری «رشد درون‌زا»

پل مایکل رومر، اقتصاددان و کارآفرین سیاستگذاری و استاد دانشگاه نیویورک متولد۷ نوامبر ۱۹۵۵ است. رومر بر این باور است که رشد اقتصادی تنها با اضافه کردن نیروی کار به سرمایه بیشتر حاصل نمی‌شود. تئوری او موسوم به «رشد درون‌زا» بیان می‌کند که رشد اقتصادی با به‌کارگیری ایده‌های بهتر و جدید که همان پیشرفت فناوری است، حاصل می‌شود.

 از این رو تئوری او،‌ علم اقتصاد را از یک «علم ثروت» که بیانگر کمیابی و بازده‌های نزولی به مقیاس است،‌ به علمی که بیانگر پیشرفت ثابت و پتانسیل‌های نامحدود است، تبدیل می‌کند؛‌ یعنی به جای این که رشد بلندمدت کشورها را صرف تابعی از متغیرهای برون‌زایی مثل «انباشت سرمایه» یا «رشد فناوری» بدانیم، سعی کنیم بفهمیم چرا کشورهای مختلف در انتخاب «درون‌زای» این دو متغیر با هم تفاوت دارند و چه عوامل نهادی/اقتصادی/سیاستی باعث می‌شود که میزان رشد فناوری یا پس‌انداز بین کشورهای مختلف، متفاوت باشد. ادبیات رشد درون‌زا باعث شد که مدل‌های کلان بر پایه‌های خردتری قرار گیرند و نقش عواملی مثل بازار کار و انگیزه انباشت سرمایه انسانی، رقابت بنگاه‌ها و انگیزه سرمایه‌گذاری روی تحقیق و توسعه در مدل کلان وارد شود. پیش از مطرح شدن تئوری جدید رشد،‌ اقتصاددانان به اهمیت و نقش اساسی تکنولوژی در رشد پی‌ برده بودند، اما آنها نمی‌دانستند که به چه نحو می‌توانند این تفکر را در تئوری اقتصاد وارد کنند.

    ارتباط اقتصاد و محیط زیست

حوزه اصلی مطالعاتی ویلیام نوردهاوس، محیط زیست و سیاست‌های اقتصادی مختلفی است که زمینه‌ساز کاهش تصاعد گازهای گلخانه‌ای می‌شود. یکی از پرارجاع‌ترین کارهای این اقتصاددان توسعه مدل «کلان-اقلیم» است؛ یعنی یک مدل تعادل عمومی دینامیکی (یا به زبانی دیگر یک مدل کنترل بهینه) خیلی ساده که در آن بخش فیزیکی مثل انباشت کربن و منابع انرژی و گرمایش زمین و هزینه گرمایش زمین هم در مدل تعادل عمومی اقتصادی (مصرف و تولید و سرمایه‌گذاری) وارد شده است. مدل نوردهاس اجازه می‌دهد که محقق بده-بستان میان تصمیم‌های امروز، مثلا تولید بیشتر کربن و دینامیک بلندمدت، مثلا افت تولید ناخالص به‌‌دلیل گرمایش زمین و نتیجه سیاست‌های مختلف را در نظر بگیرد. این مدل توسط محققان مختلف به‌طور مرتب توسعه پیدا کرده و جنبه‌های جدیدی به آن اضافه شده است ولی منطق مرکزی آن هم‌چنان پابرجا است. نوردهاوس از 1967عضو جامعه مدرسان دانشگاه ییل بود و از 1972 نیز به عضویت جامعه پژوهشگران اقتصادی امریکا درآمد. او که ویراستاری شماری از مجلات اقتصادی بوده 2004 جایزه عضو برجسته انجمن اقتصاددانان امریکا را برنده شد. این اقتصاددان برجسته از 1977 به عضویت شورای مشاوران اقتصادی امریکا درآمده است. از جمله حوزه‌های مطالعاتی او می‌توان به رفتار قیمت و دستمزد، اقتصاد سلامت، حسابداری ملی و ادوار تجاری سیاسی و بهره‌وری اشاره کرد. «اختراع، رشد و رفاه: آیا رشد تداوم پیدا می‌کند؟»، «استفاده بهینه از منابع انرژی» و «گرم شدن کره زمین» از جمله آثار نوردهاوس است. او اولین کسی بود که هزینه جنگ عراق را بیش از دو هزار میلیارد دلار برآورد کرد و گفت از نظر اقتصادی تداوم حضور آمریکایی‌ها در این کشور اشتباه است.