امنیت ایران و القائات بی‌بنیان امریکا
گذر سه دهه از تاریخ یک ملت، زمان زیادی برای فراموشی فاجعه‌ای نیست که حیات هزاران تن را گرفت و میلیون‌ها نفر را آواره کرد. با چنین تجربه تلخی از هجمه جهانی علیه یک کشور، باید به ایران حق داد که برای دفاع از مردم و سرزمین خود با همه توان بکوشد. ایرنا، با بیان این مطلب در گزارشی افزود: توان نظامی هر کشوری اولویت راهبردی آن سرزمین در جهان کنونی است. حال اگر جغرافیای مورد نظر در محدوده آشوب زده‌ای چون خاورمیانه واقع شده باشد اهمیت این اولویت بسیار بیشتر می‌شود. تجربه نشان داده است که خاورمیانه به عنوان یکی از مهم‌ترین ذخایر راهبردی انرژی در کره زمین، آبستن همیشگی جنگ و درگیری بوده است. متاخرترین و مخرب‌ترین این نزاع‌های دولتی را می‌توان بین سال‌های 1359 تا 1367 علیه جمهوری اسلامی ایران دانست. در سال‌های ابتدایی انقلاب ایران دولت‌های اندکی در برابر دنائت صدام حسین رییس‌جمهوری عراق از ایران حمایت کردند و کمتر نهاد و سازمان بین‌المللی در برابر جنایت رخ داده علیه مردم بی‌دفاع از سوی دیکتاتور عراق، نگران حقوق بشر در ایران شد. این تجربه تلخ گذشته را اگر در کنار گزاره‌های خطرآفرین امروز قرار دهیم، اهمیت پرداختن به توان نظامی برای ایران دو چندان خواهد شد. کافی است نگاهی گذرا به همسایگان نه چندان دوست و هم منطقه ای‌های دشمن ایران داشته باشیم.
عربستان سعودی در یک دهه گذشته، زرادخانه تسلیحاتی خود را هزار برابر بزرگ‌تر و غنی‌تر کرده است. حجم غیرقابل توصیفی از سلاح های امریکایی در جنوب غرب ایران و در اختیار کشوری است که همسایه خود را در خوش‌بینانه‌ترین حالت رقیب می‌داند. کمی آن سوتر از مرزها، رژیم صهیونیستی یکی از بزرگ‌ترین ذخایر بمب اتمی جهان را در اختیار دارد که ایران را دشمن شماره یک خود می‌داند و برای نابودی آن از هیچ تلاش و هزینه‌ای رویگردان نیست.
غرض ورزی‌های گاه و بی‌گاه برخی حاشیه نشین‌های خلیج فارس را هم به سبب کم اهمیتی می‌توان فاکتور گرفت و عنوان کرد در منطقه پرآشوب خاورمیانه کنار گذاشتن تکاپو در حوزه نظامی نه فقط نشانه سوءتدبیر که حتی سوءعقلانیت است و انتظار چنین بی‌تدبیری از دولتمردانی که برای حراست از ایران نه به کارخانه‌های اسلحه‌سازی جهان که به نیرو و توان خود متکی‌اند چندان عقلایی به نظر نمی‌رسد.
امنیت ایران؛ امنیت منطقه است
تاریخ کشور ایران دست کم در یک قرن گذشته نشان می‌دهد مردمان ایران در پی حمله به هیچ کشور و سرزمینی نبوده‌اند. گرچه این حسن نیت از سوی برخی همسایگان به عمد نادیده انگاشته می‌شود اما قابل انکار نیست که ایران بیش و پیش از آنکه در فکر گشایش سرزمینی خود باشد در پی دفاع از مردم خود در برابر طمع کشورگشایی دیگران بوده است. برای این دفاع هم اگرچه تا چهاردهه گذشته متکی بر قدرت‌های دیگر بوده اما پس از انقلاب فقط بر توان داخلی خود و معدود واردات از برخی کشورها متکی است. توان نظامی در ایران برخلاف بسیاری از نقاط جهان توان دفاعی نامیده می‌شود؛ توانی که بارها از سوی مقامات مسوول در ایران غیرتهاجمی معرفی شده و در تازه‌ترین این معرفی‌ها هم معاون اول دولت و هم سخنگوی وزارت امورخارجه بار دیگر آن را یادآوری کردند.
معاون اول رییس‌جمهوری روز سه شنبه در همایش ملی بیمه و توسعه تاکید کرد «حضور ایران مقتدر در منطقه به ثبات و امنیت آن کمک می‌کند».
سخنگوی وزارت امورخارجه نیز با تقبیح تلاش‌های غرب برای تهاجمی نشان دادن برنامه موشکی و نظامی ایران تصریح کرد: ماهیت برنامه موشکی ایران به طور کامل بازدارنده و بخشی از برنامه‌های غیرقابل توقف دفاعی کشور است و ما به طور قطع برنامه‌های دفاعی خود را براساس ابراز نگرانی‌های بی‌اساس و مبتنی بر القائات بی‌بنیان و هدفمند برخی کشورهای دور از منطقه تنظیم نمی‌کنیم.
ادعاهای دروغ و سندسازی
چند ماهی از ادعای نیکی هیلی، نماینده پیشین امریکا در سازمان ملل، درباره موشک‌های ایرانی یافت شده در یمن نمی‌گذرد که عبارت ساخت ایران روی بدنه آنها حک شده بود که این‌بار مایک پمپئو،وزیر امور خارجه امریکا، ادعا کرده است ایران، یک فروند موشک بالستیک قادر به حمل کلاهک هسته‌ای را آزمایش کرده است. ادعایی که به سیاق گذشته، گرچه هیچ دلیلی برای اثبات آن ارایه نمی‌کند اما آن را به عنوان بهانه‌ای برای محکومیت ایران مورد استناد قرار می‌دهد. واشنگتن پیش از این هم بارها با تکیه بر راهبرد ادعای دروغ و سپس تلاش برای اثبات آن، پروژه ایران هراسی خود را در منطقه و جهان پیش برده است. در تداوم این رویه نیز مقامات امریکایی این روزها در تلاشند اروپا را درباره ادعای خود قانع کرده و ایران را در فشار قرار دهند.
خصومت امریکا با مردم ایران در آستانه چهل سالگی آن گرچه مسیر پیشرفت و حتی در برهه‌هایی زندگی ایرانیان را با دشواری‌هایی روبرو کرد اما نتوانسته است به اهداف خود دست یابد. جنگ، ترور و تحریم سه حربه است که در این چهل سال انتظارات کاخ سفید را دست کم درباره فروپاشی نظام جمهوری اسلامی برآورده نکرده است.
جمهوری اسلامی اکنون در آستانه چهل سالگی برای امنیت خود، امریکا را منجی نمی‌داند و این همان بُغضی است که تاجر کاخ سفید را عصبانی می‌کند.
ایران مانند حاشیه نشینان خلیج فارس برای خرید سلاح گرم قراردادهای نجومی با امریکا نمی‌بندد. کشور ما بی‌آنکه امریکا بخواهد در حال به روز رسانی توان موشکی خود است و بی‌آنکه ادعای نظامی در منطقه داشته باشد یا در ائتلاف‌های رنگارنگ امریکایی حضور یابد، توان دفاعی خود را برای مقابله با تروریسم گذاشته است. ایران بی‌آنکه گلوله‌ای در خاورمیانه جنگ زده شلیک کند در امنیت به سر می‌برد و با همه دشواری‌ها تلاش می‌کند به توان خود متکی باشد.
طبیعی است که کشوری که ادعای ریاست بر جهان دارد، این خودکفایی ایران را تحمل نمی‌کند.
ساکنان کاخ سفید و تاجر آن بهتر از هرکسی می‌دانند ایران به دنبال سلاح هسته‌ای نیست، زیرا در دکترین سیاسی و نظامی ایدئولوژیک خود با حرمت این سلاح روبروست اما پذیرفتن چنین گزاره‌ای از سوی امریکا یعنی پایان ایران هراسی در منطقه، پایان بهانه فروش اسلحه به عربستان و پایان بده بستان آشکار و نهان با رژیم صهیونیستی.
منطق ایالات متحده امریکا به این همه زیان تن نمی‌دهد؛ بنابراین ایران به هر بهانه‌ای به عنوان دشمن ملت‌های منطقه معرفی می‌شود؛ گاهی با ادعای هسته‌ای و گاهی به بهانه توان موشکی.
